Λίλα Μπακλέση: Παραδέχεται ότι υπήρχαν δύσκολες καταστάσεις στην πορεία της και εξηγεί (photos)

Η γνωστή ηθοποιός αναφέρθηκε στην παράσταση «Οι κάτω απ' τ' αστέρια» στην οποία πρωταγωνιστεί μαζί με τον Κωνσταντίνο Μπιμπή, ενώ παράλληλα ξεδίπλωσε την γνώμη της για την έννοια του «για πάντα».

Πώς είναι αυτό το θεατρικό ταξίδι;

Ο Τηλέμαχος Τσαρδάκας έγραψε ένα θεατρικό έρ­γο, έχοντας στο μυαλό του τον Κωνσταντίνο κι εμέ­να, που είμαστε φίλοι του, χωρίς ωστόσο εγώ με τον Κωνσταντίνο να γνωριζόμαστε καλά.

Ήρθε στα χέρια μας, λοιπόν, ένα υπέροχο, νεοελληνικό έργο, το οποίο μπορέσα­με να το αξιοποιήσουμε. Από εκεί και πέρα, με τον Κωνσταντίνο ξεκινήσαμε τη δημιουργική διαδικασία χωρίς να έχουμε χρήμα­τα και χωρίς να φοβηθούμε. Μέσα σε όλο αυτό το εγχείρημα ήταν και η Άρτεμις Γλύμπα, με την οποία σκηνοθετήσαμε οι τρεις μας την παράσταση, και έτσι δημιουργήθηκε μία δυνατή τετράδα, μέ­σα στην οποία αισθάνομαι ασφάλεια και ξέρω ότι στο μέλλον μπο­ρούμε να κάνουμε κι άλλα έργα.

Η παράσταση είναι σταθμός στη μέχρι τώρα πορεία σου;

Πιστεύω ότι είναι ένας σταθμός γιατί βλέπω με διαφορετικό τρό­πο, πλέον, το θέατρο και την όλη διαδικασία, θα ήθελα όσο μπορώ να κάνω δουλειές με αυτόν τον τρόπο. Δηλαδή να μην υπάρ­χουν τριβές και να είμαστε αγαπημένοι. Να συνεργάζομαι με τα­λαντούχους αλλά και πολύ καλούς ανθρώπους, και να υπάρχει ελευθερία στην έκφραση ιδεών.

Θεωρείς ότι είσαι από τις τυχερές ηθοποιούς;

Υπήρξαν ζόρικες καταστάσεις αλλά είμαι και τυχερή. Ωστόσο, δεν πιστεύω ακριβώς στην τύχη με μια τυφλή λογική. Όλοι έχουμε μπροστά μας ευκαιρίες. Το θέμα είναι πότε συνειδητοποιούμε ότι αυτή είναι η ευκαιρία μας, την αρπάζουμε και την αξιοποιούμε. Το δικό μου ένστικτο λειτουργεί κάπως καλά.

Πες μας λίγα λόγια για τη Μενίτα που υποδύεσαι;

Η Μενίτα είναι μια κοπέλα που έχει μεγαλώσει σε ένα νησί του Αι­γαίου. Είναι λίγο παραδοσιακή σε κάποια πράγματα, αλλά και λίγο εγκλωβισμένη στην κοινωνική νόρμα, αυτή της επαρχίας. Δηλα­δή, τι θα πει ο κόσμος και λειτουργεί με τα «πρέπει». Ακόμα, είναι ευαίσθητη και πολλές φορές τόσο εγώ όσο και οι θεατές βλέπου­με ένα κομμάτι του εαυτού μας σε εκείνη...

Όπως;

Πολλές φορές οι άνθρωποι σκεφτόμαστε με βάση το αντίκτυπο που θα έχει μία απόφαση μας στον κοινωνικό μας περίγυρο. Προ­σωπικά, εδώ και κάποια χρόνια, το έχω ξεπεράσει αυτό. Από τη στιγμή που δεν κάνω κάτι κακό σε έναν άνθρωπο, δεν με ενδια­φέρει αν θα με δουν περίεργα κάποιοι.

Πιστεύεις στο «για πάντα»;

Δύσκολα θα έλεγα «για πάντα». Νομίζω πρέπει να προχωράμε τη ζωή μας. Δεν εννοώ να φεύγουμε από σχέσεις ανά πάσα στιγμή, αλλά να μένουμε εκεί στα δύσκολα. ‘Οταν, όμως, κάτι είναι άρρω­στο, πρέπει να παίρνουμε την απόφαση να φεύγουμε. Αυτό είναι μία παρθενογένεση της ελληνικής κοινωνίας.

Δηλαδή δεν σταμα­τούν κάτι άρρωστο ή άσχημο επειδή πρέπει να μένουν μαζί. Φυ­σικά, υπάρχει και το άλλο άκρο: με την κάθε δυσκολία διαλύουν τα πράγματα. Πρέπει να υπάρχει μια μέση λύση, γιατί και τα δύο είναι ο εύκολος τρόπος. Οι περισσότεροι κατηγορούν τη νέα γενιά ότι καταστρέφουν τις οικογένειες τους αμέσως. Δεν γίνεται, όμως, να παραβλέψουμε το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή υπάρχουν πολ­λοί δυστυχείς άνθρωποι στα 60 τους και άλλοι κάνουν οικογένει­ες, μισούν ο ένας τον άλλον, αλλά δεν χωρίζουν.

Πηγή: My tv