Πάνος Κοκκινόπουλος: «Όταν έκανα τα Μαύρα Μεσάνυχτα μου ερχόταν ν’ αυτοκτονήσω»

Ο Πάνος Κοκκινόπουλος έχει πολλές επιτυχίες στο ενεργητικό του και κάτι που δεν του αρέσει είναι η ρουτίνα.

«Το πρώτο επεισόδιο είναι μια σκληρή ιστορία, με μια μεγάλη ανατροπή. Δεν θέλω να πω περισσότερα, θέλω να το δείτε. Η ανάμειξη μου με σειρές που αφορούν εγκλήματα έχει ξεκινήσει από το 1992 με την Ανατομία ενός Εγκλήματος. Από τότε έχουν περάσει είκοσι έξι χρόνια. Μολονότι ο Κόκκινος Κύκλος, η 10η Εντολή, ο 3ος Νόμος και το Ου Φονεύσεις κινούνται γύρω από τον ίδιο άξονα (είναι πραγματικές ιστορίες, αλλαγμένες ώστε να μη θίγονται ούτε οι θύτες αλλά ούτε και τα θύματα), προσπαθώ πάντα να κάνω κάτι άλλο, διότι μετά καταντάει ρουτίνα» εξήγησε στο people και συνέχισε

«Όταν έκανα τα Μαύρο Μεσάνυχτα, στο δεύτερο χρόνο μου ερχόταν να αυτοκτονήσω από τη ρουτίνα» είπε παρά το γεγονός ότι η σειρά είχε σημειώσει υψηλά νούμερα τηλεθέασης.

«Τα αυτοτελή επεισόδια σου δίνουν τη δυνατότητα να διηγείσαι κάθε φορά μια διαφορετική ιστορία, με διαφορετικούς ηθοποιούς αφορά τη δραματουργία και την αισθητική της. Κι όταν λέω "δραματουργία", εννοώ πως δεν υπάρχουν πολλά λόγια, αφήνοντας το θεατή να μαντέψει την εξέλιξη κάθε επεισοδίου. Έτσι, αυτόματα κάθε επεισόδιο γίνεται πιο κινηματογραφικό. Όσον αφορά την αισθητική, πλέον δουλεύουμε με κινηματογραφικές κάμερες και η όλη αντιμετώπιση έχει ένα στιλιζάρισμα που δεν υπήρχε παλιά. Η κινηματογραφική αφήγηση ενέχει ένα ρίσκο. Ζητάς τη συμμετοχή του θεατή, που δεν είναι δεδομένη στην τηλεόραση διότι είναι σπίτι του, και, την ίδια στιγμή που βλέπει το επεισόδιο , μπορεί να κάνει και άλλα πράγματα: να είναι στην κουζίνα, στο μπάνιο, στο κρεβάτι, να μιλάει στο τηλέφωνο. Το Ου Φονεύσεις λοιπόν απαιτεί μια πιο ενεργή συμμετοχή του θεατή: να μη σηκωθεί από τον καναπέ. Αν το καταφέρουμε αυτό, τότε θα είναι μεγάλη επιτυχία. Από εκεί και πέρα, διακινδυνεύσαμε να κάνουμε κάτι καινούργιο, παίρνοντας βέβαια και το ρίσκο της αποτυχίας που μπορεί να οδηγήσει στον γκρεμό» κατέληξε.