Κωστής Μαραβέγιας: «Μου έχουν πει από παλιά πως είμαι ο ‘Σάκης του έντεχνου’!»

Τι σε ιντρίγκαρε για να συµµετάσχεις στο «Voice»;

Κατ’ αρχάς, ο φίλος µου που πάντα µε καλεί και µου κάνει απίθανες προτάσεις είναι ο Πάνος Μουζουράκης (σ.σ.: γελάει). Όποτε έχει πρόταση και µου λέει «έχω πρόταση, σκέψου αυτό», πάντα έχει κάτι συναρπαστικό να κάνει και όλα έχουν πετύχει, ό,τι µου έχει προτείνει. Για παράδειγµα, µία περιοδεία που είχαµε κάνει στην Πελοπόννησο για πρώτη φορά, παρ’ ότι δεν πληρωθήκαµε ποτέ (σ.σ.: γέλια), κάναµε τέσσερις συναυλίες, ήταν φοβερή εµπειρία. Μετά, µε το «Φίλα µε ακόµα», που και αυτό έγινε επιτυχία και µου έφερε και πιο πολύ κόσµο στις συναυλίες και ουσιαστικά έµαθαν και τη µουσική µου µετέπειτα. Αυτή η φορά ήταν η τρίτη και καλύτερη, τον εµπιστεύτηκα, όπως βέβαια και την Αλκηστη Μαραγκιουδάκη, που πίστευαν πολύ ότι θα είµαι καλά σε αυτή την παρέα. Μόλις έµαθα τις λεπτοµέρειες του παιχνιδιού, που αφορά και τον τρόπο που γίνεται και τους υπόλοιπους coaches και το κανάλι και τα λοιπά, ήµουν σίγουρος ότι ήταν ένα περιβάλλον που θα αισθανόµουν και µια σιγουριά και µια ασφάλεια και µια οικειότητα να είµαι ο εαυτός µου και να µη χρειαστεί να κάνω τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο.

Στις συναυλίες σου υπάρχουν πολλές κοπέλες που... σκίζουν τα ρούχα τους. Το ξέρει ο Σάκης πόσο δηµοφιλής είσαι στα κορίτσια;

(σ.σ.: γέλια) Νοµίζω ότι προφανώς στις συναυλίες το κοινό που έρχεται είναι στο µεγαλύτερο ποσοστό γυναικείο κοινό. ∆εν είναι µόνο σε εµένα αυτό. Το βλέπω και στη Νατάσσα (Μποφίλιου) και στον Μουζουράκη και στη Ζουγανέλη και στον Χαρούλη. Εγώ χαίροµαι πάρα πολύ να είµαι αγαπητός, γιατί, αλίµονο, όλοι θέλουµε να είµαστε αγαπητοί. Είµαστε όντα κοινωνικά, ζούµε σε µια κοινωνία που θέλουµε να µας συµπαθούν και τουλάχιστον να προκαλούµε θετικά συναισθήµατα στον κόσµο, οπότε χαίροµαι µε αυτό. Εντάξει, δεν σκίζουν τα ρούχα τους. Το πολύ-πολύ να βγάλουµε µετά µία φωτογραφία και να κάνουµε µια αναζήτηση φιλοσοφικού χαρακτήρα.

Μπορούµε να πούµε, όµως, ότι είσαι ο «Σάκης του έντεχνου»...

Μου το έχουν ξαναπεί αυτό, από πολύ παλιά. Αυτό είναι ένα ζήτηµα που πάντα απασχολούσε τη µουσική και πριν ανακαλυφθεί και η τηλεόραση και τα cd και τα πικάπ. Πάντα ο καλλιτέχνης και ο θεατράνθρωπος και ο χορευτής έχουν µια φυσιογνωµία και µια όψη που ή τον βοηθούν ή δεν τον βοηθούν, ή αγαπιούνται ή δεν αγαπιούνται. Νοµίζω ότι είναι καθαρά θέµα τύχης και θέµα επικοινωνίας. Είναι ωραίο πάντως.

Πηγή: Real