Άγιος Παΐσιος – Από τα Φάρασα στον Ουρανό: Ο Αρσένιος στον ελληνοϊταλικό πόλεμο

Η οικογένεια Εζνεπίδη ετοιμάζεται για τον γάμο της Αμαλίας. Ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος έρχεται όμως να ανατρέψει τα σχέδια και τις ζωές όλων των Ελλήνων. Ο Ραφαήλ και ο Χαράλαμπος πηγαίνουν στον πόλεμο και ο Αρσένιος προσπαθεί να βοηθήσει την οικογένειά του να σταθεί όρθια στις πολύ δύσκολες στιγμές. Ακολουθεί η γερμανική κατοχή και οι μεγάλες δυσκολίες που φέρνει. Έχοντας σαν παράδειγμα τη μάνα του και τον πατέρα του, ο Αρσένιος προσπαθεί να βοηθήσει όσους έχουν ανάγκη. Έρχεται η απελευθέρωση, αλλά πολύ γρήγορα αρχίζει η μεγάλη πληγή της Ελλάδος, ο Εμφύλιος πόλεμος. Ο Αρσένιος καλείται να καταταγεί στον στρατό. Καταφεύγει στην Παναγία και την παρακαλεί να τον βοηθήσει να μη σκοτώσει άνθρωπο. Παίρνει την ειδικότητα του ασυρματιστή και γίνεται παράδειγμα για τους συστρατιώτες του με την αυταπάρνηση, τη μεγάλη πίστη και τη θυσιαστική του αγάπη.

Και το μεγάλο Σάββατο θα δούμε τα δύο τελευταία επεισόδια:

Ο Αρσένιος, με μεγάλο κίνδυνο της ζωής του, σώζει έναν συστρατιώτη του που πληγώθηκε στη μάχη. Όλοι θαυμάζουν το θάρρος του και προσπαθούν να καταλάβουν πώς δεν χτυπήθηκε από τα πυρά που δέχτηκε στην προσπάθειά του να μεταφέρει τον πληγωμένο στρατιώτη. Η Ευλογία δέχεται μια μεγάλη έκπληξη. Ο Αρσένιος επιστρέφει στο σπίτι και της λέει ότι απολύθηκε από τον στρατό. Η χαρά της δεν θα κρατήσει για πολύ, διότι της ανακοινώνει ότι θα φύγει για το Άγιον Όρος. Τον παρακαλεί

να μείνει για λίγο, αλλά ο Αρσένιος φεύγει την επόμενη ημέρα. Η συγκίνησή του είναι μεγάλη όταν μπαίνει στο περιβόλι της Παναγίας. Καταφεύγει στον πατέρα Κύριλλο, έναν σπουδαίο πνευματικό, ο οποίος του δίνει τις πρώτες συμβουλές για τον μοναχισμό. Λίγο καιρό μετά, δέχεται γράμμα από τον πατέρα του, που του ζητά να επιστρέψει αμέσως για να τον βοηθήσει στα χωράφια και να φτιάξουν την προίκα της μικρής του αδελφής, της Χριστίνας. Ο Αρσένιος βρίσκεται σε μεγάλο δίλημμα. Καταφεύγει και πάλι στον πατέρα Κύριλλο και ζητάει τη συμβουλή του.

Ο Αρσένιος, ακολουθώντας τη συμβουλή του Γέροντα Κυρίλλου, επιστρέφει στο σπίτι του για να βοηθήσει την οικογένειά του να ανταποκριθεί στον καθημερινό αγώνα και να φτιάξει την προίκα της μικρής αδελφής, της Χριστίνας. Μένει στην Κόνιτσα και δουλεύει σκληρά για τρία χρόνια. Έχοντας εκπληρώσει όλες τις υποχρεώσεις απέναντι στην οικογένειά του, φεύγει οριστικά για το Άγιον Όρος.

Πηγαίνει στην Ιερά Μονή Εσφιγμένου και υπό την καθοδήγηση του Ηγούμενου Καλλίνικου ο νεαρός δόκιμος ακολουθεί την πνευματική ζωή. Διακρίνεται για τον μεγάλο του ζήλο, τη θυσιαστική του αγάπη, την ταπείνωση και το πνεύμα αγάπης που έχει για όλους τους αδελφούς. Μάλιστα, υπομένει αγόγγυστα τη σκληρή συμπεριφορά ενός σκληρού μοναχού. Τελικά, γίνεται μικρόσχημος μοναχός και παίρνει το

όνομα Παΐσιος. Αποχαιρετά τη μητέρα του στέλνοντάς της μια φωτογραφία του και ένα ποίημά του, στο οποίο περιγράφει τον μεγάλο του πόθο για την πνευματική ζωή, για να της πει ότι μητέρα του από εδώ και πέρα θα είναι η Παναγία.