«Το μεγάλο μου παράπονο είναι ότι δεν έχω πατήσει το χώμα της Επιδαύρου»
Από τους κορυφαίους ηθοποιούς της γενιάς του, μιλά σε πρόσφατη συνέντευξη του για τη σχέση του με την εκκλησία ενώ αποκαλύπτει το μεγάλο του παράπονο.
Πώς είναι η σχέση σας με την Εκκλησία;
«Εχει κλονιστεί, αλλά εγώ κοινωνώ γιατί πάω και το παιδί μου να κοινωνήσει. Ενας φωτισμένος άνθρωπος, ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος Γιαννουλάτος, είναι Κεφαλλονίτης κι έχουμε επαφές. Με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο έχω πολύ καλές σχέσεις. Είχα πάει στο Φανάρι και καθίσαμε δύο ώρες στο γραφείο του. Μου χάρισε το βιβλίο του - θα του στείλω και το δικό μου, γιατί του το οφείλω, μου έδωσε κι έναν χρυσό σταυρό. Νιώθω πως... φωτίστηκα από εκείνον»
Σας έχει βοηθήσει ο Θεός;
«Ναι, κάποτε που τον παρακάλεσα. Πιστεύω στα θαύματα, τα οποία ξεκινάνε από την πίστη του ανθρώπου και μόνο. Στην Κεφαλλονιά έχουμε τον άγιο Γεράσιμο. Σε λιτανεία, όπου ήμουν παρών, ένας ψυχικά άρρωστος άνθρωπος, ο οποίος ήταν δεμένος κι έβγαζε αφρούς από το στόμα, άρχισε να γαληνεύει μόλις πέρασε από πάνω του το σκήνωμα του αγίου. Κοιτούσε τον κόσμο κι έλεγε «έγινα καλά». Αρα πιστεύω στη δύναμη της πίστης. Οποιοσδήποτε πιστέψει σε κάτι ακράδαντα είμαι σίγουρος ότι θα το κατορθώσει», λέει ο Μανώλης Δεστούνης στην Espresso ενώ αποκαλύπτει το μεγάλο του παράπονο.
«Το μεγάλο παράπονο της ζωής μου είναι ότι δεν έχω πατήσει πότε το χώμα της Επιδαύρου. Δεν έχω παίξει ποτέ στο Αρχαίο Θέατρό της, ενώ έχω εμφανιστεί σε όλα τα άλλα της χώρας μας αλλά και του εξωτερικού: στην Εφεσο, στην Τροία, στη Σικελία», καταλήγει.