Δήμητρα Κολλά: «Δεν έχει περάσει και λίγα ο χώρος μας- Μας βαράει αλύπητα η μοίρα»

Η Δήμητρα Κολλά που έχει πάρει μέρος σε πολλές σειρές και την μάθαμε λίγο παραπάνω στην επιτυχημένη σειρά Λίτσα.com στον ρόλο της Γιώτας, αναφέρθηκε στα γυρίσματα και στο κλίμα που επικρατούσε στη σειρά. Η ηθοποιός, μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε και στις δυσκολίες του επαγγέλματος.

-Πώς ήταν τα γυρίσματα με τους συναδέλφους; Θυμάσαι να μας πεις περιστατικά;

Είχαμε μια πολύ ωραία σχέση στη διάρκεια των γυρισμάτων με πολύ γέλιο, καλή διάθεση, και πολλά πειράγματα, που τώρα πια δεν τα θυμάμαι καλά. Μόνο προσωπικές στιγμές από το γύρισμα θυμάμαι, όπως το γύρισμα με την φαντασίωση Bollywood της «Γιώτας». Είχε έρθει να μας βοηθήσει στη χορογραφία αλλά και με τις χορεύτριες της στο γύρισμα, η φίλη μου Άννα Δημητράτου που έχει την πρώτη ακαδημία Bollywood στην Ελλάδα. Ήμασταν λοιπόν όλο χαρά και τα δίναμε όλα πάνω σε μια γέφυρα, λες και γυρίζουμε το πιο ξακουστό μιούζικαλ του κόσμου, όταν ξαφνικά ακούμε «Καρπούζια! Εδώ τα καλά καρπούζια» και βλέπουμε έναν Πορτοκαλάκη όλο ενθουσιασμό και με γέλιο μικρού παιδιού να μας λέει «Πάμε! Θα χορέψτε μαζί με τα καρπούζια!». Δεν μπορούσα να σταματήσω να γελάω με τη δική μου πραγματικότητα. Γενικότερα οι φαντασιώσεις της «Γιώτας» ήταν πολύ αστείες κατά τη δημιουργία τους. Επίσης, θυμάστε το πρώτο μου πλάνο στο σίριαλ; Τραγουδάω μια μελωδία μιούζικαλ με άλλα λόγια φυσικά, πηγαίνοντας προς το κομμωτήριο μέσα στον δρόμο. Για όση ώρα λοιπόν κράτησε η λήψη, μια κυρία στο απέναντι μπαλκόνι χόρευε και έκανε ό,τι έκανα! Ήθελα τόσο πολύ να σταματήσω και να της φωνάξω «είσαι θεά» και να πάω να την πάρω αγκαλιά!

-Τα νούμερα τηλεθέασης τα παρακολουθούσατε;

Δεν ήξερα καν τι είναι αυτό και γιατί θα πρέπει να το κοιτάμε! Στην αρχή που μου εξήγησαν το τι είναι και σε τι αποσκοπούν, μπήκα σε μια διαδικασία να ρωτάω και να μαθαίνω και εγώ κάθε μέρα, μέχρι που το ξέχασα! Αποφάσισα ότι ήταν πιο σημαντικό για μένα, το τι κάνω εγώ μέσα στη σειρά, παρά κάτι εξωτερικό που μπορεί να με επηρεάσει και να μην αποδίδω σωστά στην συνέχεια. Σίγουρα χαίρεσαι όταν αυτό που προσφέρεις με αγάπη έχει την αποδοχή του κοινού. Η μεγαλύτερη απόδειξη για την επιτυχία μιας δημιουργίας φαίνεται στο μέγεθος της αγάπης που βιώνεις από τον κόσμο κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων.

-Πώς διαχειριζόσουν την αγάπη του κόσμου έξω; Σε αναγνωρίζουν και σήμερα;

Δεν μπορεί να μην νιώθεις τεράστια χαρά όταν το κοινό σου εκδηλώνει την αγάπη του, αλλά και μια τεράστια ευθύνη για το πώς μπορεί ο χαρακτήρας σου να επηρεάσει τους άλλους, ειδικά όταν η έκθεση είναι υπερβολική. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την τεράστια γκάφα που είχα κάνει στις αρχές ακόμα. Ενώ είχα συναντήσει αρκετό κόσμο που έλεγε ότι με αναγνώριζε από το «Big Bang», εγώ είχα συνηθίσει να χαιρετάω κόσμο που με αναγνώριζε από το περίπτερο που δούλευα μέχρι τότε. Με σταμάτησε λοιπόν μια κυρία στο δρόμο και μου λέει: «Ααααα!!! Σε ξέρω!» και της λέω και εγώ «Αααα!! Περίπτερο Αγ. Δημητρίου;» και παίρνω ως απάντηση «ΟΧΙ!! Από το Λίτσα.com!». Με ένα τεράστιο στραβομουτσούνιασμα, «Α! Ναι κάλε κάνω και αυτό!» της λέω, για να το σώσω! Όπως καταλαβαίνεις τα έκανα χειρότερα. Κάποια στιγμή ένα πολύ γλυκό αγοράκι γύρω στα 13 με σταματάει στον δρόμο και μου ζητάει αυτόγραφο, και του λέω: «Aγκαλιά θες; Γιατί τα αυτόγραφα δεν μπορώ να τα διαχειριστώ». Όταν φεύγοντας έστριψε στην γωνία του κτιρίου που ήταν διπλά μας, τον άκουσα να στριγκλίζει πολύ δυνατά και να λέει «Δεν το πιστεύω ότι την είδααααα!». Ναι, ακόμα με αναγνωρίζουν και όπως μου λένε οι περισσότεροι κυρίως από τη φωνή, κάτι που με εκπλήσσει πολύ! Με αντιμετωπίζουν με πολλή αγάπη και είμαι πολύ ευγνώμων γι’ αυτό. Στον τελευταίο μου δραματικό ρόλο στο θέατρο το «Χορεύοντας στο Σκοτάδι», έκανα τη Σέλμα που ήταν ένας πολύ τραγικός χαρακτήρας. Ήρθε μια κυρία και μου είπε: «Κορίτσι μου καλό, μου “έσκισες” την καρδιά, ήσουν εξαιρετική, αλλά εγώ θέλω να σε βλέπω να γελάς σαν την Γιώτα που έκανες!». Εκεί κατάλαβα ότι στην καρδιά κάποιων ανθρώπων θα είμαι για πάντα η χαμογελαστή και αισιόδοξη Γιώτα.

-Έχετε επαφές με τους ηθοποιούς σήμερα;

Ναι με αρκετούς! Να είναι καλά τα social media που μας φέρνουν κοντά, όσο μακριά και αν μένουν οι φίλοι μου.

-Γιατί δεν σε βλέπουμε πλέον τηλεοπτικά;

Μάλλον δεν έτυχε μέσα στα χρόνια. Εξάλλου δεν έχει περάσει και λίγα ο χώρος μας, αφού από το 2008 και μετά μας βαράει αλύπητα η μοίρα! Μετά από 10 χρόνια οικονομικής κρίσης ήρθε η υγειονομική κρίση, που μας βάρεσε γι’ άλλα 2 χρόνια ακόμα. Έχοντας μείνει λοιπόν εκτός θεάτρου για τόσο καιρό και με σχεδόν ανύπαρκτη δημιουργία, άρχισε τώρα πάλι κάτι να γεννιέται. Θέλω να ελπίζω ότι θα έρθει άλλος ένας δυνατός ρόλος που θα είναι μόνο για μένα, και θα βασίζεται στο ταλέντο μου και όχι στην όποια ταμπέλα κοινωνική, οικονομική ή υγειονομική επιλέγει ένα σύνολο ανθρώπων να σου φορέσει.