Ζέτα: «Οι εργοδότες νοµίζουν ότι είµαστε σκλάβοι. Το µόνο που δεν σου ζητάνε είναι δωρεά οργάνων!»

Ξέρεις, η Μονρόε στα γυρίσµατα των ταινιών της, διάβαζε τα ∆ικαιώµατα του Ανθρώπου.

Θα ’πρεπε να το ’χα κάνει κι εγώ. Γιατί τα όσα ζούµε στη σηµερινή τηλεόραση, σου φέρνουν στον νου αυτό ακριβώς. Τα ∆ικαιώµατα του Ανθρώπου. Η τηλεόραση θέλει να τη διαχειριστείς σωστά. Πρέπει να προφυλαχθείς. Οι κίνδυνοι είναι µεγάλοι.

Συµφωνώ. Η τηλεόραση είναι η Κίρκη της εποχής µας.

Όντως, µεταµορφώνει. Εµένα η σηµερινή τηλεόραση δεν µε αγγίζει. Τώρα τα πράγµατα άλλαξαν δραµατικά προς το χειρότερο. Οι εργοδότες νοµίζουν ότι είµαστε σκλάβοι. Οτι φοράµε αλυσίδες. ∆εν έχεις δικαιώµατα... Έχεις υποχρεώσεις. Το µόνο που δεν σου ζητάνε πλέον στα συµβόλαια είναι δωρεά οργάνων! Σου απαγορεύουν να εµφανιστείς σε άλλο κανάλι. Το πού και το πότε θα µιλήσεις το καθορίζουν αυτοί. Με δυο λόγια, είσαι ένα αντικείµενο. Γίνεσαι ένα πράγµα. Με θύµωσαν αυτά πολύ. Και µε θυµώνουν ακόµα. Προτιµώ να απέχω. Όσα συµβαίνουν είναι φριχτά. Τελευταία µόδα, απ’ ό,τι έµαθα, είναι να φέρνεις και δικά σου ρούχα από το σπίτι! Τα «θέλω», τα «δικαιούµαι» καταργήθηκαν. ∆εν είναι δουλειά πλέον αυτή, είναι δουλεία. Ακούω σήµερα παιδιά που θέλουν να δουλέψουν στην τηλεόραση και φρίττω. Για µένα, θα ήταν ευλογία να βγάζω τα προς το ζην και να δουλεύω στο θέατρο από έρωτα. Αλλά και στο θέατρο συµβαίνουν περίεργα πράγµατα. Το θέατρο, όµως, είναι τέχνη. Ενώ η τηλεόραση είναι ένα παζάρι. Το θέατρο µου λείπει. Προχθές που πήγα στον Γρηγόρη (σ.σ.: Βαλτινό) δεν το κρύβω, ζήλεψα. Θα ’θελα να ’µουν στη σκηνή.

Πηγή: Real