Νίκη Λυμπεράκη: Αποκαλύπτει ότι της κάνει... ψυχοθεραπεία η Δήμητρα Παπαδοπούλου!

ΘΑ ΗΘΕΛΑ να έχω ταλέντο στην κηπουρική, όπως ο μπαμπάς μου. Δεν έχω. Φέτος βάλαμε κάτι ντοματίνια στο μπαλκόνι και, βδομάδες τώρα, κάθε που ξυπνάω τρέχω να δω την εξέλιξη. Προς το παρόν έχουν πετάξει κάτι ανθάκια που φαίνονται πολλά υποσχόμενα. Αναμονή και από κει λοιπόν!

ΤΡΑΓΟΥΔΑΩ! Όλη μέρα.Όταν με παίρνει, δυνατά, κυρίως στο σπίτι και στο αυτοκίνητο, όλες τις άλλες ώρες από μέσα μου. Καμιά φορά διαπιστώνω πως και τις ώρες του «αέρα» στο πίσω μέρος του μυαλού μου κόβουν βόλτες μελωδίες. Να!

Τώρα που τα γράφω αυτά, μέσα στο κεφάλι μου η λατρεμένη Ελευθερία Αρβανιτάκη τραγουδά ένα αγαπημένο μου του Μαμαγκάκη από τη «Θηλυκή Εταιρεία»: «Πότε; Πότε θα 'ρθει μια στιγμή, μια αφορμή για εκδρομή μακρινή»...

ΞΕΡΩ ΑΠ' ΕΞΩ όλους τους διαλόγους από όλα τα επεισόδια των «Απαράδεκτων». Νομίζω πως ξέρω ακόμα και τι φορούν οι πρωταγωνιστές σε κάθε σκηνή κάθε επεισοδίου. Δεν υπάρχει δύσκολη βραδιά που να μη γίνεται ελαφρύτερη μετά την «ποιητική βραδιά» ή τα «γενέθλια» του Γιάννη.
Ακόμα και τώρα βλέπω σίγουρα μία φορά την εβδομάδα. Κανονικά θα έπρεπε να πληρώνω τη Δήμητρα Παπαδοπούλου ως άλλη ψυχοθεραπεύτριά μου εδώ και 15 χρόνια.

ΘΑΥΜΑΖΩ ΤΟΥΣ ΕΞΥΠΝΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ,που δεν αρκέστηκαν στην εξυπνάδα τους, ούτε νιώθουν την ανάγκη να τη μοστράρουν. Φοβάμαι και λυπάμαι τους χαρακτήρες του παρασκηνίου. Ζηλεύω τους αισιόδοξους και μάταια προσπαθώ να τους μοιάσω.

Διαβάστε τη συνέχεια στην gallery που ακολουθεί:

ΔΕΣ ΤΗ GALLERY - 4 PHOTOS