Τα Νούμερα: Ο Γρηγόρης Καραντινάκης στο gossip-tv: «Είμαστε όλοι φανατισμένοι με αυτό που κάνουμε»
Ο Γρηγόρης Καραντινάκης, είναι ο άνθρωπος που βάζει τη σκηνοθετική του σφραγίδα στα «Νούμερα», ένας άνθρωπος που σπάνια θα διαβάσεις συνέντευξή του, αν και έχει τόσα πολλά να μοιραστεί.
Δίνει χώρο όμως στον πρωταγωνιστή, στον άνθρωπο πίσω από τις κάμερες, στον φροντιστή...
Κι εκείνος απλά χαίρεται με αυτό. Με ένα επίπεδο αλλιώτικο από εκείνα που έχεις στο μυαλό σου πλάσει, αφού μέσα από τη συζήτησή μας ένιωσα να κρατώ στα χέρια μου τα διαμάντια όλου του κόσμου, καθώς έχει ένα μαγικό χάρισμα. Να σε βάζει μέσα σε εικόνες. Αυτό, εξάλλου, δεν είναι και ευλογία για έναν σκηνοθέτη;
Ε, λοιπόν το κάνει τόσο «δυνατά», που η κουβέντα μαζί του σε συνεπαίρνει! Τον παρατηρούσα ώρα μέσα στη «Μάντρα» να πηγαινοέρχεται δίνοντας οδηγίες με μια ηρεμία, που πραγματικά με εντυπωσίασε ιδιαίτερα.
Κάθε φορά σταματούσε για δευτερόλεπτα και με ευγένεια με ρωτούσε «αν θέλω ή αν χρειάζομαι» κάτι.
«Θα σε δω σε λίγο», μου είπε λίγο πριν ολοκληρωθεί η σκηνή από προσεχές επεισόδιο που θα παρακολουθήσουμε. Έτσι κι έγινε.
Στάθηκε δίπλα μου στο μπαρ της Μάντρας. Τον κοίταξα με θαυμασμό και σεβασμό.
Θαυμασμό γιατί όση ώρα διήρκησε το γύρισμα με την κλακέτα να πέφτει πολλές φορές, δεν γκρίνιαξε, δεν βαρυγκώμησε, δεν ένιωσε να χάνει τον έλεγχο στιγμή -μεγάλη επιτυχία αυτό-, ήταν μόνιμα με ένα χαμόγελο ικανοποίησης στα χείλη και με ένα βλέμμα ήρεμο και τόσο ζεστό.
Σεβασμό γιατί ο Γρηγόρης Καραντινάκης έχει στο βιογραφικό του σπουδαίες δουλειές που αξίζει κανείς να μελετήσει.
Και την ώρα που απομαγνητοφωνώ ακούγεται χαμηλόφωνα το εξαιρετικό «Au café du temps perdu» με τη φωνή του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα και του Salvatore Adamo και τον φέρνω στο μυαλό μου τόσο πληθωρικό, τόσο δοτικό, τόσο ευγενικό και ωραίο άνθρωπο!
Και στέκεται μπροστά μου και δεν ξέρω πραγματικά από πού να αρχίσω γιατί έχει ένα δεκάλεπτο break, γιατί έχει «τρέξει» τόσες ώρες πριν και απλά ξεκινάω…
Γρηγόρης Καραντινάκης… ο ενορχηστρωτής, ο «μαέστρος»…
«Είναι υπερβολικά. Ας πούμε ότι είμαι αυτός ο οποίος επωμίζεται να απαντάει σε εντελώς διαφορετικές ερωτήσεις από τον καθένα».
Και συγκίνηση… Θεωρώ πως τα Νούμερα ήρθαν σε μια εποχή πολύ καθοριστική. Δηλαδή και να θες να κρύψεις πράγματα «κάτω από το χάλι», τα Νούμερα σου «ξυπνάνε» ένστικτα και θες να το πολεμήσεις.
«Ναι, βέβαια και συγκίνηση. Ξέρεις εμείς που είμαστε μέσα, δηλαδή όλοι εννοείται ότι αντιλαμβανόμαστε ότι στο κοινό έχει «πατήσει» και του έχει τονώσει μια ευαίσθητη χορδή αλλά εμείς που το φτιάχνουμε αυτό και το ξεκινήσαμε το «χτίζουμε» έχοντας σαν στόχο να κάνουμε μια ανθρωποκεντρική ιστορία ή σύνολο ανθρωπίνων καταστάσεων. Οπότε το συγκινησιακό κομμάτι είναι ένας στόχος πολύ σημαντικός για τα Νούμερα με τον οποιοδήποτε τρόπο. Θέλουμε ο κόσμος και να γελάει και να συγκινείται και σε κάποιες στιγμές να γίνεται λίγο πιο δραματικό»
«Είμαστε όλοι φανατισμένοι με αυτό που κάνουμε»
Προσωπικά έχω διαπιστώσει πως φέρνει στην επιφάνεια πικρές ιστορίες αλλά τις «αγγίζετε» με τόσο ρεαλιστικό τρόπο που στο τέλος σε ανακουφίζει.
«Ναι συμβαίνει αυτό. Μην ξεχνάμε ότι εδώ θεωρητικά στο σενάριο είναι ένα σύνολο ανθρώπων με τον χαρακτηρισμό του «looser». Δηλαδή που κάπως κάποτε μπορεί να είχαν κάποια επιτυχία, αυτή τη στιγμή ξεκινώντας από τον Φοίβο Δεληβοριά ή μάλλον μια εκδοχή του Φοίβου που έχει κάνει κάποτε επιτυχία και τώρα τον θυμούνται όλοι για ένα παιδικό τραγουδάκι. Από τον Χάρη (Χιώτη) που είναι ένας looser, από τον Θανάση (Αλευρά) που είναι ένας ταλαντούχος άνθρωπος που δούλευε σε ένα πρωινάδικο, μια καλλίφωνη σερβιτόρα, μια χορεύτρια που δούλευε σε σούπερ μάρκετ. Μαζεύονται δηλαδή απόκληροι και φτιάχνουν ένα μίγμα εκρηκτικό και σημαντικό.
Θωρώ σε οποιαδήποτε συλλογική δημιουργία παίζει ρόλο. Και φυσικά αναφέρομαι και στη δικιά μου την ειδικότητα. Άρα μιλάμε για τη δύναμη που έχει ένα σύνολο ανθρώπων, που έχουν μια «γροθιά» κι εδώ πιστεύω ότι έχουμε κάνει και μια πολύ καλή ομάδα. Γίναμε φίλοι. Ενώ είναι σειρά, έχει γίνει ένας πραγματικός θίασος που ο ένας νοιάζεται για τον άλλον και αυτό είναι σημαντικό για τα Νούμερα»
Το «πάντρεμα» με τον Φοίβο Δεληβοριά πώς έγινε;
«Με πήρε τηλέφωνο ο Παναγιώτης Παπαχατζής που ευθύνεται για την εκτέλεση της παραγωγής από τους Αργονάυτες, με τον Σπύρο Κρίμπαλη, ένας από τους σεναριογράφους και έτσι έγινε το «πάντρεμα». Με τον Φοίβο δεν γνωριζόμασταν. Ήρθαμε σε επαφή, δουλέψαμε τα πρώτα σενάρια και πώς θα είναι όλο αυτό και φτάσαμε σε αυτό που βλέπετε εσείς»Πολλοί μη αντιλαμβανόμενοι το κράμα των χαρακτηριστικών, θα πει "α... μια ακόμη μουσική εκπομπή"
«Δεν έχει καμία σχέση με μουσική εκπομπή. Είναι μια μυθοπλασία, η οποία εμπεριέχει ως δομικό στοιχείο της το τραγούδι γιατί είναι «χτισμένη» πάνω στο βαριετέ που είχε το τραγούδι. Η όλη ιδέα στηρίχτηκε στην παλιά ταράτσα που έκανε ο Φοίβος και που είχε στοιχεία από αυτό το πράγμα αλλά με μια τελείως διαφορετική απόχρωση εδώ στα Νούμερα»
Πώς από «Σκοτεινή θάλασσα», γύρισε το «κουμπί»;
«Είναι δυο διαφορετικά είδη αλλά εγώ πάντα, επειδή θεωρώ και τη «Σκοτεινή θάλασσα» μια από τις σπουδαιότερες δουλειές που έχω κάνει στην τηλεόραση, είχε και αυτή τη δική της αλήθεια και τα Νούμερα «κουβαλάνε» τη δική τους αλήθεια. Θεωρώ όταν κάτι έχει μέσα στο σπέρμα του αλήθεια με τον έναν ή τον άλλον τρόπο θα συγκινήσει και θα έχει κι ένα ενδιαφέρον για τον τηλεθεατή»
Ήταν μια υπέροχη συνάντηση με έναν άνθρωπο που ακουμπάει πάνω στην "ξεγυμνωμένη" αλήθεια της Τέχνης και το μεταφέρει με έναν τρόπο που γίνεται μάθημα ζωής!