Κόκκινο Ποτάμι: Θα ραγίσουν καρδιές με τα βασανιστήρια στον Θεόκλητο

Η πορεία του Στέφανου Κυριακίδη είναι ασφυκτικά γεμάτη από σπουδαίες συνεργασίες και επιτυχίες. Ο σπουδαίος ηθοποιός, σε πρόσφατη συνέντευξή του αναφέρθηκε στην επιτυχημένη σειρά του Open, Κόκκινο ποτάμι, και τους λόγους που είπε το ναι στον Μανούσο Μανουσάκη.

«Είναι θέμα επιλογών. Σε κάποιες προτάσεις λες ναι, σε κάποιες όχι. Οταν είχα κάνει τον "Αλέξιο Καλλέργη" από τα πρώτα έργα, με ενδιέφερε η θεματολογία. Κι όταν έκανα την καθημερινή σειρά «Έρωτας» με την Κοραλλία Καράντη και τον Γρηγόρη Βαλτινό με έπεισε η κουβέντα που κάναμε με τον Στέλιο Αντωνιάδη. Δεν μπορείς να είσαι μακριά από αυτό που γίνεται. Οταν έγιναν οι «Γυναίκες» με την Ρέινα Εσκενάζυ στη σκηνοθεσία και τη Μιρέλλα Παπαοικονόμου στο σενάριο, ήταν η ποιότητα. Υπάρχουν κάποιες σταθερές. Στη ζωή έχω μάθει να προχωρώ με σταθερές παρόλο που ρισκάρω. Δεν είμαι αρνητικός στην τηλεόραση και ούτε θέλω να πω το τετριμμένο, ότι είναι ο έρωτάς μου. Με τον Μανούσο Μανουσάκη έχουμε δουλέψει πολλές φορές. Πώς να μη συνεργαστείς με έναν άνθρωπο που σε ξεκλειδώνει χωρίς μάλιστα να το καταλαβαίνει και ιδιαίτερα όταν σου προτείνει ένα θέμα που αφορά τη γενοκτονία των Ποντίων;».

-Ο ρόλος του Θεόκλητου δεν θα μπορούσε παρά να ερμηνευτεί από εσάς. Σας γοήτευσε όσο κι εμάς;
«Οντως με γοήτευσε. Είχα διαβάσει πολλά γύρω από αυτή την προσωπικότητα αλλά και το ιστορικό αυτό γεγονός. Το θέμα δεν με βρήκε απροετοίμαστο. Με ενδιέφερε ο Γερμανός Καραβαγγέλης. Είναι ένα πρόσωπο πραγματικά τραγικό, με όλα τα στοιχεία του ιδιοφυούς ανθρώπου. Στη σειρά με ενθουσίασε το θέμα και ο Μανούσος και χαίρομαι που ένας Πόντιος, ο Ιβάν Σαββίδης, πήρε το ρίσκο και το πραγματοποίησε».

- Οταν πήρατε τα πρώτα σενάρια ποια ήταν η πρώτη σας αίσθηση;
«Οσο κι αν αυτό ακούγεται μεγάλη κουβέντα, διάβαζα ένα έπος που εκτυλίσσεται με αφορμή έναν έρωτα».

-Τον ρόλο του Θεόκλητου τον χαρακτηρίζει η πολυπλοκότητα.
«Πράγματι. Για την ερμηνεία του πρέπει να βρίσκω πάντα γερά πατήματα στηριζόμενος στα κλασικά κείμενα. Ο τρόπος του θανάτου που του έδωσε ο Μανούσος είναι συγκλονιστικός. Ολοκληρώνεται ως τραγικό πρόσωπο. Είναι σαν να τον επιζητεί κιόλας».

-Θα θέλατε να μας περιγράψετε τις τελευταίες ώρες του τηλεοπτικού σας ήρωα;
«Ο άνθρωπος αυτός τροφοδοτεί με όπλα τους αντάρτες. Οι Τούρκοι το ξέρουν αλλά δεν τα βρίσκουν. Και του βάζουν οι ίδιοι όπλα. Τον βγάζουν από το σπίτι, του φορούν χαλινάρι αλόγου και αρχίζουν να τον δέρνουν και να τον ξυλοκοπούν. Είναι ξυπόλυτος στις πέτρες και τα αγκάθια, κάτι που ζήτησα εγώ από τον Μανούσο για να έχει η σκηνή πιστότητα και συνέπεια. Τον σέρνουν στους δρόμους της Αμισού μέχρι την πλατεία. Είναι μια πομπή. Εκείνος δεν διαμαρτύρεται. Μέχρι την τελευταία στιγμή υπομένει όλα τα βασανιστήρια. Του σπάνε κόκαλα, χέρια αλλά δεν μπορούν να σπάσουν την ψυχή του, το φρόνημα του. Δεν υπάρχει ούτε ένα "αχ" δικό του. Υπομένει. Η ψυχή του δεν υποτάσσεται. Με τον θάνατο του εξιλεώνεται και κατ' εμέ αγιοποιείται. Η γνώση του θανάτου του τον κάνει τραγικό ήρωα. Τα υφίσταται όλα ως εκπρόσωπος της εκκλησίας», είπε στο tv 24.