Πρεμιέρα για το "Νησί" στις 11 Οκτωβρίου

Το βιβλίο έγινε διεθνές bestseller με 2.000.000 πωλήσεις εκ των οποίων 300.000 πραγματοποιήθηκαν στην Ελλάδα. Εκδόθηκε στην Αγγλία το 2005, στην Ελλάδα το 2007 καθώς και σε 23 ακόμη χώρες και μέσα σε 4 χρόνια κατάφερε να εκτοξευθεί στις λίστες των πιο επιτυχημένων μυθιστορημάτων παγκοσμίως. Οι πωλήσεις του βιβλίου συνεχίζονται με εκπληκτικούς ρυθμούς εντός και εκτός Ελλάδας. Τη διασκευή του βιβλίου έχει αναλάβει η Μιρέλλα Παπαοικονόμου, μια σεναριογράφος με τεράστιες τηλεοπτικές επιτυχίες στο ενεργητικό της, ενώ τη σκηνοθεσία υπογράφει ο πολυβραβευμένος Χανιώτης σκηνοθέτης Θοδωρής Παπαδουλάκης. Οι συντελεστές που συνεργάζονται στη συγκεκριμένη παραγωγή, εξασφαλίζουν το αρτιότερο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα. Η εικόνα αποτυπώνεται άριστα μέσα από τη ματιά του διευθυντή φωτογραφίας Βαγγέλη Κατριτζιδάκη. Ο σκηνογράφος Αντώνης Χαλκιάς και οι συνεργάτες του έφτιαξαν από την αρχή όλα τα σκηνικά, προκειμένου να αναπαραστήσουν πιστά την περίοδο από το 1939 έως το 1957. Η Ξανθή Κόντου και η Μαρία Κοντοδήμα, που υπογράφουν την ενδυματολογία, έκαναν έρευνα επί 8 μήνες για τα περίπου 2.000 κοστούμια, που θα χρησιμοποιηθούν στη σειρά. Ο Μίνως Μάτσας, ο οποίος έχει διαπρέψει στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ντύνοντας με τις μελωδίες του κινηματογραφικές ταινίες, θεατρικές παραστάσεις και τηλεοπτικά προγράμματα, υπογράφει τη μουσική. Τα γυρίσματα ξεκίνησαν τον Δεκέμβριο του 2009 και πραγματοποιούνται στην Κρήτη: Πλάκα, Σπιναλόγκα, Ελούντα, Άγιο Νικόλαο και αλλού, ενώ πραγματοποιήθηκαν γυρίσματα και στο Λονδίνο. Η προεργασία της παραγωγής ξεκίνησε αρκετό καιρό πριν την έναρξη των γυρισμάτων με την κατασκευή των σκηνικών, που πλαισιώνουν τους φυσικούς χώρους και την προετοιμασία των χιλιάδων κοστουμιών.

Οι ηθοποιοί

Τους χαρακτήρες της σειράς θα ζωντανέψει ένα πλήθος γνωστών και καταξιωμένων ηθοποιών: Στέλιος Μάινας (Γιώργης Πετράκης), Κατερίνα Λέχου (Ελένη Πετράκη), Γιούλικα Σκαφιδά (Μαρία Πετράκη), Ευγενία Δημητροπούλου (Άννα Πετράκη/Αλέξις Φίλντιγκ), Τάσος Νούσιας (Νίκος Παπαδημητρίου), Μαρία Πρωτόπαππα (Ευγενία Καπετανάκη), Αλέξανδρος Λογοθέτης (Νίκος Κυρίτσης), Αιμίλιος Χειλάκης (Μανόλης Βανδουλάκης), Φιλαρέτη Κομνηνού (Σοφία Φίλντινγκ), Γιάννης Στάνκογλου (Αντρέας Βανδουλάκης), Θόδωρος Κατσαφάδος (Πέτρος Κοντομάρης), Ορφέας Αυγουστίδης (Αντώνης Αγγελόπουλος), Ανίτα Κούλη (Φωτεινή Αγγελοπούλου), Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου (Χριστίνα Κρουσταλάκη), Ντίνα Μιχαηλίδη (Σαβίνα Αγγελοπούλου), Γρηγόρης Ορφανουδάκης (Παύλος Αγγελόπουλος), Νίκος Ορφανός (Χρήστος Λαπάκης), Όλγα Δαμάνη (Φωτεινή Αγγελοπούλου σε μεγάλη ηλικία), Νεκτάριος Λουκιανός (Δημήτρης Λεμονιάς), Κατερίνα Μισιχρόνη (Ηλέκτρα Βλαχάκη), Μαργαρίτα Πανουσοπούλου (Καλλιόπη), Πέτρος Αλατζάς (Σταύρος Σολομωνίδης), Μανώλης Χουρδάκης (Θόδωρος Μακριδάκης), Μιχάλης Αεράκης (Αλέξανδρος Βανδουλάκης), Μελίνα Βαμβακά (Ελευθερία Βανδουλάκη), Μαρινέλλα Βλαχάκη (Ελπίδα Κοντομάρη), Δημήτρης Ξανθόπουλος (Βασίλης Καπετανάκης), Αντιγόνη Αλικάκου (Χαρίκλεια), Μαριάνθη Μενεγάκη (Αθηνά Μανάκη), Μάνος Πετούσης (Μιχάλης Κουρής), Χρόνης Σαπουτζάκης (Στέφανος), Διαμαντής Φαλέγγος (Μανωλιός), Δημήτρης Καλογεράκης (Γρηγόρης), Σωτήρης Δούβρης (Νίκος), Ράσμι Σούκουλη (Στέλλα), Νεφέλη Κουρή (Σοφία Βανδουλάκη στην ηλικία των 20), Γιώργος Ηλιάδης (Λάμπρος), Πέτρος Μαυροματίδης (Σπύρος Καζάκης), Οδυσσέας Σαβόπουλος (Κυριάκος), Στέλιος Βέργος (Στέλιος Βανδής), Κώστας Φραντζεσκάκης (Πάνος Σκλαβούνος), Μανώλης Κωνσταντακάκης (Καφετζής στην Πλάκα), Κλειώ Φανουράκη (Φρόσω Μανουσάκη), Λευτέρης Μποτονάκης (Στέφανος σε μεγάλη ηλικία), Dan Stevens (Ed), Μαρία Τσισμενάκη (Κατερίνα Λεμονιά), Σόλωνας Κατσικανδαράκης (Σωτήρης Λεμονιάς), Αντώνης Περαντωνάκης (Παράγοντας), Στέλιος Ψαρουδάκης (Φώτης στην ηλικία των 20), Δομίνικος Ταβερναράκης (Άντρας), Ίαν Χίσλοπ (Μάρκους),
και τα παιδιά: Αναστασία Τσιλιμπίου (Μαρία Πετράκη), Μάνος Τσαγκαράκης (Δημήτρης Λεμονιάς), Ιφιγένεια Τζόλα (Άννα Πετράκη ), Ρενέ Τζόλα (Φωτεινή Αγγελοπούλου), Αντύπας Νταμοτσίδης (Αντώνης Αγγελόπουλος), Καλλίστη Μπερταχά (Ηλέκτρα), Δέσποινα Μαυροειδή/Εβελίνα Κουτουλάκη/Γεωργία Πριμιτάκη (Αθηνά), Μιλτιάδης Γιαβρίδης/Γιάννης Σφακιανός/Μανώλης Χρονάκης (Λευτέρης), Ορφέας Φιλιππάκης (Μανωλιός), Γιώργος Αμαραντίδης (Φώτης), Διαμαντένια Μπερταχά (Ζωή), Δέσποινα Κιαπέκου (Σοφία).

H υπόθεση

Μια ψυχρή ριπή ανέμου διέσχισε τα στενά δρομάκια της Πλάκας και η παγωνιά του φθινοπωρινού αέρα αγκάλιασε τη γυναίκα, παραλύοντας το κορμί και το νου της, προκαλώντας ένα μούδιασμα που σχεδόν εκμηδένισε τις αισθήσεις, αλλά δεν μπορούσε να κάνει τίποτα για να της απαλύνει τη θλίψη.
Καθώς περπατούσε με δυσκολία τα τελευταία λίγα μέτρα μέχρι την αποβάθρα, έγειρε βαριά στον πατέρα της. Το βάδισμά της έμοιαζε με ταλαιπωρημένης γριάς, που κάθε βήμα της προκαλεί διαπεραστικό πόνο. Αλλά ο δικός της ο πόνος δεν ήταν σωματικός. Το κορμί της ήταν τόσο δυνατό όσο και οποιασδήποτε νεαρής γυναίκας που είχε περάσει τη ζωή της αναπνέοντας τον καθαρό κρητικό αέρα.
Η μικρή βάρκα, φορτωμένη άτακτα με μπόγους που είχαν περίεργο σχήμα και ήταν δεμένοι με σχοινί, χόρευε στο θαλασσινό νερό. Ο άντρας, σκυφτός, ανέβηκε πάνω της αργά, και άπλωσε το χέρι του για να βοηθήσει την κόρη του.
Ο άντρας έλυσε τον κάβο -δεν υπήρχε τίποτα περισσότερο να ειπωθεί ή να γίνει- και το ταξίδι τους άρχισε. Δεν ήταν η αρχή μιας σύντομης διαδρομής για την παράδοση προμηθειών. Ήταν η αρχή ενός ταξιδιού χωρίς επιστροφή, με προορισμό το ξεκίνημα μιας καινούργιας ζωής. Μιας ζωής σε αποικία λεπρών. Της ζωής στη Σπιναλόγκα…

Σπιναλόγκα: Βρίσκεται στη βόρεια είσοδο του κόλπου της Ελούντας, απέναντι από το χωριό Πλάκα. Άρχισε να οχυρώνεται το 1574, την περίοδο της Ενετοκρατίας και χρησιμοποιήθηκε για στρατιωτικούς σκοπούς. Μετά την κατάληψη της Κρήτης από τους Τούρκους το 1649, η Σπιναλόγκα έμεινε στα χέρια των Ενετών μέχρι το 1715. Στη συνέχεια, στο νησί διαμορφώνεται σταδιακά ένας οικισμός αμιγώς οθωμανικός. Κατά τους πρώτους αιώνες της τουρκοκρατίας το φρούριο περιθωριοποιείται και χρησιμοποιείται ως τόπος εξορίας και απομόνωσης. Όμως, κατά το τέλος του 19ου αι., ο ρόλος του λιμανιού της Σπιναλόγκας αναβαθμίζεται καθώς αποκτά άδεια εξαγωγικού εμπορίου. Οι Τούρκοι φεύγουν από το νησί, όταν η Κρήτη ανακηρύχθηκε αυτόνομη το 1898. Η Σπιναλόγκα, από το 1903 χρησιμοποιήθηκε ως Λεπροκομείο, όπου οδηγήθηκαν εκεί όλοι οι λεπροί της Κρήτης που πρώτα βρίσκονταν απομονωμένοι σε μια περιοχή έξω από το Ηράκλειο. Αργότερα μεταφέρθηκαν και ασθενείς απ’ όλη την Ελλάδα. Τελικά, εγκαταλείφτηκε οριστικά, το 1957, όταν βρέθηκε η θεραπεία κατά της νόσου. Για αρκετά χρόνια έμεινε αναξιοποίητη αλλά σήμερα αποτελεί σημαντικό πολιτιστικό μνημείο και τουριστικό αξιοθέατο.

Οι πρωταγωνιστές

Γιώργης Πετράκης (Στέλιος Μάινας)
Ο Γιώργης κατοικεί στην Πλάκα, ένα όμορφο ψαροχώρι. Με την αγαπημένη γυναίκα του την Ελένη και τις δύο κόρες του, την Μαρία και την Άννα έχουν μία οικογένεια ζηλευτή. Ο Γιώργης είναι ψαράς αλλά για να συμπληρώσει το λιγοστό εισόδημά του μεταφέρει προμήθειες απέναντι, στο νησί της Σπιναλόγκας. Η μοίρα θα σταθεί σκληρή μαζί του: θα τον αναγκάσει να μεταφέρει ο ίδιος στην Σπιναλόγκα, στην αποικία των λεπρών, αρχικά την Ελένη και στη συνέχεια κάποιο άλλο πολυαγαπημένο του πρόσωπο… Παρά τα χτυπήματα της ζωής, ο Γιώργης διατηρεί την ελπίδα ζωντανή ακόμα κι όταν όλα τριγύρω μοιάζουν να σκοτεινιάζουν. Θα πορευτεί με αξιοπρέπεια και ευαισθησία δίνοντας πάντα στους γύρω του μαθήματα δύναμης κι αντοχής…

Ο Γιώργης είχε πάει στη Σπιναλόγκα χίλιες φορές, αλλά δεν είχε φανταστεί ποτέ ότι θα έκανε το συγκεκριμένο ταξίδι για να μεταφέρει τη γυναίκα του, την Ελένη. «Πρέπει να το κάνω», έλεγε στον εαυτό του, σαν να ήταν ένα ακόμη φυσιολογικό ταξίδι. Στα χίλια δρομολόγια, που είχε ήδη κάνει, θα ερχόταν να προστεθεί αυτό και άλλα χίλια.

Ελένη Πετράκη (Κατερίνα Λέχου)
Η Ελένη Πετράκη, η γυναίκα του Γιώργη, είναι δασκάλα στην Πλάκα. Αγαπάει τα παιδιά και τη διδασκαλία και προσπαθεί πάντα για το καλύτερο. Όταν μαθαίνει ότι πάσχει από λέπρα και μεταφέρεται στη Σπιναλόγκα, δεν χάνει την αισιοδοξία της. Συνεχίζει να διδάσκει τα παιδιά του νησιού, παρά τις αντιδράσεις κάποιων κατοίκων. Οι συναντήσεις με τον Γιώργη τής δίνουν θάρρος για να συνεχίσει, η αγάπη τους είναι το φάρμακο για να μπορέσει ν’ αντέξει… Η Ελένη αποδεικνύει ότι ακόμα κι όταν κάποιες μάχες είναι γραφτό να χαθούν, αυτό που αξίζει είναι οι μνήμες της δοτικότητας, της προσφοράς, της φροντίδας. Κι η Ελένη είναι η προσωποποίηση αυτών των αρετών. Ψηλή και όμορφη σα λυγαριά, θα σταθεί και θα αντιμετωπίσει κατάματα και γενναία ό,τι της επιφυλάσσει η μοίρα…Για την Ελένη, η διδασκαλία ήταν ιερή υποχρέωση, και ο ενθουσιασμός της απλωνόταν στα παιδιά σαν φλόγα. «Αν το αγαπήσουν θα το μάθουν», ήταν το σύνθημά της.