Το Τατουάζ: Τα συν και τα πλην της νέας σειράς του Ανδρέα Γεωργίου
Το βράδυ κάνει πρεμιέρα στον Alpha η νέα σειρά του Ανδρέα Γεωργίου και του Κούλη Νικολάου, Το τατουάζ και το σημερινό διπλό επεισόδιο έχει ήδη προβληθεί για τα ΜΜΕ σε multi κινηματογράφο των Νοτίων Προαστίων.
Κι εμείς φυσικά το είδαμε και έχουμε να σας πούμε πολλά. Και καλά και όχι και τόσο καλά για το νέο αυτό ερωτικό θρίλερ.
Ας ξεκινήσουμε όμως από τα καλά. Ως παραγωγή είναι σαφέστατα από τις καλύτερες που έχουμε δει με καταπληκτική φωτογραφία και άφθονες υπέροχες τοποθεσίες που θα...χορτάσει το μάτι σας.
Θα χορτάσει βέβαια και από άλλα πράγματα αφού τουλάχιστον στην version που είδαμε εμείς –αν δεν την έχουν αλλάξει μετά τις παρατηρήσεις και την κριτική- υπήρχε και άφθονο οφθαλμόλουτρο. Και για τα αντρικά και για τα γυναικεία κοινά. Τόσο που κανονικά η ώρα προβολής θα έπρεπε να είναι μετά τις 11 το βράδυ αν δεν θέλουν να έχουν προβλήματα με το ΕΣΡ.
Στα συν και τα πανέμορφα πλάσματα που πρωταγωνιστούν.
Κούκλοι και κούκλες και με πολύ καλή χημεία μεταξύ τους. Στα πλην το πρόβλημα της προφοράς του Στέφανου Μιχαήλ που είναι πολύ καλός στον ρόλο του αλλά τον προδίδει το κυπριακό accent που είναι εξαιρετικά αντιληπτό και επιβάλλεται να αποβάλλει αφού πια δεν ερμηνεύει τον Κυπριακής καταγωγής Νεκτάριο στο Μπρούσκο, αλλά τον Αλέξανδρο από την Αίγινα.
Στα συν το story που είναι γεμάτο σασπένς, αν και τραβηγμένο λίγο από τα μαλλιά, εντάξει μυθοπλασία είναι συγχωρείται. Στα πλην κάποια άστοχα κομμάτια πχ. η χαρούμενη οικογένεια χορεύει συρτάκι στην ταβέρνα της ενώ οι πελάτες –λίγοι ομολογουμένως- προφανώς νομίζουν ότι πρωταγωνιστούν σε διαφήμιση για το καλοκαίρι στην Ελλάδα και είναι όλοι χαρούμενοι αν και κανείς δεν τους εξυπηρετεί γιατί το έχουν ρίξει στο χορό.
Στα συν η καταπληκτική μουσική επένδυση με υπέροχες επιλογές που όμως γίνεται και πλην γιατί σε πολλές φάσεις τα τραγούδια υπερτερούν των διαλόγων με αποτέλεσμα να νομίζεις ότι βλέπεις βίντεο κλιπ.
Στα συν η φιλοδοξία των παραγωγών να κάνουν γυρίσματα επιπέδου εξωτερικού, στα πλην η σκηνή του φόνου στην μπανιέρα που είναι πλήρης αντιγραφή της πασίγνωστης σκηνής του Ψυχώ –ας διαλέγατε μια λιγότερο γνωστή γιατί «κλάψαμε» λίγο- αλλά και η ανακάλυψη μέσω της σειράς ότι το CSI διαθέτει παράρτημα στα Τρίκαλα βλέποντας το εγκληματολογικό ντυμένο με λευκές ρόμπες, μάσκες και τα συναφή που όμως είναι πιο φτωχό –παράρτημα γαρ- και αγοράζει ρόμπες από μια τοπική βιοτεχνία.
Στα πλην και η σεναριακή «ηλιθιότητα» της μίας εκ των πρωταγωνιστριών που ενώ έχει ανακαλύψει από το πρωί που κρύβεται η φίλη της βγαίνει μέσα στη νύχτα στα κατσάβραχα να την βρει και με έναν δολοφόνο να καραδοκεί. Splatter Alert...
Στα συν οι περισσότερες ερμηνείες, η γενική πλοκή και οι γρήγορες εναλλαγές και τα πλάνα. Σε κάποιες σκηνές ομολογούμε, κλάψαμε από τα γέλια –όχι δεν ήταν αστείοι οι διάλογοι- αλλά σε γενικές γραμμές είναι μια πραγματικά ωραία σειρά. Θέλει διορθωτικές κινήσεις, ναι, αλλά είναι ως επί των πλείστων καλογυρισμένη, ενδιαφέρουσα και κάτι το διαφορετικό.