Αλέκος Συσσοβίτης: Ο ρόλος στην Έξαψη, οι μεταφυσικές ανησυχίες και οι... ήττες με θετικό πρόσημο!

Ο γνωστός ηθοποιός εμφανίζεται χείμαρρος στη νέα του συνέντευξη. Διαβάστε τι είπε...

Ύστερα από έναν χρόνο αδράνειας, συμμετέχεις σε δύο ωραίες δουλειές. Η πρώτη είναι η Έξαψη, η επιτυχημένη αστυνομική σειρά του Mega...

Όντως, μετά τη δεύτερη και μεγαλύτερη καραντίνα επιστρέφω με δύο δουλειές. Βρίσκομαι στην Έξαψη του Mega, όπου θα παίξω στα δέκα τελευταία επεισό­δια. Ο χαρακτήρας που υποδύομαι είναι ένας φτασμένος Έλληνας ηθοποιός, ας πούμε σταρ, που κάνει καριέρα στο εξωτερικό, γράφει, σκηνοθετεί και παίζει στις ταινίες του, έχει πάρει μάλιστα και Χρυσό Φοίνικα. Είναι τόσο πετυχημένος Επαγγελματικά, αλλά σε όλο το υπόλοιπο κομμάτι της ζωής του έχει μεγάλη δυσκολία. Με την πάροδο του χρόνου, κάτι σπάει μέσα του και γίνεται αγοραφοβικός. Υποδύομαι τον Τζανή και μπαίνω στο σίριαλ όταν, για να αποφύγω τους δημοσιογράφους, βρίσκομαι τυχαία στην γκαλερί της Εβίτας (σ.σ. Ιωάννα Παππά) στο Κολωνάκι και τη βλέπω. Εκεί γίνεται η πρώτη μας συνάντηση. Εκείνη θα τον δεχτεί, εκείνος θα της ανοιχτεί και κάπως έτσι θα την κερδίσει, θα δούμε μια ωραία σχέση να αναπτύσσεται.

Θεατρικά θα γυρίσεις την Ελλάδα φέτος το καλοκαίρι με τον Προμη­θέα Δεσμώτη, σε σκηνοθεσία 'Αρη Μπινιάρη.

Ήταν να γίνει πέρσι η παράσταση, αλλά αναβλήθηκε και ευτυχώς υλοποιείται φέτος. Πράγματι, αυτή η δουλειά είναι μια ευτυχής συνθήκη, γιατί είναι το συ­γκεκριμένο έργο αλλά και μια καλή συνεργασία με εξαιρετικούς συντελεστές. Έχοντας παρακολουθήσει τις δουλειές του Μπινιάρη, ερχομοί με ενθουσιασμό σε αυτή τη δουλειά. Είναι από τα μεγαλύτερα, τα ύψιστα, το πιο πολιτικό έργο του Αισχύλου. Η ματιά του σκηνοθέτη είναι επίσης πολιτική, υποστηρίζει τη σύγχρονη δημοκρατία ενάντια σε μια κυρίαρχη τυραννία. Σε αντίθεση με τον Προμηθέα, που τοποθετείται ενάντια στην άρχουσα τάξη, εγώ αντιπροσω­πεύω τον Ωκεανό, που είναι εκπρόσωπος της εξουσίας. Πρόκειται για έναν καιροσκόπο, ο οποίος παροτρύνει τον Προμηθέα να συμβιβαστεί με τις διατα­γές της νέας άρχουσας τάξης.

Μετά τον Ορέστη του Ευριπίδη το 2008, όπου υποδύθηκες τον Πυλάδη, θα πατήσεις τα ιερά χώματα της Επιδαύρου για δεύτερη φορά. Είναι η μεγαλύτερη καταξίωση αυτή για έναν Έλληνα ηθοποιό;

Η Επίδαυρος είναι μάλλον το καλύτερο θέ­ατρο στον κόσμο. Σαφέστατα είναι κατα­ξίωση, πέρα από την καλλιτεχνική πορεία κάθε ηθοποιού, είναι τεράστια προσωπι­κή εμπειρία, το δέος που προκαλείται στον χώρο και η σχέση της προσωπικότητας με το μεταφυσικό, όλα ορίζονται εκεί. Πρόκει­ται για ιερό χώρο, γιατί εκεί αισθάνεσαι ότι έχει θέση και ύπαρξη το «άλλο», το από αλ­λού φερμένο, το μετά από μας.

Έχεις μεταφυσικές αναζητήσεις;

Μετά τον θάνατο των γονιών μου έχω μια περιέργεια. Παλιότερα ήμουν πιο μηδενι­στής.

Έχεις παίξει σε τηλεοπτικές δουλειές που έγιναν επιτυχίες, όπως Η αίθουσα του θρόνου και το Είσαι το ταίρι μου, αλλά και σε μεγάλα κλασικά έργα, ενώ εδώ και δέκα χρόνια έχεις δημι­ουργήσει το bar theater Faust. Πού νιώθεις καλύτερα;

Έχω αισθανθεί πολύ καλά και στην τηλεόραση και στον κινηματογράφο και στο θέατρο. Νομίζω ότι στο θέατρο τα πράγματα γίνονται πολύ σημαντικά γιατί υπάρ­χει περισσότερος χρόνος για έρευνα μέσα από σημαντικά διαχρονικά κείμενα. Η προοπτική αυτή είναι ιδιαίτερα σημαντική γιατί εκεί μπορείς να ψάξεις κομμάτια του εαυτού σου. Η τηλεόραση, λόγω και του ανταγωνισμού με την καλωδιακή τηλεόραση, που είναι η νέα τάξη πραγμάτων, έχει μια ταχύτητα που δεν αφήνει περιθώριο στην έρευνα. Οπότε νιώθω ότι στο θέατρο η δημιουργία είναι παρού­σα με έναν ιδιαίτερο τρόπο κι αυτό το προτιμώ.

Ποια ήταν η καλύτερη συμβουλή που δέχτηκες και σε έχει βοηθήσει στη δουλειά σου;

Η μάθηση και η γνώση δεν σταματούν ποτέ και εμείς, ως κοινοί θνητοί, ευτυχώς, είμαστε υποταγμένοι στη γνώση. Τις προάλλες ένας φίλος ηθοποιός μου υπεν­θύμισε στην πρόβα πως «αν ηττήθηκες σήμερα στο γύρισμα, αυτό είναι το κίνη­τρο για την επόμενη νίκη!». Είναι κάτι που πάντα έχω στη ζωή μου, να μην τα πα­ρατάω και να βλέπω την κάθε ήττα με θετικό πρόσημο.

Πηγή: ΟΚ