Θωμάς Μοσχόπουλος: «Για μένα το θέατρο πολυτελείας είναι παράσημο»

«Το έργο το ξέρω και το έχω διαβάσει εδώ και πολλά χρόνια. Μου φάνηκε εντελώς κατάλληλο για το τώρα, γιατί ταυτίζεται με πολλά από τα πράγματα που με ενδιαφέρουν σήμερα. Και ομολογώ ότι ήθελα μετά τη "Δίκη " να ασχοληθώ με ένα έργο που έχει μεγαλύτερες διαστάσεις από τα έργα σχέσεων. Και ναι, δεν με ενδιαφέρει να βλέπω και να ξαναβλέπω τα ίδια έργα, ούτε να ξαναδώ για 15η φορά έναν ακόμα Αμλετ, για παράδειγμα. Ψάχνω πράγματα που δημιουργούν μια προσδοκία, που μπορεί να αποτελέσουν έκπληξη. Εστω και αν είναι και για λίγους».

«Αλλωστε», συνεχίζει σε συνέντευξη του στο Βήμα, «με ενδιαφέρει να γνωρίσει το κοινό κάποια καινούργια πράγματα. Και αν έχεις την πολυτέλεια να το κάνεις, αξίζει να προσπαθήσεις. Για μένα το θέατρο πολυτελείας είναι παράσημο. Αλλωστε για αυτό πριμοδοτείσαι με ως επιχορηγήσεις. Μου επιτρέπουν να πάρω αυτό το ρίσκο. Είναι μια παράσταση με εννέα ηθοποιούς επί σκηνής που στα θετικά της είναι και το γεγονός της συμπαραγωγής με το ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης».

Σκηνοθέτης που γνωρίζει εκ των έσω το θέατρο, ο Θωμάς Μοσχόπουλος έχει ασχοληθεί πολύ και επί μακρόν με τα πρακτικά του θεάτρου. Και τώρα με την εμπειρία που έχει συσσωρεύσει, προχωρά σε πιο προσωπικές επιλογές. Η περσινή «Δίκη» τον δικαίωσε. Ο Κάφκα πήγε καλα, άρεσε. Για αυτό και φέτος προτείνει Βολταίρο.

«Πρέπει να προτείνουμε κάτι που δεν ακολουθεί την πεπατημένη. Να μην ακο-λουθούμε συνταγές. Ουσία είναι να μπορείς να είσαι λίγο διαφορετικός. Και για να είμαι ειλικρινής, βαριέμαι να βλέπω τα ίδια και τα ίδια. Στόχος μου δεν είναι να συντηρήσω πάση θυσία το Πόρτα. Αλλά να εξελιχθεί, να συνεχίσει την παράδοση του. Χρειάζομαι κίνητρο για να κάνω μια δουλειά» λέει.

«Μας έχουν τρελάνει με το ευρύ κοινό και τις επιλογές του. Ας δούμε πού μας έχει οδηγήσει ο Έλληνες ψηφοφόρος. Λοιπόν, αντί να τον ακολουθούμε, μπορούμε να τον καθοδηγούμε, να του προτείνουμε» εξηγεί. «Για μένα έχει σημασία να διατηρείται κάτι που έχει προσωπικό χαρακτήρα και προσωπικότητα και όχι να συντηρείται απλώς κάτι».