Κατερίνα Γερονικολού: «Αν έλεγα "όχι" σε αυτόν τον ρόλο, θα ήταν καθαρά από δειλία»

Η Κατερίνα που σήμερα είναι πια μια ηθοποιός με μεγάλη πείρα, δεν φοβήθηκε ούτε στιγμή να αναλάβει αυτόν τον ρόλο με τις μεγάλες απαιτήσεις.

«Μόνο έναν ενδοιασμό είχα στην αρχή, ότι, επειδή το έργο έχει να παρουσιαστεί περίπου 60 χρόνια, το κοινό σήμερα θα είναι τελείως διαφορετικό με εκείνο του 1960. Κάποιοι ίσως δουν το έργο για πρώτη φορά. Υπάρχει η αίσθηση του πρωτόγνωρου. Αλλά όταν κάποιος αποφασίζει να γίνει ηθοποιός, αποφασίζει ταυτόχρονα να πάψει να είναι δειλός. Και γίνεται τολμηρός και θαρραλέος. Αν έλεγα "όχι" σε αυτόν τον ρόλο, θα ήταν καθαρά από δειλία. Όμως στο θέατρο έχω μάθει να αντιμετωπίζω τους φόβους μου», δηλώνει.

Όσο για τις δυσκολίες που συνάντησε στις πρόβες, αυτές περιορίζονται μόνο στην πολύπλευρη προσωπικότητα της Λίζας.

«Αυτό το κορίτσι είχε πάρα πολλά στοιχεία που έπρεπε να ενώσω. Ξεγνοιασιά, θυμό, αγάπη για το σχολείο, έρωτα για τον άντρα της, κάνει νάζια, είναι χειριστική, κλαίει, γελάει. Είναι ένα πλάσμα αξιολάτρευτο, με πολλά στοιχεία. Σαν ένα παζλ που, όταν ενωθούν τα κομμάτια του, είναι συναρπαστικό. Το έργο ανήκει στη δεκαετία όπου έχει γραφτεί. Δεν έχουμε αλλάξει σχεδόν τίποτα στο κείμενο. Και παρ' όλα αυτά, η παράσταση μας είναι ολοκαίνουργια, μυρίζει φρεσκάδα. Όσο για τις συγκρίσεις; Εγώ κάθε βράδυ θα παίζω για όσους θέλουν να ξεφύγουν, να "ταξιδέψουν" και να σιγοτραγουδήσουν», λέει η ίδια στο Secret.