Λαζόπουλος: Λίγο πριν την πρεμιέρα του «Αλ Τσαντίρι» αποκαλύπτει τα πάντα για τη νέα βερσιόν του!

Ο ίδιος, σε μια μικρή ανάπαυλα του «μαραθωνίου» του, μιλά για όλα...

Δεν μπορώ να μην ξεκινήσω από τη... μετακόμιση του «Τσαντιριού» σου, Λάκη.

«Τσαντίρι» είναι και μετακομίζει, αυτή είναι η... φύση του, να την αλλάξω εγώ;

Επεσε σαν βόμβα η είδηση πως ανοίγει και πάλι, ενώ είχε μείνει κλειστό για καιρό.

Ετσι είμαι εγώ! Λίγο καιρό... ξαποσταίνω και επαναχτυπώ. Μου αρέσει να ρίχνω βόμβες εκεί που δεν το περιμένει κανείς... Κάτι σου θυμίζει αυτό (σ.σ.: γελά);. Είμαστε... βομβιστές!

Σε βρίσκω στον απόλυτο «πυρετό», έτσι;

Στον απόλυτο όμως, γιατί όλα στήνονται από την αρχή, σε έναν νέο χώρο, με πολλές δυσκολίες, γιατί το Open είναι καινούργιος σταθμός και δεν έχει την υποδομή που απαιτεί ένα τέτοιο live. Ο κόσμος δεν ξέρει πόσο δύσκολο είναι να βγει άψογο τεχνικά ένα τέτοιο τηλεοπτικό προϊόν. Η αδρεναλίνη χτυπάει κόκκινο προκειμένου να επιτευχθεί το καλύτερο αποτέλεσμα.

Πρεμιέρα στις 5 Μαρτίου! Πλησιάζει.

Αχ, μη μου το λες έτσι και αγχώνομαι πιο πολύ. Πρέπει να είναι όλα στην εντέλεια και ο... μαραθώνιος που πρέπει να τρέξω με την πολύ γερή ομάδα μου είναι απίστευτος

Η μουσική σκηνή «Ακτή Πειραιώς» αγκαλιάζει, λοιπόν, το νέο σου «Τσαντίρι».

Ψάχναμε καιρό για τον ιδανικό χώρο που θα μπορούσαμε να στήσουμε το «Τσαντίρι» μας και η «Ακτή Πειραιώς» είναι τέτοιος...

Το «Τσαντίρι» είναι πάντα live. Δεν μπορεί να αλλάξει αυτό, να έχεις κάτι «έτοιμο»...

«Κονσέρβα» ποτέ! Δεν έχει νόημα να βγει «κονσέρβα», αν χάσει το live στοιχείο του, με τα όποια απρόοπτα μπορούν να γίνουν.

Ενα one man show που είναι απαιτητικό...

Και πάρα πολύ γοητευτικό... Εχεις υλικό από όσα «παίζουν» μέσα στην εβδομάδα κι από κει και πέρα... κάνεις παιχνίδι. Απαιτεί την εγρήγορση του θεάτρου και γρήγορα αντανακλαστικά για οτιδήποτε προκύψει.

Σου είχε λείψει το «Τσαντίρι»;

Μου είχε λείψει πολύ, αλλά ήθελα να φανεί λίγο... φως στο σκοτάδι για να βγω ξανά να προσφέρω γέλιο στον κόσμο. Υπήρχε μια βαθιά κατάθλιψη, την οποία δεν μπορούσα να διαχειριστώ. Και δεν ήθελα κιόλας. Δεν μπορούσα, ενώ όλα ήταν σκοτεινά, να βγω και να... σφυρίζω αδιάφορα σαν να μη συμβαίνει τίποτα, ενώ βούλιαζε το πλοίο.

Σαν την ορχήστρα που έπαιζε ενώ βυθιζόταν ο Τιτανικός... Ξέρω τι λες!

Ναι, δεν μπορούσα. Δεν μπορούσα να παριστάνω πως όλα είναι καλά, ενώ δεν ήταν. Δεν μου έβγαινε με τίποτα.

Το σκοτάδι, όμως, είναι ακόμα εδώ. Οπως και οι δυσκολίες και η κατάθλιψη.

Μάθαμε να ζούμε με την κατάθλιψη, τι να σου πω (σ.σ.: γελά). Είναι επιτακτική η ανάγκη μας να βγούμε από το σκοτάδι, να αναζητήσουμε πιο δυναμικά λίγο φως. Να γελάσουμε ξανά, να διασκεδάσουμε... Το εισπράττω από παντού. Από εκεί που ήταν όλοι κλεισμένοι στο σπίτι τους, πάνε θέατρο, πάνε σινεμά, πάνε σε μαγαζιά... Οχι, δεν έχουν λυθεί τα προβλήματα, αλλά δεν την αντέχουν κι άλλο αυτή τη μαυρίλα. Πώς είναι όταν σου λένε «μη βγεις, έχει κακοκαιρία» και βλέπεις από το παράθυρο να αραιώνουν τα σύννε φα και παίρνεις θάρρος; Δεν έχουν φύγει τα σύννεφα, ο καιρός μπορεί και να το πάει για βροχή, αλλά αυτό το μικρό άνοιγμα σου δίνει λίγο θάρρος. Αποφάσισα, λοιπόν, σε αυτή τη στιγμή που ο κόσμος παίρνει θάρρος σιγά-σιγά, να ανοίξω το «Τσαντίρι» μου για να κάνω τον κόσμο να γελάσει και πάλι.

Πηγή: Realnews