Ραφαήλ Τσακίρης: Ο νικητής του «Hell’s kitchen» αποκαλύπτει αν υπήρξαν ζευγάρια στο ριάλιτι

Διάβασα ότι άρχισες να μαγειρεύεις στα 13 σου. Πώς ξεκίνησαν όλα;

Στη Ρόδο μέναμε σε ένα υπέροχο σπίτι στην παλιά πόλη. Με θυμάμαι να τρέχω μέσα στα σοκάκια, να νομίζω ότι είμαι και εγώ ιππότης και να μου έρχονται όλες οι μυρωδιές από τα εστιατόρια. Ο πατριός μου δούλευε barman -και ακόμα δουλεύει- οπότε πάντα τον βοηθούσα. Πήγαινα τις παραγγελίες στον μάγειρα, σηκωνόμουν στις μύτες των ποδιών μου και μου ερχόταν η μυρωδιά από το σοταρισμένο σκόρδο και το κρεμμύδι. Ως παιδί, εκείνο το άρωμα μου φαινόταν καλύτερο και από την Dior. Οπότε κάποια στιγμή τους ζήτησα να μπω στην κουζίνα. Στα 13 μου κατάφερα να φτιάξω το πρώτο μου πιλάφι. Στα 15 μου είπαν: «Μήπως θες να το σπουδάσεις;». Οπότε δεν με ενδιέφερε τίποτ’ άλλο, ένιωσα ότι είμαι προορισμένος να μαγειρεύω, γι' αυτό και πήγα στην τουριστική σχολή. Από τότε δεν θυμάμαι τον εαυτό μου εκτός κουζίνας. Ακόμα και όταν δούλεψα για ένα διάστημα σε οικοδομή, μέχρι κι εκεί τους μιλούσα για μαγειρική.

Πε$ μου δυο πράγματα και για το παιχνίδι. Με τον Νίνο, που έφτασε μαζί σου στον τε­λικό, ήσασταν σε κόντρα;

Σίγουρα σε ένα παιχνίδι κα­θένας έχει την προσωπικότη­τα του. Δεν μπορείς να ται­ριάξεις με όλους, υπάρχουν αντιπάθειες και συμπάθειες. Υπάρχουν στιγμές που νιώ­θεις μια άσχημη αύρα, που νιώθεις ότι κάτι δεν πάει καλά. Αυτό το έζησα με πολλούς ανθρώπους μέσα στο σπίτι, αλλά με κανέναν δεν έχω κάτι προσωπικό. Ίσα-ίσα, έκανα και πολλές φιλίες.

Ζευγάρια δημιουργήθηκαν στην κουζίνα του Μποτρίνι;

Όταν συνυπάρχεις με γυναίκες, όλο και κάποιο φλερτ θα προ­κύψει. Μπορεί να έζησα κι εγώ κάποιο φλερτ και είναι πολύ φυ­σιολογικό. Ας μην πούμε όμως κάτι παραπάνω.

Πηγή: Down Town