Γιώργος Σουξές για Άγριες μέλισσες: Αυτή ήταν η πιο συγκλονιστική στιγμή

Τώρα που οι «Άγριες μέλισσες» τέλειωσαν, ο αγαπημένος ηθοποιός μίλησε για το πώς νιώθει, για το αν το γλέντησαν στο φινάλε και για την πιο συγκλονιστική σκηνή της σειράς.

Πώς νιώθετε λίγες εβδομάδες μετά το τέλος των «Άγριων μελισσών»;

Νιώθω μεγάλη συγκίνηση. Όχι μόνο εγώ αλλά, όπως επικοινωνώ και με άλλους ηθοποιούς από το καστ, όλοι αισθάνονται το ίδιο. Είναι πολλές και δυνατές οι στιγμές που ζήσαμε αυτά τα τρία χρόνια.

Αυτό το σίριαλ μας ξεπέρασε, τέτοιες δουλειές γίνονται μία φορά στα 50 χρόνια. Ξάφνιασε εμάς, το κοινό, τα κανάλια. Επειδή είμαι ρεαλιστής, είχα ξυπνήσει μια ημέρα πολύ πρωί, πριν από τέσσερις μήνες, και είχα πάει στο Διαφάνι, στα σκηνικά που έχουν στηθεί στην Παλλήνη, για να δω το χωριό έρημο, χωρίς κανέναν.

Με αυτό τον τρόπο είδα την επόμενη ημέρα και μπήκα στο κλίμα του τέλους. Πιστεύω ότι τέτοια επιτυχία οι παλαιότεροι ηθοποιοί της σειράς δεν θα προλάβουμε να την ξαναζήσουμε. Για τους νεότερους, εύχομαι να βιώσουν ξανά μια αντίστοιχη χαρά.

Το γλεντήσατε το φινάλε;

Ο παραγωγός της σειράς, ο κύριος Καραγιάννης, ο οποίος είναι ένας φιλόξενος άνθρωπος, ήταν και αυτός πάρα πολύ συγκινημένος για το τέλος των «Μελισσών». Έτσι, στην πλατεία του Διαφανίου είχε ετοιμάσει μια γιορτή με ένα σωρό εδέσματα και ποτά για το καστ και το συνεργείο και όντως το γιορτάσαμε.

Τι σημαίνουν για εσάς προσωπικά οι «Άγριες μέλισσες»;

Η μητέρα μου, θυμάμαι, επειδή δεν τα πήγαινα και πολύ καλά στα μαθήματα του σχολείου, βαριόμουν και τεμπέλιαζα, μου έλεγε «Γιώργο, παιδί μου, θα γίνεις άχρηστος στην κοινωνία».

Πού να με έβλεπε τώρα, να περπατώ στο δρόμο και ο κόσμος να μου λέει «ευχαριστώ» επειδή έπαιξα σε ένα σίριαλ! Θέλω να πω στους γονείς ότι ένα παιδί μπορεί να γίνει χρήσιμο στην κοινωνία χωρίς να είναι επιστήμονας, αλλά κάνοντας με μεράκι αυτό που αγαπά πολύ.

Ελπίζω εκεί ψηλά που είναι η μάνα μου, στον ουρανό, να είναι υπερήφανη για το γιο της και να την έχω δικαιώσει μέσα από την τέχνη, το θέατρο και την τηλεόραση. Τώρα βρίσκομαι σε ολιγοήμερες διακοπές γιατί ξεκινώ άμεσα γυρίσματα για τον «Πλάτανο» της ΕΡΤ.

Έχω γνωρίσει εδώ στην Καλογριά ένα ζευγάρι που θέλησε να μου κάνει το τραπέζι στο σπίτι του καθώς αγάπησε πολύ τις «Άγριες μέλισσες». Το απίθανο είναι ότι ενώ με είχαν στο σπίτι τους και απολαμβάναμε ένα υπέροχο τραπέζι, ο άντρας μού είπε «κύριε Σουξέ, συγγνώμη, αλλά εγώ θα πάω να δω το προτελευταίο επεισόδιο της σειράς».

Του λέω «πού πας, καλέ, έχεις τις “Μέλισσες” στο σπίτι σου!», αλλά αυτός, αφού φάγαμε, πήγε και είδε το επεισόδιο! Γελάσαμε πολύ με τη γυναίκα του. Αλλά όταν ένα σίριαλ μιλά για ήθος και αξίες μέσα σε μια κοινωνία όπου κυριαρχεί η βία, πώς να μην αποτελεί όαση για το κοινό;

Όταν έμπαινα στο Διαφάνι, αισθανόμουν σαν τους ηθοποιούς του παλιού ελληνικού κινηματογράφου. Τέτοια συναισθήματα ζούσα ως ενωμοτάρχης, υπήρχε η πατίνα μιας άλλης εποχής.

Πώς να ξεχάσω τη σκηνή που η κυρα-Δέσπω ήθελε να χορέψει ενώ ήταν καθηλωμένη στο αναπηρικό αμαξίδιο; Για μένα, αυτή ήταν η πιο συγκλονιστική στιγμή του σίριαλ αφού μου θύμισε παρόμοιες στιγμές με τη δική μου μάνα.

Θυμάμαι είχα βγει σε ένα νυχτερινό κέντρο για να διασκεδάσω εκείνη την ημέρα και με έπαιρναν τηλέφωνο από τις δώδεκα μέχρι τη μία μέσα στα μπουζούκια και μου έλεγαν τόσο όμορφα λόγια που μου έρχονταν κλάματα! Από τη μια γελούσα, από την άλλη έκλαιγα.

Πηγή:7ΜέρεςTV