Αλέξανδρος Μυλωνάς: «Βάζω στοιχεία του χαρακτήρα μου στους ρόλους»

Ο Αλέξανδρος Μυλωνάς, σε πρόσφατη συνέντευξή του, μίλησε για τα συγκεκριμένα θεατρικά έργα, αν είναι εύκολο ένας ηθοποιός να αναλάβει και το επιχειρηματικό κομμάτι του θεάτρου και αν ντύνει με στοιχεία του χαρακτήρα του τούς ρόλους του.

-Αυτόν τον καιρό πρωταγωνιστείτε σε δύο θεατρικές παραστάσεις.

«Είναι η παράσταση «Η φαλακρή τραγουδίστρια» του Ιονέσκο. Με αυτό το έργο, κατά κάποιο τρόπο, ξεκίνησε το θέατρο του παραλόγου. Είναι κωμωδία με νόημα, την οποία σκηνοθετεί η Μαρία Ξανθοπουλίδου. Το άλλο έργο που κάνω είναι «Ο αμπιγιέρ», του Ρόναλντ Χάργουντ, που έχει γίνει ταινία δύο φορές. Ένα κλασικό έργο, πολύ ωραίο, που ξεκινήσαμε να το παίζουμε πέρσι και φέτος το επαναλάβαμε, σε σκηνοθεσία του Μανώλη Δούνια, ενώ και τα δύο έργα παίζονται στο θέατρο «Οδού Κεφαλληνίας».

- Η επιλογή των έργων στα οποία θέλετε να παίζετε γίνεται από εσάς;

«Δεν είμαι πάντα πρωταγωνιστής, όπως στη «Φαλακρή τραγουδίστρια» οι ρόλοι είναι μοιρασμένοι. Πολλές φορές δεν είναι δική μου επιλογή, μου κάνουν πρόταση για κάποιο ρόλο, άλλες φορές, όπως με τα δύο έργα που κάνω τώρα, ήταν δική μου επιλογή. Για την ακρίβεια ήταν επιλογή της σκηνοθέτιδας στη «Φαλακρή τραγουδίστρια», με την οποία έχουμε αυτό το θέατρο τώρα, τη β' σκηνή του «θεάτρου Κεφαλληνίας», το οποίο θα αφήσουμε στο τέλος της σεζόν, μετά από 3 χρόνια».

-Είχατε αναλάβει την επιχείρηση;

«Ναι, τα τρία αυτά χρόνια και τώρα, δυστυχώς, πουλιέται ο χώρος, το παίρνουν κάποιοι οι οποίοι θα το κάνουν γερμανικό καμπαρέ».

-Πώς μπορεί να αναλάβει ένας ηθοποιός το επιχειρηματικό κομμάτι του θεάτρου, είναι εύκολο;

«Είναι δύσκολο να τα βγάλεις πέρα. Η μεγαλύτερη δυσκολία στη συγκεκριμένη περίπτωση έγκειται στο ότι είναι πάρα πολύ μικρό το θέατρο και δεν μπορείς να βγάλεις αρκετά εισιτήρια. Πρόκειται για ένα θέατρο 50 θέσεων και είναι πάρα πολύ δύσκολο να βγάλεις τα έξοδα σου. Κάνεις μια επιτυχία, που αν ήσουν σε κάποιο άλλο θέατρο, θα έβγαζες κάποια χρήματα, ενώ τώρα τι να βγάλεις;

-Ντύνετε με στοιχεία του χαρακτήρα σας τους ρόλους, τους προσαρμόζετε επάνω σας;

«Βέβαια, βάζω στοιχεία του χαρακτήρα μου και όσο μεγαλώνω μπορώ να πω ότι το κάνω περισσότερο αυτό. Είμαι πιο κοντά στον εαυτό μου με τους ρόλους που παίζω, στο πώς είμαι. Είναι πολύ βασικό να είσαι φυσικός στη σκηνή, γιατί όταν παίζεις κάποιον διαφορετικό χαρακτήρα, υπάρχει ο κίνδυνος να βγει ψεύτικο. Για το λόγο αυτό, όσο μπορώ, προσπαθώ να βάζω τον ίδιο μου τον εαυτό στον τρόπο που μιλάω, που κινούμαι», λέει στο ΛΟΙΠΟΝ.