Νίκη Παλληκαράκη: «Αυτό που έγινε με το Mega μου δημιούργησε μεγάλη θλίψη»
Η Νίκη Παλληκαράκη μίλησε για την τηλεοπτική της επιστροφή μέσα από την σειρά «Πέτα τη φριτέζα», αλλά και για το μαύρο του Mega.
«Με χαροποίησε ιδιαίτερα η επιστροφή μου στην τηλεόραση μέσα από αυτή την εξαιρετική σειρά, γιατί βρίσκονται πολλοί αγαπημένοι άνθρωποι. Με προεξάρχοντα τον Γιάννη Μπέζο καθώς και τον σκηνοθέτη Ανδρέα Μορφονιό, οι οποίοι είναι από τους πρώτους ανθρώπους με τους οποίους δούλεψα στην τηλεόραση και μου εμπιστεύτηκαν εξαιρετικά πράγματα. Στα γυρίσματα, βέβαια, συνάντησα και άλλους ηθοποιούς και τεχνικούς, με τους οποίους έχουμε ξαναδούλεψει στο παρελθόν. Ήταν σαν μια μικρή επανασύνδεση» εξήγησε στο Mytv.
Σύμφωνα με το σενάριο των Γιώργου Κρητικού - Μάκη Πιτταρά, ο Αλέκος και η Ζαμπέλα καταστρώνουν ένα νέο, σατανικό σχέδιο, θέλοντας να δουν τον Κίμωνα Ορλώφ να μαζεύει τα πράγματα του και να εγκαταλείπει το χωριό. Μόνο μ' αυτόν τον τρόπο μπορούν να πάρουν την ταβέρνα του Αντρέα και να την πουλήσουν σε ξένους επιχειρηματίες. Μέχρι τώρα, όλες οι απόπειρες τους στέφθηκαν από απόλυτη... αποτυχία. Αρχίζουν, λοιπόν, να αναζητούν πρόσωπα που μπορούν να τον καταστρέψουν και έτσι βρίσκουν τη Δόιρα Ντεντέ, η οποία δεν έχει γράψει ποτέ κριτική γι' αυτόν, ενώ μαθαίνουν ότι τον θεωρεί υπερτιμημένο.
«Η Δόιρα είναι μια κριτικός διεθνούς φήμης και ιδιαίτερα αυστηρή, καθώς κλείνει μαγαζιά, όπως παραδέχεται και η ίδια» λέει η ηθοποιός και μας αποκαλύπτει: «Μέσα από αυτή την πρόσκληση, η ίδια βρίσκει την ευκαιρία , για να κλείσει παλιούς λογαριασμούς, θέλει να εκδικηθεί τον Κίμωνα Ορλώφ. Υπάρχει ένα μυστήριο που πλανάται στη σχέση τους, αλλά δεν μπορώ να αποκαλύψω κάτι παραπάνω...».
Στη συνέχεια, η ηθοποιός μας εξομολογείται τα συναισθήματα της για το «μαύρο» του Mega στο δυναμικό του οποίου ανήκε επί σειρά ετών: «Αυτό που έγινε με το Mega μου δημιούργησε μεγάλη θλίψη. Ο κόσμος απέδειξε ότι στήριζε το κανάλι, με τις τηλεθεάσεις που χάριζε στις επαναλήψεις των σειρών του. Είναι λίγο αντιφατικό αυτό που συνέβη. Πώς γίνεται να κλείνει ένα κανάλι με αυτά τα νούμερα, ενώ πήγαιναν λεφτά στο ταμείο; Παράλληλα, έβλεπα την ηρωική υπομονή των εργαζομένων και αναρωτιόμουν μήπως ήξεραν κάτι παραπάνω... μήπως απλωνόταν ένα χέρι και σωζόταν την τελευταία στιγμή».