Κόκκινο Ποτάμι: Ο θάνατος χωρίζει Μίλτο και Ιφιγένεια (photos)

Διαβάστε όλα όσα συμβαίνουν στις ζωές των ηρώων στο «Κόκκινο Ποτάμι», το βιβλίο του Χάρη Τσιρκινίδη στο οποίο είναι βασισμένη η υπερπαραγωγή.

Μήπως όμως ο Μανούσος Μανουσάκης επιφυλάσσει διαφορετική μοίρα για τα βασικά πρόσωπα της ιστορίας που αφηγείται τηλεοπτικά;

Στην περιοχή του Λαυρίου και μέσα στην ΠΥΡΚΑΛ, όπου έχει στηθεί ένα ολόκληρο κινηματογραφικό χωριό, πραγματοποιούνται τα τελευταία γυρίσματα της τηλεοπτικής σειράς του Open «Το Κόκκινο Ποτάμι» που έχει σπάσει τα κοντέρ της τηλεθέασης, παρουσιάζοντας το δράμα του Ποντιακού Ελληνισμού αλλά και όλων των Ελλήνων της Μικρός Ασίας.

Η επιτυχημένη σειρά του Μανούσου Μανουσάκη -η οποία στηρίζεται στο ομώνυμο ιστορικό μυθιστόρημα του συγγραφέα Χάρη Τσιρκινίδη και επιχειρεί να ξυπνήσει μνήμες, να αφυπνίσει συνειδήσεις και να αποδείξει ότι η θέση της Ιστορίας δεν είναι μόνο στα βιβλία και στον κινηματογράφο αλλά και στην τηλεόραση- ετοιμάζεται να ρίξει αυλαία.

Ποιο θα είναι όμως το τέλος της σειράς; Θα ακολουθήσει ο Μανούσος Μανουσάκης το βιβλίο ή θα δούμε ένα διαφορετικό φινάλε από τον μεγάλο σκηνοθέτη;

Στο τέλος του ιστορικού μυθιστορήματος, Ιφιγένεια και Μίλτος δεν είναι μαζί. Λίγο πριν από τη λήξη του πολέμου, ο Μίλτος σκοτώνεται με βάναυσο τρόπο από τους Τούρκους. Το πτώμα του το μεταφέρουν και το ρίχνουν στο ποτάμι που βλέπουμε στην αρχή της σειράς. Το αίμα του το βάφει κόκκινο και αυτός είναι και ο λόγος που η σειρά αλλά και το βιβλίο έχουν αυτό το όνομα. Από την άλλη η Ιφιγένεια μετά τον ξεριζωμό, επέστρεψε στο Παρίσι -όπου πρωτοπήγε το 1908 για να σπουδάσει, στη Σορβόννη- μένοντας με τους θείους της Κωνσταντίνο και Ελένη Νικολαΐδη. Μόλις μαθαίνει για τον χαμό του Μίλτου λυγίζει και προδίδεται από την καρδιά της.

«Ακούστε, γκιαούρηδες! Τώρα μόλις έφτασε εδώ ένας ταχυδρόμος και μου παρέδωσε ένα σημείωμα του αρχηγού μας» είπε ο Τούρκος ταγματάρχης και συνέχισε: «Ο στρατηγός Κεμάλ χορηγεί αμνηστία σε όλους τους Έλληνες μικρασιατικής καταγωγής και τους επιτρέπει να γυρίσουν στις οικογένειες τους και στα σπίτια τους. Ο πόλεμος τελείωσε, θα ζήσουμε ειρηνικά και αδελφωμένοι. Όσοι είστε Μικρασιάτες να βγείτε απ' τη μεριά του ποταμού, οι υπόλοιποι απ' τη μεριά της σιδηροδρομικής γραμμής.

Έχετε στη διάθεση σας ένα λεπτό!» περιγράφει στο βιβλίο του τις τελευταίες στιγμές του Μίλτου ο Χάρης Τσιρκινίδης. Κανείς, ωστόσο, δεν πρόλαβε να μετακινηθεί και από προετοιμασμένες θέσεις άρχισαν να κροταλίζουν τα τουρκικά πολυβόλα και να θερίζουν σαν στάχυα 700 νέους, που τα κορμιά τους έπεφταν με παφλασμό στα νερά του Ερμού. Εκεί ο Τούρκος ταγματάρχης πέρασε σαν αστραπή δίπλα από τον Μίλτο που ήταν δεμένος με άλλους και ουρλιάζοντας του έμπηξε το σπαθί βαθιά στον λαιμό και στην καρδιά του. Λίγο αργότερα έβγαλε το πιστόλι και τον πυροβόλησε στο κεφάλι. «Ικανοποιημένος, έστριψε το μουστάκι του και φώναξε στους στρατιώτες: "Ρίξτε και αυτούς τους γκιαούρηδες στο ποτάμι"! Το ποτάμι πνίγηκε στο αίμα! Κι ως εκεί που έφτανε τ' ανθρώπου μάτι έγινε κόκκινο!» περιγράφει στο βιβλίο του ο συγγραφέας το τραγικό τέλος του Μίλτου.

Η Ιφιγένεια, από την άλλη, έφυγε πικραμένη από την Ελλάδα για το Παρίσι τον Δεκέμβριο του 1922. Έναν χρόνο αργότερα θα συναντήσει τον Μπαζίλ Ζαχάρωφ, μεγαλοεπιχειρηματία και έμπορο όπλων, ζητώντας του να βοηθήσει για να βρεθούν ο Μίλτος και τα παιδιά. Ο Ζαχάρωφ, παρότι ορκίστηκε να μην ανακατευτεί άλλο με τις ελληνικές υποθέσεις, εντούτοις παρακάλεσε ανθρώπους της ελληνικής κυβέρνησης να μεριμνήσουν για την ανεύρεση τους.

Στα τέλη Απριλίου του 1923, ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Ρενέ Πυώ ανέφερε στον Ζαχάρωφ ότι πήρε συνεντεύξεις από Έλληνες στρατιώτες που γύρισαν από την αιχμαλωσία τους και οι οποίοι περιέγραψαν το μαρτυρικό τέλος του Μίλτου. Δύο εβδομάδες αργότερα, η θεία της Ιφιγένειας της αποκάλυψε τα κακά μαντάτα. Μαθαίνοντας για τον χαμό του Μίλτου, η Ιφιγένεια άφησε το σπίτι και κατευθύνθηκε προς την ελληνική εκκλησία του Αγίου Στεφάνου. Αμέσως μετά περιπλανήθηκε στους δρόμους και στις πλατείες του Παρισιού.

Έφτασε στην πλατεία της Παναγίας των Παρισίων. Κάθισε στο ίδιο παγκάκι στο οποίο τον Σεπτέμβριο του 1912 κάθισε μαζί με τον Μίλτο, ο οποίος της ανακοίνωσε την απόφαση του να πολεμήσει στους Βαλκανικούς Πολέμους. «Ούτε όμως εκεί δεν λάφρωσε η ψυχή της. Συνέχισε να περπατά.

ΔΕΣ ΤΗ GALLERY - 4 PHOTOS

Στάθηκε πάνω στην όμορφη γέφυρα "Αλεξάνδρου III". Το βλέμμα της ακολούθησε το ρεύμα των νερών του Σηκουάνα... Η βροχή δυνάμωσε. Η Ιφιγένεια θέλησε να επιταχύνει το βήμα της, μα δεν πρόλαβε να περάσει στην απέναντι όχθη. Η καρδιά της την πρόδωσε. Λύγισαν τα γόνατα της και σωριάστηκε πάνω στο βρεγμένο τσιμέντο! Λυτρώθηκε η Ιφιγένεια! Πήγε να συντροφεύσει τον αγαπημένο της κάτω εκεί, στα σκοτάδια του Αδη» καταλήγει στο βιβλίο του ο Χάρης Τσιρκινίδης.

Πηγή TV Έθνος