Μιχάλης Ιγνατίου: «Αυτό είναι λυπηρό…»
Ο Μιχάλης Ιγνατίου ζει εδώ και πολλά χρόνια στην Αμερική. Ονειρεύεται να ζήσεις στην Ελλάδα ή στην Κύπρο ή θεωρεί πως η ζωή του είναι στην Ουάσινγκτον;
«Δημοσιογραφικά η ζωή μου είναι στην Ουάσινγκτον. Είχα πρόταση να αναλάβω τη διεύθυνση ενός τηλεοπτικού σταθμού και μίας εφημερίδας. Ήταν τιμητικές προτάσεις. Ομως, θεωρώ τον εαυτό μου μαχόμενο δημοσιογράφο και ερευνητή. Και η Ουάσινγκτον είναι ιδανική πόλη και για τα δύο. Επίσης, οι διευθυντικές θέσεις δεν μου πάνε, υπό την έννοια ότι δεν μπορώ να κλειστώ σε τέσσερις τοίχους. Και σε τελική ανάλυση δεν το γνωρίζω το σπορ. θέλω να μείνω ακόμα δυο τρία χρονιά στην Ουάσινγκτον, να ολοκληρώσω δύο μεγάλες έρευνες που κάνω για την Ελλάδα και την Κύπρο, και να αποσυρθώ από τη δημοσιογραφία, αλλά να μείνω στην έρευνα» τόνισε στο People.
-Είσαι αισιόδοξος για την ελληνική δημοσιογραφία;
«Έχω γνωρίσει πολλά νέα παιδιά που με έχουν εντυπωσιάσει. Ελπίζω να αντισταθούν και να μην μπουν στα διεφθαρμένα συστήματα της χώρας. Δεν είμαι αισιόδοξος. Η μάστιγα της δημοσιογραφίας είναι και στην Ελλάδα τα «Fake News», αλλά πάνω απ' όλα η διαφθορά. Φτάνει μερικές φορές κανείς στο σημείο να μην ξέρει τι να πιστέψει. Ένας συνεργάτης μας έκανε ένα λάθος στην ιστοσελίδα και είχαμε το θάρρος να ζητήσουμε συγγνώμη. Κανείς άλλος δεν θα το έκανε. Το άλλο, που είναι και εκνευριστικό, είναι ότι πολλαπλασιάστηκαν οι πολιτικές και επιχειρηματικές παρεμβάσεις. Τα δανεικά που χρωστάνε όλα τα ΜΜΕ κάνουν τους ιδιοκτήτες, μοιραία και τους δημοσιογράφους, ευάλωτους σε πιέσεις. Ο καθένας έχει να πει τα δικά του παραδείγματα για το πώς «πνίγονται» ειδήσεις. Η κατάσταση είναι απελπιστική. Επίσης, μεγάλα προβλήματα είναι ή κομματική δημοσιογραφία και ο τσαρλατανισμός. Εμένα προσφάτως μου «χρέωσαν» τον πρωθυπουργό, παλαιότερα τον Αντώνη Σαμαρά και άλλους. Όλα αυτά είναι βλακείες. Έχω την άνεση να γράφω και να κρίνω όποιον θέλω, διότι δεν με έχουν στο μισθολόγιο τους. Δεν είμαι αισιόδοξος όταν βλέπω δημοσιογράφους να μεταδίδουν, ας πούμε, ειδήσεις από το ΔΝΤ και την Ουάσινγκτον, ενώ βρίσκονται στη Λατινική Αμερική και τη Νέα Υόρκη. Δεν είμαι αισιόδοξος όταν δημοσιογράφοι με ελληνικά ονόματα με κατήγγειλαν στο ΔΝΤ λέγοντας ότι δεν εξυπηρετούσα τα συμφέροντα των δανειστών και κόμπαζαν στα κοινωνικά δίκτυα ότι θα με διώξουν. Αυτά τα περιστατικά είναι χαρακτηριστικά της σημερινής δημοσιογραφίας. Αρκετοί κυριαρχούνται από το ψέμα και την υπερβολή. Και αυτό είναι λυπηρό.»