Χάρης Φραγκούλης: «Και τι δεν έχουμε περάσει στις πρόβες, σκεπτόμενοι πώς θα το έκανε ο Δον Ζουάν»

Γιατί ο Δον Ζουάν θεωρείται ένας τόσο δύσκολος ρόλος;
«Είναι περίεργη και η λέξη ρόλος για τον Δον Ζουάν. Είναι περισσότερο ένα φυσικό φαινόμενο παρά ένας ρόλος. Δεν νομίζω ότι μπορεί να προσεγγιστεί συμπεριφορικά. Και τι δεν έχουμε περάσει στις πρόβες, σκεπτόμενοι πώς θα το έκανε ο Δον Ζουάν, πώς θα μίλαγε, πώς θα κουνούσε τα χέρια του. Στην περίπτωσή του όλα ισχύουν και δεν ισχύουν. Δεν υπάρχει ηθική αλλά δεν υπάρχει και ανηθικότητα. Είναι μια αναμέτρηση με κάτι που σε ξεπερνάει και σε εμπεριέχει. Πρεσβεύει τόσο πολλά, είτε σε εκφράζουν είτε όχι».

Πώς τον αντιμετώπισε;
«Αν δεν διακυβεύσεις κάτι προσωπικό, έτσι κι αλλιώς δεν μπορείς να μιλήσεις. Δεν μπορείς να πεις κανέναν λόγο, εκτός κι αν πας σε κάτι αφηγηματικό, με την κακή έννοια. Εχει ταυτιστεί η αφήγηση με την εμπλοκή. Γιατί μπορείς να αφηγηθείς ένα πράγμα και να διαλυθείς. Ο ρόλος θέλει δύναμη και η δύναμη είναι πολύπλοκο πράγμα. Από τη μια είναι η σωματική δύναμη και από την άλλη διαβάσαμε, συζητήσαμε, αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Υπάρχει μια άσκηση, μια συγκίνηση, κάθε μέρα υπάρχει κάτι που κατανοείς, κάτι που δεν θα κατανοήσεις ποτέ. Και φυσικά η εξέλιξη μέσα στον ίδιο τον ρόλο, η απορία που θέτω κάθε φορά στον εαυτό μου, το ερώτημα που στην αρχή φαινόταν μικρό και μετά μεγαλώνει. Μέσα από τη δύναμη της ερώτησης, κάτι βρίσκεις. Κι εδώ μιλάμε για ένα αίνιγμα, ένα μεγάλο αίνιγμα», λέει ο ίδιος στο Βήμα.