Μαρίνα Ψάλτη: «Αυτός ο κατακερματισμός μου δημιουργεί οργή»
Η Μαρίνα Ψάλτη μίλησε για το αν έχει παρακολουθήσει άλλα φετινά σίριαλ, πώς τα κρίνει και αν έχει ζηλέψει κάποιον ρόλο.
Υποδύεται τη γιαγιά στην καθημερινή σειρά του ΑΝΤ1 «Γυναίκα χωρίς όνομα» και εξέφρασε τη γνώμη της για την ελληνική μυθοπλασία σήμερα, για το ποιες σειρές ξεχωρίζει αλλά και για τις αμοβές πλέον.
Διανύουμε φέτος τηλεοπτικά μια περίοδο ανάκαμψης της μυθοπλασίας. Πώς κρίνετε τα φετινά σίριαλ; Τα έχετε παρακολουθήσει;
«Εχω παρακολουθήσει τις «Άγριες μέλισσες», είναι μια σειρά που μου αρέσει πολύ. Εχω δει επίσης λίγο τη «Φριτέζα» και το «Μην ψαρώνεις». Του γούστου μου όμως είναι οι «Άγριες μέλισσες». Αυτό δεν σημαίνει ότι τα άλλα δεν είναι καλά. Χαίρομαι πάρα πολύ που δουλεύουν οι άνθρωποι στην τηλεόραση, γιατί τα τελευταία χρόνια ήταν για όλους μας πολύ δύσκολα. Και για το «Κόκκινο Ποτάμι» χαίρομαι επίσης και έχω ακούσει πολύ καλά πράγματα, αλλά λόγω δουλειάς δεν το προλαβαίνω».
Εχει τύχει να ζηλέψετε κάποιον ρόλο;
«Ούτε τηλεοπτικό, ούτε θεατρικό ρόλο. Γενικά δεν ζηλεύω. Οταν είδα τις «Άγριες μέλισσες», πήρα αμέσως τον Λεωνίδα Κακούρη, που είναι φίλος μου και ήμασταν μαζί στην πρώτη μου δουλειά στο θέατρο, και πολύ ειλικρινά και ζεστά του είπα πόσο καλός είναι. Χαίρομαι όταν βλέπω καλούς ηθοποιούς. Γενικά είμαι καλός θεατής, δηλαδή δεν είμαι σαν αρκετούς ηθοποιούς που έχουν κριτική ματιά και μια ξινίλα.
Είχατε πει παλαιότερα ότι η τηλεόραση είναι λίγο σούπερ μάρκετ. Το πιστεύετε και σήμερα;
«Μόνο η τηλεόραση; Το θέατρο είναι χειρότερο, είναι και φάμπρικα μαζί. Το είπα πριν από καιρό που δεν γίνονταν σίριαλ, είχαμε πολλά τούρκικα και βραζιλιάνικα. Φέτος έχουν αλλάξει τα πράγματα και μακάρι να κρατήσει αυτό. Οσο για το θέατρο, είναι φάμπρικα. Οταν ξεκίνησα να δουλεύω το 1991, κάναμε 2-3 μήνες πρόβα, δουλεύαμε ένα εξάμηνο, τέλειωνε η σεζόν, πιάναμε την καλοκαιρινή σεζόν και ξανά χειμώνα. Τώρα κάνουμε τρεις μήνες πρόβες, δεν πληρωνόμαστε γι' αυτές, για να παίξουμε 20 παραστάσεις. Πώς θα ζήσουν οι ηθοποιοί; Αναγκαστικά παίζουμε Δευτέρα-Τρίτη εδώ, Τετάρτη ή Παρασκευή αλλού, αλλά έτσι χάνεται και η ουσία. Αυτός ο κατακερματισμός μου δημιουργεί οργή. Και κανένας ηθοποιός δεν θέλει να παίζει σε τρία έργα ταυτόχρονα, από ανάγκη γίνεται αυτό».
Και οι αμοιβές έχουν κλονιστεί;
«Με τα χρήματα που δίνονται στο θέατρο και στην τηλεόραση δεν μπορεί να ζήσει ένας άνθρωπος ούτε γι' αστείο. Κυρίως αυτοί που βάλλονται περισσότερο είναι τα νέα παιδιά. Εχω εμμονή πια με την τρομακτική εκμετάλλευση των νέων παιδιών. Δεν είναι δυνατόν να παίρνουν στο θέατρο 300 και 200 ευρώ τον μήνα. Δεν γίνεται. Και όταν συμμετέχει ένας άνθρωπος που έχει συνείδηση σε μια τέτοια δουλειά, ψιλοαρρωσταίνει, γιατί αισθάνεσαι ότι είσαι και συνένοχος. Οτι νομιμοποιείς μια κατάσταση που δεν εξαρτάται και από σένα. Εγώ έζησα τις εποχές που γίνονταν τρομερές υπερβολές και τρομερή σπατάλη χρήματος. Γιατί να είμαστε στα δύο άκρα;».
Τι αγαπάτε πιο πολύ στο επάγγελμα του ηθοποιού;
Οταν οι χημείες είναι καλές με τους συναδέλφους και υπάρχει δέσιμο είναι πολύ όμορφο. Εγώ το αγαπάω πολύ το θέατρο, δηλαδή δεν ξέρω αν θα μπορούσα να ζήσω χωρίς να κάνω αυτήν τη δουλειά, αλλά πλέον δεν μου αρέσει καθόλου, δεν μου αρέσει πια, ούτε πώς έχει γίνει. Νομίζω είμαι ανάμεσα σε ανθρωποφάγους και γίνομαι και εγώ σιγά σιγά ανθρωποφάγος», είπε στο tv έθνος.