Ρένος Χαραλαμπίδης: «Άργησα πολύ να ωριμάσω ως σύντροφος»

Βρίσκεται στο ώρο της υποκριτικής 30 χρόνια. Ο Ρένος Χαραλαμπίδης μίλησε στο Λοιπόν για τη δουλειά του και την προσωπική του ζωή.

Δεν αισθάνθηκες ποτέ την επιθυμία να κάνεις ένα γάμο ή ν' αποκτήσεις ένα παιδί;
Ενώ ως καλλιτέχνης ωρίμασα πάρα πολύ γρήγορα, άργησα πολύ να ωριμάσω ως σύντροφος. Ίσως αφιερώθηκα πολύ περισσότερο στη δουλειά μου απ’ ότι στην προσωπική μου ζωή. Γνώρισα πολύ ενδιαφέρουσες γυναίκες, υπέροχους ανθρώπους, αλλά δεν είχε κλείσει μέσα μου ο «κύκλος»
της δουλειάς μου πάνω στους στόχους μου κι αυτό με εμπόδισε να επιτύχω τη συντροφικότητα, είναι κάτι που το μετανιώνω, αλλά .... δεν το μετανιώνω κιόλας. Έδωσα πιο πολύ χρόνο και αφοσίωση στη δουλειά, απ ότι στις συντροφικές σχέσεις μου.

Μεγαλώνοντας πώς βλέπεις τη συντροφικότητα;
Μεγαλώνοντας πιο έμπειρος, συνειδητοποιώ ότι, αν είναι να βρω τη σύντροφό μου, ας την βρω έτσι όπως την χρειάζομαι, αλλιώς ας μην την βρω, γιατί η μοναξιά μπορεί να είναι μια πολύ σκληρή παρέα, αλλά έχει δύο «δώρα», τη γαλήνη και την ελευθερία.

Τον ερχομό ενός παιδιού στη ζωή σου τον σκέπτεσαι;
Δεν βλέπω τα παιδιά σαν αξεσουάρ, δεν θεωρώ ότι το να κάνεις ένα παιδί είναι σαν να έχεις πάρει σκύλο. Δεν μ' ενδιαφέρει να γίνω πατέρας, μ' ενδιαφέρει να κάνω οικογένεια, που μέσα από εκεί θα προκύψει ένα παιδί. Παιδί χωρίς σύντροφο και οικογένεια δεν υπάρχει λόγος να σκεφτώ. Έχω την υποχρέωση, αν ποτέ γίνω πατέρας, να έχω εξασφαλίσει στον άνθρωπο που θα φέρω στη ζωή μία οικογένεια.

Είσαι άνθρωπος της λογικής ή του συναισθήματος;
Του απόλυτου συναισθήματος. Το παιδί δεν το βλέπω σαν κάτι που θα μου δώσει χαρά, αλλά ότι θα του δώσω κι εγώ, όπως και στη μαμά του. Η λογική είναι στρατηγική, στρατηγός είμαι, αλλά με συναίσθηση.

Στην πολιτική θα σε ξαναδούμε να συμμετέχεις;
Έδωσα τον καλύτερο εαυτό μου, την ώρα που το κοινό καλό μου το υπαγόρευε, κάπου εκεί τελείωσε η συμμετοχή μου.

Ανεπιστρεπτί;
Ποτέ μη λες ποτέ... αλλά, τώρα, μάλλον ανεπιστρεπτί.