Ο Γιώργος Ηλιόπουλος στο gossip-tv: «Θα πενθώ για καιρό τις Άγριες Μέλισσες όταν σταματήσουν»
Είναι πραγματικά μεγάλη τύχη να συναναστρέφεσαι έναν άνθρωπο σαν τον Γιώργο Ηλιόπουλο.
Ευθύς με λόγο ισορροπημένο, με ένα γάργαρο γέλιο που «χτυπάει» απευθείας στη ψυχή, εξομολογητικός χωρίς καθωσπρεπισμούς και αναγκαιότητες, ήρεμη δύναμη μέσα από μια μορφή μακριά από κάθε είδους «φορεμένης» τυπικότητας, με ταλέντο που δεν περιορίζεται σε καλογραμμένα σενάρια και το πιο σπουδαίο από όλα με μια ευγένεια που ξεδιπλώνει όλη του τη χάρη και την ομορφιά που έχει ως άνθρωπος πρώτα και έπειτα ως «υπηρέτης» της Τέχνης.
Μπορεί οι περισσότεροι να έχουν ξεχάσει ποιο είναι το πραγματικό του όνομα αφού πλέον για εκείνους είναι ο «Προκόπης» από τις Άγριες Μέλισσες, είναι όμως και ευτυχία αφού έτσι αποδεικνύεται περίτρανα πως ο ήρωας του έχει γράψει τη δική του ιστορία στη νεότερη Ελληνική τηλεόραση.
Ο Γιώργος Ηλιόπουλος άνοιξε την καρδιά του στο gossip-tv.gr και μίλησε για όλα.
Για το σεργιάνι του στην υποκριτική, για τις Άγριες Μέλισσες, που είναι για εκείνον το μεγάλο κεφάλαιο στην καριέρα του, για την στροφή που έκανε ο Προκόπης και μέσα από την ερμηνεία του το κοινό πόνεσε μαζί του, για τις ζόρικες στιγμές που έζησε όταν έχασε τον λατρεμένο του πατέρα, για τη γυναίκα που στέκει «βράχος» στο πλευρό του ενώ συγκίνησε όταν αναφέρθηκε στο τέλος της σειρά και στο τέλος του Προκόπη, που τόσο αγάπησε.
Πώς ξεκίνησε το ταξίδι της υποκριτικής;
«Από μικρός, αυτό ήθελα να κάνω. Από παιδάκι όταν με ρωτούσαν τι ήθελα να γίνω, έλεγα ηθοποιός. Μεγαλώνοντας βέβαια έκανα άλλα πράγματα, όταν τελείωσα το Πάντειο Πανεπιστήμιο, έκανα άλλες δουλειές και σε μία κρίση ταυτότητας, υπαρξιακής που λένε, θυμήθηκα το παλιό μου όνειρο. Βασικά είδα μία παράσταση την
«Αντιγόνη» με τον Κώστα Καζάκο και την Καρυοφυλλία Καραμπέτη και ήταν σαν με «χτύπησε» ρεύμα. Πήγα στη δραματική σχολή του Κώστα Καζάκου και έτσι ξεκίνησε αυτό το ταξίδι»
Ήταν και μεγάλο το πλήγμα πρόσφατα με το κλείσιμο λόγω της πανδημίας
«Ήταν ένα μεγάλο «χτύπημα», ξαφνικά υπάρχει στάση προς τα πίσω σε όλα. Ο κόσμος τώρα παρακολουθώντας μια κωμωδία θέλει λίγο χρόνο μέχρι να «ξεμουδιάσει» και να περάσει χαλαρά»
Ήταν και οι Άγριες Μέλισσες μια σειρά που έφερε άλλη πνοή στην Ελληνική τηλεόραση
«Οι Άγριες Μέλισσες σηματοδοτούν μια νέα περίοδο. Μέσα από τη σειρά αποδείχτηκε περίτρανα πως ο κόσμος αγαπάει τις σειρές. Η τηλεόραση είναι μια συντροφιά, ένας τρόπος να ξεφεύγει το μυαλό σου. Η σειρά αυτή άνοιξε το δρόμο για νέες παραγωγές με νέους ηθοποιούς… Είναι μια απόδραση».
Σαν τηλεθεάτρια εγώ αντιλήφθηκα πως το μεταφέρατε με διακριτικότητα, με σεβασμό και με την «ένταση» που έπρεπε
«Έτσι έγινε. Έχουν διαλυθεί οικογένειες και πρέπει να υπάρχει ο ανάλογος σεβασμός»
Μας συστήθηκες ως ο κουτσομπόλης αριστερός μεν, κουρέας και έγινες ο ήρωας που το τηλεοπτικό κοινό πονούσε κι έκλαιγε μαζί του. Περίμενες αυτή την εξέλιξή του ρόλου σου;
«Δουλέψαμε πάρα πολλές ώρες. Δεν έχεις ζωή… καθημερινά δεν μπορείς να κάνεις τίποτα άλλο οπότε δεν είχα την αίσθηση. Ο κόσμος είχε αγαπήσει τον χαρακτήρα από πριν. Είχα κάνει μια περιοδεία και όλος ο κόσμος που με συναντούσε ρωτούσε για τον Προκόπη. Ήταν τέτοια η επαφή, που ο κόσμος είχε μπει στη ζωή του Προκόπη. Αυτό βέβαια μου δίνει μεγάλη χαρά γιατί σημαίνει ότι κάτι έκανα σωστά. Τον αγάπησαν πάρα πολύ τον Προκόπη, γεγονός που σημαίνει ότι κάτι έγινε σωστά. Αυτό το ρίσκο στην τηλεόραση… έτρεμα μέχρι να βγουν οι σκηνές της Λέρου. Μέχρι να το δω ήταν… συγκλονιστικό. Είχα πάρα πολύ άγχος… αν θα είναι καλό, αν θα δέσει, αν θα σταθώ στο ύψος των περιστάσεων. Σκέψου ότι εγώ στην τηλεόραση δεν είχα ξανακάνει κάτι αντίστοιχο. Ήταν πρώτη φορά για μένα. Ανεβαίνει ο πήχης και σου θέτει ένα όριο που δεν είχες ξεπεράσει. Είναι μια μεγάλη ευθύνη»
Για τους φανατικούς της σειράς θα μπορούσε κάλλιστα ο Προκόπης παρά τις πολιτικές του πεποιθήσεις , οι οποίες είχαν ξεδιπλωθεί απαρχές της σειράς, να γίνει ο χαφιές κουρέας.
«Ακριβώς. Θα μπορούσε να γίνει ή το ένα ή το άλλο. Τα μηνύματα στα social media ήταν καταιγιστικά. Δηλαδή ο κόσμος κάθεται και χαραμίζει το χρόνο του για να σου πει ένα «μπράβο», να σου κάνει ένα σχόλιο»
Χρειάστηκε Γιώργο να διαβάσεις, να μελετήσεις τα γεγονότα της εποχής ώστε να αποδοθούν όπως έπρεπε;
«Σαφώς. Ήξερα κιόλας πράγματα από αφηγήσεις και από μελέτη. Για τη δική μας γενιά όλο αυτό έχει μια άλλη αίσθηση. Αυτή η σχέση με τη Χούντα και το Πολυτεχνείο. Ένιωσα πόνο για όλους μας. Είμαστε ένας λαός που η ιστορία μας είναι ισοπεδωτική. Και αυτή η ιστορία επιστρέφει ως εφιάλτης, δεν επαναλαμβάνεται. Ξέρεις, η δουλειά του ηθοποιού, ναι μεν υπάρχει για διασκέδαση και συντροφιά αλλά πρέπει με κάποιο τρόπο όλοι μας να περνάμε και ένα μήνυμα»
Είναι το πιο σημαντικό και θεωρώ πως το κοινό πλέον το περιμένει. Η σειρά είχε τα πάντα, είχε και στιγμές «κλειδαρότρυπας» αλλά σε όλες της τις φάσεις είχε να περάσει ένα μήνυμα
«Ακριβώς. Κι εμείς έτσι το αντιμετωπίσαμε. Μην ξεχνάς ότι είναι μια καθημερινή σειρά. Οι απαιτήσεις αυτής της σειράς είναι κινηματογραφικές. Οι σκηνοθέτες είχαν θέσει αυτό το standard από την αρχή. Εγώ είναι περήφανος που είμαι σε αυτή τη σειρά. Όλοι έρχονται στο γύρισμα «πορωμένοι». Τρίτη σεζόν και να είσαι παθιασμένος με αυτό που κάνεις δεν το συναντάς εύκολα. Είναι δύσκολο να επαναλαμβάνονται τέτοια πράγματα. Όχι μόνο σαν ποιότητα αλλά και σαν γυρίσματα. Με αυτό το συνεργείο, με αυτούς τους συναδέλφους, είναι πολύ σπουδαίο όλο αυτό που έχει γίνει. Είχα να κάνω δέκα χρόνια τηλεόραση. Έλεγα «όχι» συνέχεια γιατί είμαι και λίγο «κακομαθημένος». Όταν δεν με αγαπάνε και δεν με σέβονται δεν μπορώ να υπάρξω. Μου είχαν δώσει σημαντικές ευκαιρίες αλλά ήθελα να κάνω τα πράγματα όπως ένιωθα εγώ καλύτερα. Και να που ήρθε αυτό. Στο λέω πολύ ειλικρινά νομίζω θα πενθώ για καιρό τις Μέλισσες όταν σταματήσουν. Τις αγαπώ πάρα πολύ»
Ποιο θα ήθελες να είναι το τέλος του Προκόπη;
«Δεν ξέρω και δεν ρωτάω αλλά νομίζω πως ο Προκόπης δεν θα έχει καλό τέλος. Δεν ξέρω αλλά έχω αυτή την αίσθηση. Νομίζω ότι έχει περάσει σε μια φάση που δεν ξέρω πώς θα την ξεπεράσει, δεν υπάρχει τίποτα να περιμένει. Δεν θέλω και να ρωτήσω αλλά ούτε και να το σκεφτώ»
Βλέπεις Σασμό;
«Δεν βλέπω πολύ αλλά είναι μια ωραία δουλειά με εξαιρετικούς ηθοποιούς. Ωραίο σενάριο, ωραία παραγωγή. Σήμερα ο καθένας πρέπει να ξεπερνάει τον εαυτό του. Γίνονται δουλειές με ταλαντούχους ανθρώπους»
Και με πρόσωπα που δεν περιμένεις εύκολα να δεις στην τηλεόραση. Ας πούμε εσύ είχες να κάνεις πολλά χρόνια τηλεόραση και κανείς δεν περίμενε να σε δει σε έναν τέτοιο ρόλο…
«Ούτε κι εγώ. Την τρίτη φορά που με πήραν τηλέφωνο, δέχτηκα να περάσω από κάστινγκ. Ήμουν σε περιοδεία και δεν μπορούσα. Όταν τελείωσα, είπα θα το κάνω. Αυτό το ραντεβού με τις Μέλισσες με έκανε να αγαπήσω και πάλι τη δουλειά μου. Κι εμένα τον ίδιο. Κοίτα, Κατερίνα εγώ έγινα καλύτερος ηθοποιός όταν δεν ήμουν η σκέψη του σκηνοθέτη, δεν ήμουν η αγωνία του σεναριογράφου, ούτε η προτεραιότητα. Πρέπει να δίνεις το παραπάνω από αυτό που έχεις, είναι κανόνας. Αν δεν σπείρεις δεν θερίζεις»
Μίλησέ μου, λίγο για την κούκλα σύντροφό σου
«Θεωρώ ότι μεγαλώνοντας η πιο σπουδαία συμβουλή που μπορεί κάποιος να σου δώσει είναι να βρεις τον άνθρωπο σου. Δεν υπάρχει κάτι άλλο»
Έχεις μιλήσει δημόσια για την στιγμή εκείνη που σε λύγισε και σε τσάκισε όσο καμία, αναφέρομαι στο θάνατο του μπαμπά σου. Πώς διαχειρίζεσαι τέτοιες στιγμές;
«Δεν το έχω διαχειριστεί. Τον θάνατο του πατέρα μου, για να είμαι ειλικρινής μαζί σου, δεν τον έχω αντιμετωπίσει ακόμη. Τον έχω κάπου πίσω μου και κάποια στιγμή θα βρω τη δύναμη και θα το ανοίξω αυτό το κουτί. Η απώλεια είναι πολύ σπουδαίο πράγμα. Μου έτυχε σε δύσκολη στιγμή. Έπαιζα σε μια παράσταση με τον δάσκαλό μου, τον Κώστα Καζάκο, ήταν το όνειρό μου από την πρώτη μέρα στη σχολή, να παίξω μαζί του σε ένα δικό μου έργο. Μου συνέβη και το έργο που γράφαμε μιλούσε για κάτι πολύ δύσκολο. Το είχα γράψει πολύ πριν συμβεί στον πατέρα μου και το θεώρησα λες και το προκάλεσα εγώ.
Το παίζαμε για δυο χρόνια αυτό το έργο και κάθε βράδυ ζούσα έναν εφιάλτη. Αυτό που με φοβίζει είναι να μην χάσουμε το μυαλό μας. Ο πατέρας μου ήταν ένας άλλος άνθρωπος τότε. Μια πολύ σκληρή ασθένεια, όχι για αυτόν που νοσεί αλλά για τον περίγυρο. Εμείς είμαστε μια λαϊκή οικογένεια, όταν μας είπαν οι γιατροί για το αλτσχάιμερ , που ήρθε πολύ… είπα κάνουν λάθος. Είναι τραγικό, δύσκολο… να μην το ζήσει κανείς. Είχαμε όλοι μας ένα καταστροφικό χιούμορ και καταλαβαίνεις ότι αυτό ήταν μεγάλο πλήγμα στην οικογένεια»
Θα ήθελα το δικό σου σχόλιο για το Ελληνικό mettoo
«Όταν μιλάνε τα θύματα εμείς οφείλουμε να σιωπούμε. Αυτοί που βρήκαν την τόλμη να μιλήσουν θα πρέπει να ακουστούν και όχι να τους «σκεπάσουμε» εμείς. Δεν χρειάζεται να έχουμε άποψη για όλα. Μιλούν εκείνοι που υπέστησαν όλα αυτά. Πρέπει να τους αποδοθεί ο σεβασμός που τους πρέπει»
Έχεις σχέδια μετά τις Μέλισσες;
«Ανεβαίνουμε Θεσσαλονίκη με την παράσταση «Πώς να καταστρέψετε την ζωή σας» που παίζεται για όγδοο χρόνο. Αυτή την παράσταση την έχει σκηνοθετήσει η Βασούλα μου (Ανδρίτσου). Είναι ένας σπουδαίος άνθρωπος η Βασιλική. Της χρωστώ τα πάντα. Της χρωστώ αυτό το δώρο γιατί αυτό το έργο το είχα γράψει πριν από δέκα χρόνια και το είχα μοιράσει σε όλους τους πρωταγωνιστές και δεν μου απάντησε ποτέ κανείς. Μέχρι που έφτασε στα χέρια της Βασιλικής και έχει κάνει επιτυχία. Έχω εισπράξει πολλή αγάπη και το φέρω ως ένα παράσημο γιατί ένα δύσκολο εγχείρημα. Η πιστή κάνει πράγματα. Θα κάνουμε και περιοδεία. Για τηλεόραση είναι νωρίς ακόμη, θέλω να ελπίζω ότι θα πάμε και τέταρτη χρονιά (γελάει)»
