«Ο Γιώργος Παπαδάκης είναι και αναντικατάστατος και κρατά την πρωινή ζώνη τόσα χρόνια στην κορυφή»
Ο Νίκος Ρογκάκος κρατάει μαζί με την Μπάγια Αντωνοπούλου φέτος το καλοκαίρι τα σκήπτρα της πρωινής ενημέρωσης στον ΑΝΤ1, τα οποία πήρε από τον Γιώργο Παπαδάκη τον οποίο θεωρεί μέντορά του.
Ο γνωστός δημοσιογράφος μιλάει από καρδιάς για όλα όσα τον πονάνε αλλά και για τα 19 χρόνια καριέρας που έχει ήδη διαγράψει...
Πόσα χρόνια κλείνετε στη δημοσιογραφία;
Είµαι 19 χρόνια στoν xώρο, σχετικά νέος σε σχέση µε µέντορες της δηµοσιογραφίας όπως είναι ο Γιώργος Παπαδάκης, µε τον οποίο και εγώ και η Μπάγια είχαµε την τιµή και τη χαρά να τον αντικαθιστούµε για να ξεκουραστεί κι εκείνος λίγες ηµέρες. Είναι ένας άνθρωπος ο οποίος είναι και αναντικατάστατος και κρατά την πρωινή ζώνη τόσα χρόνια στην κορυφή. Πρέπει να σας πω ότι έχει ακόµα πάρα πολλά χρόνια µπροστά του για να κάνει αυτή τη δουλειά όπως την κάνει και να τον αγαπά ο κόσµος όπως από την πρώτη στιγµή. Ο Γιώργος είναι δάσκαλος και για εµάς.
Ποια ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίσατε στο ρεπορτάζ που υπηρετείτε;
Το οικονοµικό ρεπορτάζ είναι αλληλένδετο µε το πολιτικό. ∆εν υπάρχει πολιτική χωρίς οικονοµία, αλλά και οικονοµία χωρίς πολιτικές πρωτοβουλίες. Τα τελευταία δέκα χρόνια που ο ελληνικός λαός ζει την κρίση, είναι ένα στενάχωρο ρεπορτάζ. Εχουµε περάσει τρία µνηµόνια και εµείς είµαστε υποχρεωµένοι να λέµε στα ρεπορτάζ µας τι ακριβώς έχει γίνει, ποιες θα είναι οι µειώσεις των µισθών και των συντάξεων, σε έναν κόσµο ο οποίος έχει εξοντωθεί και τις περισσότερες φορές δεν έχει τα προς το ζην.
Σας σταματά κόσμος στον δρόμο να σας ρωτήσει αν υπάρχει φως στο τούνελ;
Ναι, αρκετές φορές. Εκείνο που τους λέω είναι ότι, ναι, υπάρχει φως στο τούνελ, υπάρχει ένα τέλος σε αυτό το δράµα που ζούµε τα τελευταία χρόνια. Ξέρετε, είναι και η µέθοδος του ελατηρίου, όταν το συµπιέζεις κάποια στιγµή είναι λογικό ότι θα εκτιναχθεί. Είµαι εκ φύσεως αισιόδοξος άνθρωπος, θέλω να βλέπω την καλή πλευρά των πραγµάτων και πιστεύω πως θα γυρίσει σελίδα η Ελλάδα, πως θα πάνε τα πράγµατα καλύτερα. Το στενάχωρο είναι πως φεύγουν οι νέοι άνθρωποι από τη χώρα γιατί δεν µπορούν να ζήσουν µε 300 και µε 500 ευρώ. Οι Ελληνες επιστήµονες γίνονται ανάρπαστοι στο εξωτερικό και το χειρότερο είναι πως υπάρχει γήρανση του ελληνικού πληθυσµού.
Στα 19 χρόνια πορείας σας, σε ποιο χρονικό διάστημα αντιμετωπίσατε δυσκολίες;
Νοµίζω ότι οι στιγµές που ένας δηµοσιογράφος είναι δυστυχισµένος είναι αυτές που, πρώτον, έχουµε θανάτους, βιασµούς και ακραίες καταστάσεις σε µικρά παιδιά και ανυπεράσπιστους ανθρώπους, δεύτερον, όταν θες να βοηθήσεις κάποιον άνθρωπο και δεν µπορείς να το κάνεις γιατί δεν είναι στο χέρι σου να το κάνεις και ένα τρίτο είναι όταν δεν υπάρχει αλληλεγγύη µεταξύ των ανθρώπων. Κυρίως στεναχωριέµαι µε τους «παρτάκηδες», όταν ο καθένας κοιτά τον εαυτό του και δεν κοιτά τον διπλανό του, στη θέση του οποίου µπορεί να έλθει κάποια µέρα. Εχω µεγάλη αδυναµία στους µεγάλους σε ηλικία ανθρώπους που δεν µπορούν να αντιδράσουν και δεν επιτρέπω να κακοποιούνται από τον οποιονδήποτε.
Πηγή: Realnews