Χάρης Βορκάς: «Σταμάτησαν να μου γίνονται προτάσεις κι έμεινα άνεργος»

Παράλληλα μιλά και για το έργο που σκηνοθέτησε και παίζεται στο θέατρο.

Είσαι στο χώρο σχεδόν 20 χρόνια.

Ναι, ξεκίνησα το 2000. Ήρθα από την Κύπρο 23 χρο­νών, μπήκα στο Εθνικό θέατρο, στο Εθνικό Ωδείο, να σπουδάσω τραγούδι, όπερα, που τελείωσα κι εκεί. Μπήκα και στο Πανεπιστήμιο, στη Φιλοσοφική, για να σπουδάσω θεατρολογία. Τελείωσα με άριστα τα δύο πρώτα, ενώ εγκατέλειψα το πανεπιστήμιο όταν βρισκόμουν στο πτυχίο.

Το να αναλαμβάνεις όλα αυτά που προανέφερες στο θέατρο απαιτούνται και πολλά χρήματα.

Δεν είμαι από «τζάκι», με την έννοια της ευγενικής καταγωγής. ‘Εχω πολύ ευγένεια μέσα μου κι έχω και το «ψώνιο» της αριστοκρατίας. Ευτυχώς, έχω δύο
γονείς που δούλεψαν πάρα πολύ σκληρά στη ζωή τους, είμαστε μια εύπορη οικογένεια, δεν ζούσαμε δύσκολα. Οι γονείς μου ήταν σε μεγάλες θέσεις, ο
πατέρας μου διευθυντής σε τράπεζα, η μάνα μου γυ­μνασιάρχης, οπότε έπαιρναν υψηλούς μισθούς, εί­χαμε και περιουσία, επένδυσε ο πατέρας μου, κάνα­νε τα κουμάντο τους και ήρθα εγώ να τους τα «φάω» με το θέατρο. (Γέλια.) Το θέατρο είναι ένα «χτικιό». Αναγκάστηκα, δεν είχα σκοπό ποτέ μου να ασχολη­θώ τόσο συνειδητά με την παραγωγή, να βάζω λεφτά στο θέατρο.

Πώς συνέβη;

Έτυχε να γίνει στην πορεία, για­τί κάποια στιγμή μετά το σίριαλ «Δέκα λεπτά κήρυγμα», το οποίο είχε μεγάλη επιτυχία και ήρθαν προτάσεις, ξαφνικά για 2-3 χρόνια δεν «καθόταν» καμία δουλειά. Πήγαι­να σε ακροάσεις, δεν είχα κανένα πρόβλη­μα, αλλά δεν με παίρνανε για δουλειά. Σταμάτησαν να μου γίνονται προτάσεις κι έμεινα άνεργος, οπότε κάποια στιγ­μή έπρεπε να κάνω κάτι. Βρέθηκε αυτή η ευκαιρία από το πουθενά, ξεκίνησα με μια σκηνοθεσία, μια μικρή σκηνή, μετά κεντρική σκηνή με τη «Λαίδη Τσάτερλι». Φτάνοντας στα σημερινά, έγραψα ένα έργο, το «Ροζ ταφτάς», πάνω στις πρωταγωνίστριες, τη Βάσια Τρίφυλλη, τη Φίνου και τη Λουκία Παπαδάκη. Όλα αυτά τελευταίο δίμηνο.

Πηγή: Λοιπόν