MasterChef: Ηλίας Κιαζόλι: Η νέα αρχή στο Λονδίνο και η απολογία για τη συμπεριφορά του στο παιχνίδι

Μετά το παιχνίδι, επέστρεψε στο Λονδίνο όπου και εργάζεται, βλέποντας πλέον τα πράγματα πολύ πιο ψύχραιμα και αισιόδοξα. Ο ίδιος μιλάει για τη ζωή του πριν και μετά το MasterChef και αποκαλύπτει όλα όσα μετάνιωσε που έκανε ενώ ήταν μέσα στο σπίτι. Διαβάστε τι είπε...

Προτού μπεις στο παιχνίδι, ζούσες στο εξωτερικό.

Ναι, πριν από το «MasterChef» ζούσα στην Κοπεγχάγη και δούλευα σε εστιατόρια. Πιο πριν ήμουν στο Παρίσι και μετά στην Ισλανδία. Ο πρώτος μου σταθμός ήταν η Γερμανία. Γενικά, μου αρέσει πολύ να ταξιδεύω και να μαθαίνω πράγματα. Ανοίγω τα φτερά μου και μαζεύω εμπειρίες.

Και το «MasterChef» λοιπόν το είδες ως μια εμπειρία;

Στην αρχή, σίγουρα, ναι. Όμως, σκέφτηκα ότι ήταν και ένας τρόπος για να γίνω αναγνωρίσιμος όσο πιο γρήγορα γίνεται. Γιατί, δουλεύοντας στις κουζίνες, δύσκολα σε ανακαλύπτει κάποιος.

Και τελικά βγήκες κερδισμένος; Έμαθες πράγματα;

Εννοείται πως έμαθα πάρα πολλά. Και το πιο σημαντικό ήταν το πώς να διαχειρίζομαι το χρόνο μου.

Ο σεφ Κουτσόπουλος πίστευε ότι θα πας μακριά στο διαγωνισμό. Το ίδιο πίστευες κι εσύ;

Μπήκα στο «MasterChef» για να φτάσω ψηλά. Δεν είχα συγκεκριμένο στόχο, αλλά ήθελα να πάω όσο πιο ψηλά μπορούσα. Βέβαια, είναι άλλο να το βλέπεις απ’ έξω και άλλο να βρίσκεσαι μέσα στο παιχνίδι.

Απογοήτευσες τον εαυτό σου;

Όχι, σε καμία περίπτωση. Και μέχρι εκεί που έφτασα ήταν τρομερή εμπειρία. Άλλωστε, το πού θα φτάσεις δεν έχει να κάνει μόνο με το πόσο καλός μάγειρας είσαι. Έχει να κάνει πάρα πολύ και με την ψυχολογία, η οποία αποτελεί το άλφα και το ωμέγα για μένα, αλλά και με τη συγκέντρωση.

Θεωρείς πως ίσως αναλώθηκες σε άλλα πράγματα, τα οποία δεν σε βοήθησαν να επικεντρωθείς στη μαγειρική;

Ναι, θεωρώ ότι κάποιες φορές έδινα βάση στο τι μπορεί να κάνει κάποιος άλλος ή στο να σχολιάσω κάτι τελείως άκυρο. Απλώς, όταν περνάει ο καιρός, όλο αυτό μετατρέπεται σε ρουτίνα. Είναι η ζωή σου, βρίσκεσαι εκεί μέσα χωρίς κινητό και η μοναδική ασχολία σου είναι το τι κάνει ο ένας και ο άλλος. Είναι σαν να έχεις μια οικογένεια με την οποία πρέπει υποχρεωτικά να συμβιβαστείς.

Ήσουν ένας από τους πιο παρεξηγημένους παίκτες στο παιχνίδι. Γιατί;

Σίγουρα, από τη στιγμή που επιλέγεις να εκτεθείς σε ένα τέτοιο παιχνίδι, πρέπει να δέχεσαι τόσο τα θετικά όσο και τα αρνητικά. Μερικές φορές, όντως με έπιαναν τα νεύρα μου και μπορεί να έλεγα κάποιες βλακείες παραπάνω. Αλλά αυτό δεν με κάνει κακό παιδί ή δεν σημαίνει ότι είχα κάτι με την Κατερίνα, με τον Σταυρή ή με οποιονδήποτε άλλο. Είναι κάτι που απλώς τελείωσε και από την πρώτη εβδομάδα που ήμουν έξω είπα «μια χαρά», δεν σκέφτηκα κάτι αρνητικό.

Παρακολουθώντας πλέον τι γίνεται απ' έξω έχεις αλλάξει γνώμη για κάποιους;

Όχι, σε καμιά περίπτωση. Με βοήθησε κι πολύ ότι από την πρώτη μέρα έκανα παρέα με τον Χάρη, τον Γιώργο, τον Γατόπουλο, τον Κώστα και τον Ιωάννη και με αυτούς έμεινα μέχρι το τέλος. Έζησα τρεις μήνες μαζί τους και γίναμε πραγματικοί φίλοι. Τώρα, σίγουρα, θα κάνουμε παρέα. Δέθηκα πολύ με αυτά τα άτομα.

Πηγή: 7 Μέρες TV