Άγιος Παΐσιος – Από τα Φάρασα στον Ουρανό: Ο Αρσένιος διαλέγει να μάθει την τέχνη του μαραγκού

Μετά από πολλές περιπλανήσεις και δυσκολίες, η οικογένεια του Πρόδρομου Εζνεπίδη φτάνει στην Κόνιτσα της Ηπείρου. Εκεί, βρίσκουν ανθρώπους που τους υποδέχονται με αγάπη και τους βοηθούν στο νέο ξεκίνημα της ζωής τους. Ο μικρός Αρσένιος ψελλίζει τις πρώτες προσευχές του και μεγαλώνει σε ένα πνευματικό περιβάλλον. Με τον θάνατό της η γιαγιά ΧατζηΧριστίνα αφήνει μια πλούσια πνευματική κληρονομιά στα παιδιά και τα εγγόνια της. Ταυτόχρονα, ένα καινούργιο μέλος προστίθεται στην οικογένεια. Η γέννηση της Χριστίνας οδηγεί ξανά τον Ραφαήλ στη στέγη, για να μην ακούει τη μάνα που γεννά και τη μικρή Αμαλία να μαθαίνει για το μυστήριο της ζωής και του θανάτου. Ο Αρσένιος μεγαλώνει και συναντά ως παιδί προσφύγων τις πρώτες δυσκολίες με τους συνομήλικούς του.

Η Ευλογία διακρίνει την πνευματική κλίση του Αρσενίου και φροντίζει, από πολύ νωρίς, να του μεταδώσει τη μεγάλη της πίστη. Πέρα από τις προσευχές, του μιλάει για τον εγωισμό και την ταπείνωση, και για το πώς πρέπει να πολεμά τους κακούς λογισμούς. Με το καθημερινό της φωτεινό παράδειγμα χτίζονται σιγά-σιγά στην παιδική ψυχή του Αρσενίου μεγάλες αρετές, που αργότερα θα είναι το μεγάλο του στήριγμα και το πνευματικό του απόθεμα με το οποίο θα ανακουφίσει χιλιάδες ανθρώπους. Στην ηλικία των 12 ετών επιλέγει να μην πάει στο γυμνάσιο και διαλέγει να μάθει την τέχνη του μαραγκού, για να βοηθήσει οικονομικά τους γονείς του. Στα δεκαέξι του χρόνια, ένας ξάδελφός του σπέρνει στην ψυχή του την αμφιβολία για τη θεότητα του Χριστού. Ο Αρσένιος καταφεύγει στο εκκλησάκι της Αγίας Βαρβάρας και κλαίγοντας παρακαλεί τον Χριστό να του δείξει ένα σημάδι που θα διαψεύδει όσα του είπε ο ξάδελφός του.