Κόκκινο Ποτάμι: Ο απίστευτος αριθμός παπουτσιών και κοστουμιών που χρησιμοποιήθηκαν στη σειρά (Pics)
Η Μαρία Μαγγίρα, μια Θρακιώτισσα στην καταγωγή, με αγάπη για την παραδοσιακή φορεσιά, κρύβεται πίσω από τα κοστούμια που βλέπουμε στο «Κόκκινο Ποτάμι» του Open.
Η ενδυματολόγος μιλά στο για την προετοιμασία που απαιτήθηκε και την έρευνα που έκανε για τα ρούχα και εξηγεί τον ρόλο που παίζουν τα ενδύματα και τα υποδήματα σε μια σειρά εποχής.
Πώς αντιδράσατε όταν σας έκαναν πρόταση να αναλάβετε το κομμάτι της ενδυματολογίας στο «Κόκκινο Ποτάμι» του Οpen;
«Ηταν μια δουλειά που την είχα ακούσει και ήθελα πολύ να συμμετάσχω σ' αυτήν. Οταν μου έγινε η πρόταση χάρηκα πάρα πολύ. Πάντα είχα αγάπη για έργα εποχής και όποτε μου δινόταν η ευκαιρία το επεδίωκα».
Ποια διαδικασία ακολουθήσατε από τη στιγμή που σας ανατέθηκε η δουλειά μέχρι το πρώτο γύρισμα;
«Το βασικό στη δουλειά μας, ειδικά σε σειρές εποχής, είναι η έρευνα. Μελέτησα υλικό της εποχής από φωτογραφίες, από σκίτσα εποχής, και από γκραβούρες. Γενικά πάντα γίνεται μια έρευνα, γιατί κάπου πρέπει να βασιστείς. Δεν πρέπει να ξεφύγεις από την εποχή. Πάντα βάζεις όμως και την προσωπική σου πινελιά. Στη συνέχεια συζητήσαμε με τον σκηνοθέτη, τον Μανούσο Μανουσάκη, και καταλήξαμε σε μια κοινή συνισταμένη».
Μελετήσατε δηλαδή την ιστορία των Ποντίων;
«Φυσικά. Ηταν δύσκολο να βρούμε υλικό, γιατί δεν υπάρχουν φωτογραφίες από την καθημερινότητα τους. Και στα γυρίσματα της σειράς θέλαμε τέτοια ρούχα, απλά και καθημερινά. Ψάξαμε τα υλικά της εποχής και το ύφος της γραμμής των ρούχων που φορούσαν τότε και φυσικά μπήκαμε στη διαδικασία να ράψουμε από την αρχή κάποια ρούχα, κυρίως τα καθημερινά τους, τα οποία έπρεπε να φτιαχτούν έτσι ώστε να φαίνονται παλιά»
Στα υπόλοιπα κοστούμια αντιμετωπίσατε δυσκολίες;
Η δυσκολία, για παράδειγμα, στις στολές των Τούρκων ευελπίδων, των φρουρών του σουλτάνου, δεν ήταν να τις ράψεις και να βρεις τα συγκεκριμένα υφάσματα και τα χρώματα, αλλά να βρεις τα τουρκικά κουμπιά με την ημισέληνο, τις αγκράφες των στρατιωτικών που ήταν πολύ συγκεκριμένες. Π' αυτό και τα παραγγείλαμε. Φτιάξαμε επίσης τα φέσια και τα αξεσουάρ. Οσο για τις στολές των Ποντίων, αυτές τις βρήκαμε από συλλόγους. Ράψαμε μόνο τα καθημερινά, τα άλλα τα βρήκαμε και από βεστιάρια».
Πόσα άτομα εργάζονται εκτός από εσάς στο κομμάτι της ενδυματολογίας;
Στα στρατιωτικά έχουμε έναν σύμβουλο και είμαστε σε συνεννόηση μαζί του, καθώς εκείνος έχει αναλάβει το κομμάτι των παραγγελιών. Από κει και πέρα συνεργάζομαι με βεστιάρια, με τους συλλόγους αλλά και με μια μοδίστρα, η οποία μας έραψε όλα τα ποντιακά κοστούμια. Επίσης έχω δύο βοηθούς, τη Λίνα Σταυροπούλου και τη Μαριάννα Κριτσιώτη, και στα μεγάλα γυρίσματα παίρνουμε επιπλέον άτομα, καθώς ο όγκος των βοηθητικών ηθοποιών είναι τέτοιος που πολλές φορές ξεπερνά και τα 100 κοστούμια για ένα γύρισμα».
Συνολικά ποιος είναι ο αριθμός κοστουμιών και υποδημάτων που χρησιμοποιήθηκαν στη σειρά και πόσος χρόνος απαιτήθηκε για την προετοιμασία;
«Πάνω από 100 ζευγάρια παπούτσια ράφτηκαν από ειδικούς τσαγκάρηδες και υποδηματοποιούς και περισσότερα από 200 ζεύγη αγοράστηκαν. Επίσης, δεδομένου ότι βρισκόμαστε στα μέσα των γυρισμάτων, έχουμε χρησιμοποιήσει πάνω από 500 κοστούμια και στολές, που είτε ράφτηκαν είτε τα προμηθευτήκαμε από βεστιάρια. Οσο για την προετοιμασία, εγώ δούλεψα δύο μήνες μόνο στο κομμάτι της έρευνας και της αναζήτησης».
Ποια ήταν η πιο σημαντική δυσκολία που αντιμετωπίσατε στη συγκεκριμένη δουλειά;
«Το να βρούμε όλο το υλικό ήταν πολύ δύσκολο. Στους δύο μήνες ήμουν έτοιμη για τα βασικά, αλλά ακόμα και τώρα είμαστε σε φάση παραγγελιών πραγμάτων. Φτιάχτηκαν ποντιακά παπούτσια κατά παραγγελία. Πήγαμε σε τσαγκάρηδες που ξέρουν από χειροποίητο παπούτσι, φτιάξαμε τούρκικα παπούτσια και μπότες στρατιωτικές. Χρειάζεται χρόνος για όλα αυτά . Κάποια βέβαια τα αγοράσαμε, ειδικά για τις γυναίκες, αλλά κάποια φτιάχτηκαν εξαρχής όπως τα γουρουνοτσάρουχα. Είναι μια μεγάλη δουλειά. Θεωρώ ότι είναι δουλειά αξιοπρεπέστατη, χαίρομαι που την αγκάλιασε ο κόσμος, γιατί πραγματικά δώσαμε το 100% του εαυτού μας όλα τα τμήματα. Και ακόμα δουλεύουμε γι' αυτό».
Το μακιγιάζ παίζει ρόλο σε μια σειρά εποχής;
«Τα μακιγιάζ και τα μαλλιά είναι το κομμάτι που συμπληρώνει το κοστούμι. Εχει γίνει πολύ καλή δουλειά, βγαίνουν άβαφες, δεν είναι το κουκλίστικο, είναι μέσα στην εποχή, όπως και τα σπέσιαλ εφέ».
«Το Κόκκινο Ποτάμι» ήταν η πιο απαιτητική δουλειά που έχετε κάνει μέχρι σήμερα;
«Στις παραγωγές εποχής πάντα έχεις πολλές δυσκολίες. Μπορεί να βρεις το 80% του υλικού σε ρούχα και παπούτσια και να μη βρεις τα υπόλοιπα. Τότε πρέπει να το κατασκευάσεις και να το φτιάξεις εξαρχής. Αυτή είναι η δυσκολία».
Στα κοστούμια αυτά που χρησιμοποιήσατε τι σας έκανε εντύπωση;
«Τα ανδρικά ποντιακά κοστούμια έχουν μια αρρενωπότητα. Κάθε φορεσιά έχει κάτι να σου πει. Η γραμμή της γυναικείας ποντιακής φορεσιάς έχει μια θηλυκότητα και είναι λιτή. Των Ποντίων η στολή έχει μια περηφάνια και έναν δυναμισμό, όπως και η μουσική τους».
Εσείς πιστεύετε ότι είναι σημαντικά τα κοστούμια ειδικά στις σειρές εποχής;
«Πάντα το ρούχο πρέπει να υπηρετεί το έργο. Θεωρώ ότι δεν πρέπει να τραβάει το μάτι το ρούχο, πρέπει το ρούχο να βοηθάει να πει αυτά που θέλει ο σκηνοθέτης μέσω του ηθοποιού. Είναι ένα μέσο. Θεωρώ ότι ένα έργο εποχής δεν βγαίνει από τον πρωταγωνιστή, αλλά από το περιβάλλον, την ατμόσφαιρα. Και θεωρώ ότι είναι απαραίτητο αυτό».
Τι είναι αυτό που σας αρέσει στα ρούχα εποχής;
«Μου αρέσει η παραδοσιακή φορεσιά, μου αρέσουν τα ρούχα που έχουν ιστορία. Και κάθε φορεσιά κάθε τόπου έχει ιστορία. Αυτό σε μαγεύει, γιατί γνωρίζεις άλλες πτυχές του ανθρώπου», είπε στο tv έθνος.
