Νάνσυ Ζαμπέτογλου- Θανάσης Αναγνωστόπουλος: Έτοιμοι για το «Στούντιο 4» της ΕΡΤ

Εδώ και 23 χρόνια ξεκίνησαν ένα κοινό ταξίδι πατώντας τρελό γκάζι ή απότομα φρένο, όχι επειδή το απαιτούσε η διαδρομή αλλά επειδή έτσι ήθελαν να ταξιδέψουν οι ίδιοι. Η Νάνσυ Ζαμπέτογλου και ο Θανάσης Αναγνωστόπουλος θεμελίωσαν αυτή τη φιλία τους με γέλια, ξενύχτια αλλά και με σιωπές που μοιράστηκαν στη μεγάλη αυτή διαδρομή τους.

Η λήξη της φετινής τηλεοπτικής σεζόν τους βρήκε με προτάσεις που ήρθαν ύστερα από χρόνια σκληρής δουλειάς και ακλόνητης πίστης στο τηλεοπτικό προϊόν που δημιούργησαν: αρχικά το «Joy», στη συνέχεια το «join us» και τελευταία το «Dot.». «Νιώθεις ότι κάποιοι άνθρωποι βλέπουν κάτι σ’ εσένα», λέει η Νάνσυ Ζαμπέτογλου απαντώντας στην ερώτηση «πώς είναι να έχεις τηλεοπτικές προτάσεις». «Είναι εξαιρετικά τιμητικό το ότι κάποιος θεωρεί ότι αν ενταχθείς στο κανάλι του θα βοηθήσεις. Ότι ταιριάζετε, ότι πιστεύει σε σένα. Βέβαια, ταυτόχρονα αισθάνεσαι και μια έντονη πίεση, ένα άγχος για το αν η απόφαση που θα πάρεις θα είναι η σωστή και η επιλογή που κάνεις θα προχωρήσει. Μην ξεχνάς ότι εμείς είμαστε και παραγωγοί, που σημαίνει ότι έχουμε ευθύνη και απέναντι στους ανθρώπους που δουλεύουμε μαζί. Δεν είναι η προτεραιότητα μας η προσωπική μας εξέλιξη», εξηγεί στο Downtown.

Άνθρωποι που «έχτισαν» το όνομα τους την εποχή της μεγάλης άνθησης του περιοδικού Τύπου στην Ελλάδα, αποφάσισαν να ασχοληθούν με την τηλεόραση όταν βρέθηκαν χωρίς δουλειά ύστερα από την κατάρρευση των μεγάλων εκδοτικών συγκροτημάτων. Μετά από 8 χρόνια τηλεοπτικής παρουσίας στον ΣΚΑΪ, η Νάνσυ Ζαμπέτογλου και ο Θανάσης Αναγνωστόπουλος φέτος επέλεξαν να κάνουν το μεγάλο βήμα και από τον Σεπτέμβριο ξεκινούν στην ΕΡΤ με μια καθημερινή εκπομπή κάθε απόγευμα 16.00-18.00, το «Στούντιο 4».

«Το ζωντανό είναι μεγάλη πρόκληση αλλά και μεγάλο άγχος. Εγώ δεν έχω ξανακάνει ζωντανή εκπομπή ποτέ παρά μόνο μία φορά, όταν βγήκα στην εκπομπή της Ελένης Μενεγάκη για να παραιτηθώ. Αυτό που με αγχώνει είναι πώς θα διαχειριστώ το συναίσθημα μου, γιατί είμαι ευσυγκίνητος άνθρωπος. Μπορεί να με πιάσουν τα κλάματα "δια ασήμαντον αφορμήν". Μπορεί με το που θα ξεκινήσουμε να συγκινηθώ και να αρχίσω να κλαίω», λέει η Νάνσυ. «Ξέρεις, το ζωντανό έχει πολλά πλεονεκτήματα να έχεις αντανακλαστικά. Είναι περίεργο, πάντως, το πώς έχουν εξελιχθεί τα πράγματα. Η φετινή σεζόν σε προσωπικό επίπεδο ήταν δύσκολη, όπως για όλους μας, με την πανδημία και το lockdown. Δεν είδα ανθρώπους, μου στέρησε τα ταξίδια, αλλά, αν το δούμε επαγγελματικά, για το "Dot." ήταν η καλύτερη χρονιά. Δεθήκαμε πολύ ως ομάδα και αποδείχτηκε πως όταν δουλεύεις κάτω από δύσκολες συνθήκες ενεργοποιείσαι διαφορετικά και ανακαλύπτεις άλλες δυνάμεις. Αποδείξαμε φέτος ότι ως ομάδα και ως εκπομπή τα πήγαμε καλά και φάνηκε και στα νούμερα τηλεθέασης, ενώ δεθήκαμε και μεταξύ μας πάρα πολύ.»

Τι ήταν αυτό όμως που βάρυνε στην απόφαση τους να επιλέξουν την ΕΡΤ στο νέο τους βήμα; Η Νάνσυ δηλώνει «παιδί της ΕΡΤ» και έχει λόγο που το λέει αυτό: «Στην ΕΡΤ αισθανθήκαμε ότι θα μπορούσαμε να κάνουμε ακριβώς την εκπομπή που θέλαμε χωρίς καμία παρέμβαση. Επίσης, για τη δική μας γενιά η ΕΡΤ είναι το πατρικό μας. Εγώ προσωπικά μεγάλωσα με την ΕΡΤ όχι μόνο ως τηλεθεάτρια αλλά και ως αλλά και αρκετές δυσκολίες», συμπληρώνει ο Θανάσης Αναγνωστόπουλος. «Πρέπει να είσαι ευέλικτος, συντελεστής κατά κάποιον τρόπο γιατί έχω υπάρξει το παιδάκι που ανακάτευε τους κλήρους στο «3 στον αέρα». Και επειδή έχω υπάρξει αυτό το παιδάκι και έχω νιώσει το δέος του να είσαι στην κρατική τηλεόραση σε μια εποχή που υπήρχε μόνο η κρατική τηλεόραση, αυτό το πράγμα έχει γράψει πάρα πολύ μέσα μου. Ο θείος μου ήταν από τους πρώτους οπερατέρ που προσελήφθησαν στην ΕΡΤ, η θεία μου ήταν η πρώτη γυναίκα τηλεσκηνοθέτης στην Ελλάδα, στην ΕΡΤ φυσικά. Θυμάμαι έρχονταν στο σπίτι μας, στην Καλαμαριά, κάθε χρόνο για τη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης κι άφηναν εκεί τα πράγματα τους. Εγώ ξυπνούσα κάθε πρωί και πήγαινα κατευθείαν στο σημείο εκείνο για να δω τις κάμερες και τα φώτα με το λογότυπο της ΕΡΤ. Όλα αυτά φάνταζαν τεράστια στα μάτια μου τότε.» Ο Θανάσης, πάλι, θυμάται τη στεναχώρια που ένιωθε κάθε φορά που τελείωνε η μετάδοση του προγράμματος της ΕΡΤ: «Εγώ ήμουν το παιδάκι που άκουγε την κουδούνα όταν τελείωνε το πρόγραμμα και στεναχωριόμουν γιατί δεν είχε κάτι άλλο να δω. Η ΕΡΤ είναι ένας χώρος που έχει μια βαρύτητα μέσα σου και νιώθεις σαν να σε φωνάζει το μητρικό σκάφος. Είναι μεγάλη χαρά και μεγάλη τιμή και μεγάλο βάρος που πηγαίνουμε στην ΕΡΤ, αλήθεια.»

Η εκπομπή τους,« Στούντιο 4», θα είναι μια επιστροφή στο καθαρόαιμο μαγκαζίνο, αυτό που ξέραμε πριν εμφανιστούν οι σχολιαστικές εκπομπές και γίνει μόδα η αναπαραγωγή του προγράμματος των άλλων καναλιών. «Θα είμαστε λοιπόν ένα μαγκαζίνο όπως αυτά που βλέπαμε παλιά, χρησιμοποιώντας όμως την τεχνολογία του σήμερα και αξιοποιώντας την στο έπακρο», λέει η Νάνσυ, ενώ ο Θανάσης τονίζει: «Πάντα κάναμε- ή τουλάχιστον προσπαθούσαμε να κάνουμε- αυτά που αρέσουν σ' εμάς και στους αναγνώστες που θέλαμε να έχουμε. Δεν είναι άλλος κόσμος τα περιοδικά κι άλλος η τηλεόραση, άσχετα με το τι πιστεύουν οι περισσότεροι, και αυτό το αποδείξαμε με το "Dot". Όταν προσπαθείς να ικανοποιήσεις τους πάντες και μεγαλώνεις την γκάμα σου για να γίνεις αρεστός σε όλους, το χάνεις. Οπότε ξεκινάς μ' ένα ένστικτο και μια δημοσιογραφική εμπειρία, όποια κι αν είναι αυτή, ότι αυτό που αφουγκραζόμαστε εμείς αφορά κι άλλον κόσμο. Κι έτσι λίγο-πολύ χτίζεις μια παρέα με την οποία ταιριάζεις και ελπίζεις να μεγαλώσει. Δηλαδή να σε δει ο τηλεθεατής και να πει «αυτοί οι άνθρωποι είναι συνεπείς μ' αυτό που κάνουν και μ' αυτό που λένε».