Κόκκινο Ποτάμι:Ο Μουσταφά στο gossip-tv: H ανατριχιαστική σκηνή:«Τον σέρναμε,τον μελανιάσαμε»
Με ένα ειλικρινές και μεγάλο χαμόγελο υποδεχτήκαμε στο gossip-tv.gr τον πρωταγωνιστή της σειράς «Κόκκινο Ποτάμι», τον «Μουσταφά» που με το ταλέντο του και το βάθος της υποκριτικής του δεινότητας καθήλωσε το τηλεοπτικό κοινό.
Το «πρωτοπαλίκαρο» του Οσμάν, ο ηθοποιός Δημήτρης Τσολάκης άνοιξε την καρδιά του και μίλησε για όλα.
Για τις απίστευτες δυσκολίες των γυρισμάτων, το πραγματικό ξύλο, τις σκηνές του βιασμού αλλά και εκείνες τις στιγμές που ο ίδιος στα backstage λύγιζε και βούρκωνε, όταν στο μυαλό του στριφογύριζε η πραγματικότητα.
Μια πραγματικότητα που ο Μανούσος Μανουσάκης απέδωσε άρτια με σεβασμό αλλά και λεπτότητα.
- Πώς ξεκίνησε το ταξίδι σου στην υποκριτική;
«Το ταξίδι μου στην υποκριτική, πάει πολύ πίσω, από τα παιδικά μου χρόνια. Όταν ήμουν στην Κοζάνη, έψαχνα να δω τι μου συμβαίνει και τι γίνεται. Κι εγώ λοιπόν, όπως όλα τα παιδάκια, μου άρεσαν πολύ οι μιμήσεις και ότι έχει σχέση με την έκφραση κι έβγαινα κι έκανα διάφορες μιμήσεις, κουκλοθέατρο… κι από εκεί κάπως αισθάνθηκα πως ήθελα να ασχοληθώ με την υποκριτική.
Βέβαια σε εκείνη την ηλικία δεν το εξέφραζα στον εαυτό μου και βγήκε αυτόματα κάποια στιγμή και είπα θέλω να το σπουδάζω. Πριν βέβαια είχα την τύχη να συνεργαστώ με το ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης σαν κομπάρσος, τεχνικός και όλα αυτά και μετά μπήκα στη δραματική σχολική του Γιώργου Κιμούλη και ξεκίνησε και επίσημα το ταξίδι στην υποκριτική»
- Μέχρι να έρθει ο ρόλος στο Κόκκινο Ποτάμι, δεν κυνηγούσες την τηλεόραση;
«Όχι, δεν την κυνηγούσα, δεν ήμουν ποτέ αντίθετος αλλά πάνω σε αυτό δεν είχα ευχέρεια. Η αλήθεια είναι ότι κατά κάποιο τρόπο αυτός ο ρόλος έτυχε. Εγώ μάθαινα Τουρκικά γιατί μου άρεσε η γλώσσα και πήγαινα και συχνά στην Τουρκιά. Τώρα είναι δύσκολα τα πράγματα και είναι πολύ στεναχωρημένος με αυτό. Μάθαινα λοιπόν τη γλώσσα και κάποια στιγμή μου λέει μια φίλη μου πως ο Μανουσάκης θα κάνει σειρά και ψάχνει Τούρκους και Ανατολίτες και έστειλα ένα βιογραφικό, με πήραν, κάναμε το δοκιμαστικό. Ενθουσιάστηκαν, μου άρεσε κι εμένα κι έτσι προέκυψε ο Μουσταφά»
- Πώς προέκυψε συγκεκριμένος ρόλος;
«Η προηγούμενη δουλειά που έκανα στο θέατρο ήταν «Το φαινόμενο Ρασομόν», κι έκανα τον ληστή – βιαστή εκεί κι έτσι κούμπωσε. Δεν ήθελα κιόλας να κόψω τα μαλλιά μου και κάποια στιγμή με πήραν και μου πρότειναν να κάνω το πρωτοπαλίκαρο του Οσμάν, τον Μουσταφά. Είμαι τυχερός που με εμπιστεύτηκε ο Μανούσος. Δεν ήταν εύκολο με την εικόνα που έχω να κάνω τόσο σκληρά πράγματα»
- Πόσο δύσκολο ήταν για σένα να υποδυθείς έναν τόσο κακό ήρωα;
«Έχει μια διαφορά με το θέατρο αλλά η βάση είναι η ίδια. Η αποστασιοποίηση. Η δουλειά μου είναι να «γεννάω» και να «ζωντανεύω» έναν χαρακτήρα με αρχή, μέση και τέλος και να μην τον κρίνω ότι και να έχει κάνει, όσο συμφωνώ και όσο διαφωνώ και πόσο μακρινό είναι αυτό μένα αλλά η αίσθησή μου είναι αυτή, να είμαι όσο μπορώ αποστασιοποιημένος, χωρίς να κρίνω.
Αυτό είναι σπουδαίο γιατί μπορώ να μπω σε μια τέτοια φάση και με τον εαυτό μου, να μην κρίνω, μπορώ λοιπόν να το κάνω στη ζωή μου κι αυτό είναι δυνατό και ανακουφιστικό και βοηθητικό για τη ζωή μου. Κι έτσι με τη βοήθεια του σκηνοθέτη μου, του Μανούσου και όλων των συναδέλφων μου, προσπαθήσαμε να «χτίσουμε» και να δημιουργήσουμε αυτή την ιδιαίτερη συνθήκη»
- Η πιο δύσκολη σκηνή, ήταν αυτή το βιασμού της Βασιλικής;
«Βέβαια, ήταν δύσκολη αλλά όχι η πιο δύσκολη αλλά ήταν εφάμιλλη και αυτή με τον παππά. Το σκέφτομαι και μου σηκώνεται η τρίχα γιατί και οι δύο σκηνές ήταν πολύ ιδιαίτερες.
Απλά με τη Χαρά Μάτα που είχαμε μια φανταστική συνεργασία, ήμασταν οι δυο μας και μπορούσαμε να συνεργαστούμε και βρούμε την άκρη μας ενώ με τον Θεόκλητο, είχε τόσο πολύ κόσμο, ήταν τόσο πολύ έντονο αυτό που συνέβη. Είχα μια επιπλέον δυσκολία να το εντάξω αυτό στον χαρακτήρα μου γιατί το κάνει. γιατί το άλλο είναι ένα αγρίμι που θέλει να κερδίσει τη γυναίκα, νιώθει ότι μέσω της βαρβαρότητας μπορεί να νιώσει πιο έντονα και πιο όμορφα το σεξουαλικό του κομμάτι ενώ με τον άλλον, που έχει περάσει τα πάνδεινα. Τον σέρναμε, ήταν ότι πιο δύσκολο έχω κάνει την καριέρα μου.
Ο Στέφανος Κυριακίδης, 75 χρονών από πού το βρήκε τόσο θάρρος. Τι ερμηνεία… να τον σέρνουμε στον ήλιο. Τον μελανιάσαμε τον άνθρωπο. Πήγε στο σπίτι του και η γυναίκα του αναρωτιόνταν τι του κάναμε. Το κάναμε τόσες φορές επανάληψη, τόσες ώρες… πώς άντεξε. Είχε μεγάλη ένταση και δεν είπε κουβέντα ο άνθρωπος. Βγάλαμε πολύ μίσος και βαρβαρότητα.
Εγώ αρρώστησα μετά από αυτή τη σκηνή. Πολύ έντονη, ήταν όμως δώρο που το έζησα με όλους αυτούς τους συντελεστές»
- Τα γυρίσματα πώς ήταν μετά την καραντίνα;
«Υπήρχε μια αμηχανία και μια δυσκολίες. Σε πρώτη φάση ευτυχώς αυτό έμπαινε στην άκρη, προσέχαμε αλλά είχαμε μπροστά την ερμηνεία και τη δράση, αυτό που έπρεπε να κάνουμε. Ευτυχώς λειτουργήσαμε, τα είχαμε κάνει τα περισσότερα γυρίσματα. Ευτυχώς όλα καλά, κάναμε και τις εξετάσεις μας, είχαμε και την προστασία μας»
- Πού θεωρείς ότι οφείλεται η τόσο μεγάλη επιτυχία της σειράς;
«Για μένα είναι η επένδυση. Έγινε σωστά η έρευνα και η επένδυση που μέχρι πρότονων δεν γινόταν. Κι έτυχε η θεματολογία να είναι βαθιά ριζωμένη στην ανθρώπινη ύπαρξη και στους συγγενείς μας. Είναι πολύ κοντά αυτό. Άσχετα αν είσαι ή όχι Πόντιος, δεν γίνεται να μην έχεις ερεθίσματα.
Εγώ που είναι από την Κοζάνη… μου έλεγε ο Τάκης ο Βαμβακίδης, τώρα που θα τελειώσουμε τα γυρίσματα δεν θα τολμάς να περνά από την Μακεδονία. Ο Τάκης μας βοήθησε πάρα πολύ. Γράφτηκαν διάφορα… η αλήθεια είναι ότι πήραμε πολύ αγάπη και εγώ καμαρώνω για αυτή τη σειρά παρότι η θεματολογία είναι δύσκολη. Πολύ αιματοκύλισμα και τραγικότητα και είναι κάτι αληθινό. Αυτό που συνέβη στην οικογένεια μας. Πρόσεξαν πολύ για να μπορούν να το δουν όλοι. Πρέπει να δούμε για να θυμηθούμε»
- Φανατίστηκαν πολλοί…
«Βέβαια… πολλοί. Δυστυχώς κι αυτό δεν είναι ευχάριστο. Υπάρχουν και καλοί και κακοί παντού. Το θέμα είναι οικουμενικό και να μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε από κοινού. Το θέμα είναι να εστιάσουμε εκεί.
Αυτή είναι η δύναμη της τέχνης. Εύχομαι να πέρασε το μήνυμα, εγώ καμαρώνω και χαίρομαι γιατί είχαμε πολλά προβλήματα, καιρικά, με κρύο. Καμαρώνω για όλους, είχαν όλοι ένα δέος για όλη αυτή τη δουλειά. Αυτό είναι η επιτυχία»
- Πώς σε αντιμετωπίζει ο κόσμος;
«Δεν μου έδειξαν φανατισμό. μου έδειξαν αγάπη πολύ, πήρα αγάπη και ακόμη παίρνω κι εύχομαι να είναι μια παρακαθήκη. Όταν δώσεις και επενδύσεις, έρχεται το καλό»
- Με τα νέα δεδομένα λόγω της πανδημίας, μεγάλες αλλαγές. Πώς το βλέπεις να κινείται;
«Όταν έμπαινα στο χώρο του θεάματος, εκεί στο 2000 περίπου, μου έλεγαν «πού πας να μπλέξεις; Είναι δύσκολα, δεν έχει λεφτά».
Είμαστε μαθημένοι εμείς σε αυτό. Πάντα υπήρχε δυσκολία κι εκτός από τα πρώτα ονόματα είχαμε δυσκολίες στην επιβίωση. Αλλά όταν έχεις κάτι να πεις και σε ενδιαφέρει αυτό που κάνεις, αυτό κάπου θα σε βγάλει και με ρωτάνε τα νέα παιδιά, και λέω πως η ζωή είναι ένα ταξίδι και να κάνουμε πράγματα που μας ενδιαφέρουν. να δοκιμάσουμε και να δεις που μπορεί να σε βγάλει αυτό. Το μετράω κάθε μέρα που ξυπνάω αυτό. Είμαι συνέχεια στις επάλξεις»
- Θα έκανες καθημερινή σειρά;
«Είναι έτοιμος για όλα. Δεν το έχω κάνει αλλά ναι, φυσικά θα το έκανα, δεν το φοβάμαι. Τώρα που είμαι πιο συνειδητός είμαι μέσα σε όλα. Είμαι ανοιχτός σε όλα και φαίνεται πως γίνονται ωραία πράγματα.
Προσπαθώ κάθε φορά να βάζω κι εγώ το λιθαράκι μου και σκέφτομαι ανθρώπους που έχω γνωρίσει σε αυτή τη δουλειά και είναι φως. Ο Μάκης Παπαδημητρίου, ο Γιώργος Καραμίχος, είναι φίλοι και τους εκτιμάω και άλλοι πολλοί. Όπου πάνε είναι «φως» κι αυτό θέλω κι εγώ να έχω κατά νου. Να βάζω το λιθαράκι μου σε κάθε δουλειά που κάνω, είτε θέατρο είτε καθημερινό, όλα έχουν την αξία τους»
- Κάστινγκ για τις Άγριες Μέλισσες θα έκανες;
«Φυσικά. Έχω στείλει το βιογραφικό μου και περιμένω. Μακάρι να με καλέσουν. Είναι μια μεγάλη παραγωγή και όπως έχω καταλάβει «τρέχει» και τα μετράνε όλα»
Δεν έχω ούτε ένα τατουάζ για να είμαι καθαρός και ανοιχτός σε όλα. Να κάνω τα πάντα
- Θα έκανες έναν κωμικό ρόλο;
«Κοίτα να δεις.. στους δικούς μου ανθρώπους είναι πολύ κωμικός. Κάποια στιγμή που είχα συνεργαστεί με τη Χρύσα Ρώπα μου είχε πει πως είμαι φύσει κωμικός ηθοποιός. Η πορεία βέβαια έδειξε πως για καλή μου τύχη έχω μια γκάμα. Έχω μια ευχέρεια πάνω σε αυτό. Είμαι κοντά στο κωμικό»
- Τα επόμενα σχέδια σου;
«Δεν είναι κάτι ανακοινώσιμο. Για καλή μου τύχη τρέχουν κάποιες δουλειές. Κάποια γυρίσματα με τον Άνθιμο Ανανιάδη για το «Greek Job», αλλά θέλει δρόμο για να τελειοποιηθεί και το πάμε σιγά σιγά. Υπάρχουν και συζητήσεις και για τηλεοπτικά αλλά θα δούμε»
- Κανείς δεν θα περίμενε να σε δει ως ανιματέρ. Σε γνωρίσαμε καλύτερα μέσα από το ρόλο του «Μουσταφά» και ξαφνικά σε βλέπουμε να κάνεις παιχνίδια με τα παιδιά ως… κλόουν. Πώς προέκυψε;
«Έχω μεγάλες αντιθέσεις ως άνθρωπος. Είμαι τυχερός που μπορώ αυτές να τις φωτίζω με έναν δημιουργικό τρόπο. Αυτό είναι τα παράσημα μου στη ζωή. Κάποια στιγμή πριν από καμιά 15αρια χρόνια, πριν τελειώσω τη σχολή για μια παράσταση με το ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης το 2005, έπρεπε να μάθω ξυλοπόδαρα.
Έμαθα και κάποια στιγμή με παίρνει ένας φίλος και μου λέει αν θέλω να κάνω μια παράσταση με ξυλοπόδαρα. Μετά μια φίλη μου ζήτησε να κάνω ένα παιδικό πάρτι και έτσι όπως ξεκίνησα, με το άρχισα ήταν σαν το έκανα χρόνια. Το ένα έφερε το άλλο και μετά άρχισα να το ψάχνω και είδα ότι είναι κάτι που και μπορεί να μου αποφέρει χρήματα αλλά και να έχω μια σχέση με τα παιδιά»
- Πώς είναι να διαχειρίζεται παιδιά;
«Βρήκα μέσα μου μια χρυσή τομή. Αυτό που βλέπω στο παιδί δεν το παίρνω προσωπικά, Εγώ είμαι εκεί για να το διασκεδάσω. Να νιώθω και τα δύσκολα και τα εύκολα, μπόρεσα να το φέρω στα μέτρα μου. Είδα ότι αυτό το κομμάτι με τα παιδιά μου αρέσει κι έμαθα πολλά πράγματα. Είμαι 15 χρόνια με τα παιδιά. Οι αντιθέσεις είναι που με κερδίζουν. Κάθε επιλογή έχει το καλό και το κακό. Το αποδέχτηκα και μπόρεσα να βρω μια άκρη με τον εαυτό μου»
- Η άγνωστη σχέση με τον «Προύσαλη», Γιώργο Σουξέ
«Ο Γιώργος Σουξές είναι ο πνευματικός μου πατέρας. Τον αγαπάω βαθιά. Έχουμε χαθεί τον τελευταίο καιρό. Τον εκτιμώ σαν δάσκαλο, με απλές συμβουλές χωρίς να είναι διδακτικές, μου έδωσε βαθιά πίστη για τον εαυτό μου, τι σημαίνει υποκριτική. Χαίρομαι για τη δουλειά που κάνει, είναι άξιος σε όλα του. Γράφει τέλεια και ποίηση και θέατρο»
Στο τέλος της όμορφης αυτής κουβέντας μας ο Δημήτρης θέλησε να στείλει και το μήνυμά του μετά από αυτή τη δύσκολη κατάσταση που όλοι βιώσαμε με την πανδημία.
«Παρ' όλη την κατάσταση που επικρατεί και όλη αυτή τη δυσκολία που αντιμετωπίσαμε με την καραντίνα και την τραυματική περίοδο που ζήσαμε και ζούμε, αυτό είναι καλό να μας ενώσει. Τα ίδια προβλήματα αντιμετωπίζουμε όλου, είτε είσαι πλούσιος είτε φτωχός. Πρέπει να βρεθούμε πιο κοντά με τον εαυτό μας. Αυτό έμαθα.
Αποδέχτηκα και τα σκοτεινά μου κομμάτια. Όσο το κάνω αυτό μπορώ και να με καταλάβω αλλά και να καταλάβω τον άλλο. Όσο λιγότερο κρίνουμε τόσο πιο υποφερτά γίνονται όλα».
Γεννήθηκε στην Κοζάνη. Απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Γιώργου Κιμούλη (2005) Συνεργάστηκε με διάφορους θιάσους και ΔΗ. ΠΕ. ΘΕ. Ενδεικτικά :Η κωμωδία των παρεξηγήσεων του Σαίξπηρ σε σκηνοθεσία Γιώργου Κιμούλη. Του νεκρού αδερφού, παραγωγή σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζακη. Στο μιούζικαλ Έκτο πάτωμα του Άλφρεντ Ζερι σκηνοθεσία Μαριάννα Καλμπαρη. Στο Φαινόμενο Ρασομον του Κουροσάβα σκηνοθεσία Αναστασία Παπασταθη και άλλα.
