Πρεμιέρα 7 Νοεμβρίου για την «Ελληνοφρένεια»

Η κλασική αυτή ελληνική παροιμία ισχύει στην περίπτωση της «Ελληνοφρένειας», της οποίας ο χρόνος εμφάνισης στις τηλεοπτικές οθόνες μετρά αντίστροφα.

Μερικά χιλιόμετρα από την κορυφή του Υμηττού, γήινοι… μάλλον, συντελεστές, προετοιμάζουν την αλλαγή ταυτότητας της εκπομπής. Στο πλαίσιο αυτής της αλλαγής,

η «Ελληνοφρένεια», φέτος, θα προβάλλεται μία φορά την εβδομάδα, κάθε Τρίτη στις 23:00.

Στο περιεχόμενο, οι αλλαγές περιλαμβάνουν:

Νέο αναβαθμισμένο ρόλο του Τσολιά, με συνεντεύξεις σε πρόσωπα της πολιτικής - καλλιτεχνικής ζωής αλλά και στοχευμένες εξορμήσεις του στους δρόμους της Αθήνας.

Νέο υποβαθμισμένο ρόλο του Μπαλούρδου, στο τηλεοπτικό κανάλι, μιας και οι στενές σχέσεις του με το Μέγαρο Μαξίμου περνούν σε φάση έντονης κρίσης και πολεμικής αντιπαράθεσης.

Νέα διαβαθμισμένη σχέση Μπαλούρδου - Τσολιά, μιας και οι δυο τους μπαίνουν σε φάση «εμφυλίου» πολέμου για τη δημοσιογραφική καταξίωση και ανέλιξη στον ανταγωνιστικό κόσμο της τηλεόρασης.

Αιφνιδιαστικές επισκέψεις σε κομβικά σημεία όπου χτυπά η καρδιά της κοινωνικής και πολιτικής επικαιρότητας, με επιτόπια ρεπορτάζ, από επιτόπιο και δαιμόνιο ρεπόρτερ. Πάντα επιτόπου.

Ανατρεπτικά βίντεο, καλεσμένοι έκπληξη, πρόσωπα και απρόσωπα της επικαιρότητας, σαρδάμ, αριστερά ψέματα, δεξιές υποσχέσεις, λαϊκές ματαιοδοξίες, λαϊκές αυταπάτες, δαίμονες και ιδέες έμμονες.

Επίσης, οι αλλαγές που πρότεινε ο εξωγήινος του Υμηττού, μεταξύ άλλων περιλαμβάνουν:

Τον Αλέξη Τσίπρα, στον ρόλο του αριστερού. Τον Κυριάκο Μητσοτάκη, στον ρόλο του φιλελεύθερου. Τον Βασίλη Λεβέντη, στον ρόλο του θεοσεβούμενου. Τον Άδωνη, στον ρόλο του πράου. Τον Τσακαλώτο, στον ρόλο του φιλέλληνα. Την Φώφη Γεννηματά, στον ρόλο της κεντροαριστεράς. Την κεντροαριστερά, στον ρόλο της Φώφης. Την Ζακέτα να πάρεις.

Τη διαπλοκή, στον ρόλο των ΜΜΕ. Τον Καμίνη, δήμαρχο. Το ευρώ, στην τσέπη λίγων.

Τον ΕΝΦΙΑ, στον ρόλο σπιτονοικοκύρη. Την τηλεόραση, στον ρόλο της σοβαρής.

Τη δημοσιογραφία, στον ρόλο της αντικειμενικής. Τον ελληνικό λαό, στον ρόλο του κυρίαρχου. Την «Ελληνοφρένεια», στον ρόλο του καθρέφτη και τα «περαστικά», την σωστότερη ευχή της εποχής.