Καρυοφυλλιά Καραμπέτη: «Για μένα ήρωες είναι ο κόσμος της καθημερινότητας που μοχθεί»
Η «Πλατεία Ηρώων» είναι το κύκνειο άσμα του Τόμας Μπέρνχαρντ που γράφτηκε το 1988 κατά παραγγελία του Burgteater για τα εκατοστά του γενέθλια και την πεντηκοστή επέτειο της προσάρτησης της Αυστρίας στο Γ' Ράιχ.
«Στην αρχή ο Μπέρνχαρντ είχε αρνηθεί να το γράψει» εξηγεί η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη. «Αλλά τελικά ενέδωσε στις πιέσεις. Κεντρικοί ήρωες είναι μια οικογένεια Εβραίων που επιστρέφει στη Βιέννη και αγοράζει ένα διαμέρισμα επάνω στην Πλατεία Ηρώων, εκεί όπου είχε γίνει δεκτός, το 1938, ο Χίτλερ. Κι αυτό το σπίτι γίνεται η παγίδα για την οικογένεια και κυρίως για τον καθηγητή/σύζυγο και πατέρα της οικογένειας, που αυτοκτονεί πέφτοντας από το παράθυρο στην πλατεία». Έτσι αρχίζει το έργο στο οποίο πρωταγωνιστεί.
Κυρία Καραμπέτη, έχετε ήρωες;
«Για μένα ήρωες είναι ο κόσμος της καθημερινότητας που μοχθεί παρά τη δύσκολη κατάσταση που ζει. Ήρωες για μένα είναι οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα, εκείνοι που παρατούν τη βολή τους και τρέχουν μέσα σε τρομερά αντίξοες καταστάσεις, θέτοντας ακόμα και τη ζωή τους σε κίνδυνο, για το περιβάλλον ή για το Προσφυγικό. Άνθρωποι που δεν γίνονται σουπερστάρ ούτε ασχολείται κανείς μαζί τους. Το κάνουν για την ψυχή τους. Κι αυτή είναι πιστεύω η ευγενέστερη αρετή».
Αυτή την εποχή είναι πιο ηρωικό να κάνει κανείς θέατρο;
«Σίγουρα. Οι συνθήκες είναι δυσμενείς, δεν υπάρχουν συμβάσεις εργασίας, οι αμοιβές είναι πολύ χαμηλές, ειδικά σε νεότερους που αναγκάζονται να τρέχουν σε τρεις και τέσσερις δουλειές ταυτόχρονα. Είμαστε συνέχεια στον δρόμο. Κι αυτό σημαίνει λιγότερο προσωπικό χρόνο. Μαζί πέφτουν η ενέργεια και η άμυνα του οργανισμού σου. Συχνά παίζουμε άρρωστοι και κολλάμε ο ένας τον άλλον. Ολο αυτό έχει κάτι το ηρωικό. Τα τελευταία χρόνια έχω ζήσει κι εγώ αυτόν τον ρυθμό. Να κάνω απογευματινή στο ένα θέατρο και μετά βραδινή στο άλλο», λέει η ίδια στο Βήμα.