Μιχαηλίδου: Η Ειρήνη παρά το δικό της πόνο, προσπαθεί να μείνει σταθερή, για να στηρίξει τους άλλου

Όπως τονίζει, όμως, η Ντίνα Μιχαηλίδου, που ενσαρκώνει επί οθόνης τη μητέρα της Άννας Ροδίτη, «η Ειρήνη, παρά το δικό της πόνο, προσπαθεί να μείνει σταθερή για να στηρίξει τους άλλους».

Η Ειρήνη, που υποδύεστε, είναι μια γυναίκα πολύ ταλαιπωρημένη.

«Είναι πονεμένη και ταλαιπωρημένη. Αυτό την έχει κάνει, βέβαια, και αρκετά δυνατή».

Η δολοφονία της Μυρτώς είναι το τελειωτικό χτύπημα για εκείνη;

«Το τελειωτικό χτύπημα με βάση αυτά που έχουμε δει μέχρι τώρα. Το τι της επιφυλάσσει η μοίρα, θα το δούμε αργότερα. Θεωρώ, όμως, ότι αυτό πρέπει να είναι το ακραίο σημείο τομής για ένα γονιό. Το λέω γιατί είχα μια ανάλογη εμπειρία στη ζωή μου από τη θεία μου, η οποία έχασε τον ξάδελφό μου στα 19 του χρόνια. Όταν αργότερα έφυγε ένας από τους γονείς της, είπε ότι τελικά μετά από αυτό τον πόνο όλοι οι υπόλοιποι φαίνονται πιο μικροί. Δηλαδή ο πόνος του παιδιού ήταν τόσο μεγάλος, τόσο ακραίος για εκείνη που, παρόλο που έχασε έναν πολύ αγαπημένο γονιό, δεν μέτρησε τόσο πολύ μέσα της».

Μέσα στο δράμα που ζει η Ειρήνη μαθαίνει για την εξωσυζυγική σχέση του γαμπρού της, γίνεται η ιστορία με την εγγονή της, την προδίδουν η Υβόννη και ο Αλέκος. Πώς το διαχειρίζεται όλο αυτό;

«Γενικότερα, είναι ένας άνθρωπος ο οποίος μπορεί να πονέσει, να φωνάξει, να χάσει την ψυχραιμία του, αλλά ξέρει ότι πρέπει να κρατήσει και την οικογένεια. Αυτό την κρατάει δυνατή και ισορροπημένη, γιατί υπάρχουν άλλοι γύρω της που έχουν μεγαλύτερες ανάγκες, υπάρχουν άλλες προτεραιότητες. Πρέπει να βρεθεί ο δολοφόνος, πρέπει να κρατήσει τα παιδιά, να στηρίξει τον άντρα της, το σπίτι. Έτσι, παρά το δικό της πόνο, προσπαθεί να μείνει σταθερή, για να στηρίξει τους άλλους».

Θα συνειδητοποιήσει κάποια λάθη που πιθανόν έχει κάνει και θα προσπαθήσει να τα διορθώσει;

«Αυτό δεν συμβαίνει πάντα στη ζωή; Οι μεγάλοι πόνοι φέρνουν ξεκαθαρίσματα και πάνω από όλα αυτογνωσία».

Τελικά, οι άνθρωποι κρύβουμε πολλή δύναμη μέσα μας;

«Υπάρχει μια παλιά παροιμία που λέει: “Ο Θεός να μη δώσει όσα μπορεί να αντέξει ο άνθρωπος’»

Πώς βλέπετε φέτος τα πράγματα στην τηλεόραση;

«Είναι ανθηρά. Υπάρχουν πάρα πολλές σειρές και κάποιες από αυτές είναι και εξαιρετικά καλές. Ήδη από πέρυσι παίζονται κάποιες εξαιρετικές σειρές, φέτος προστέθηκαν κι άλλες».

Είναι αισιόδοξο το γεγονός ότι τα κανάλια δίνουν πια έμφαση στη μυθοπλασία;

«Όχι μόνο στη μυθοπλασία αλλά και στους συνεργάτες και στην υποκριτική, δηλαδή στο πώς στηρίζει το σύνολο μια μυθοπλασία, κι αυτό είναι πάρα πολύ καλό. Γιατί αυτή τη στιγμή τα κανάλια τολμούν και δίνουν χρήματα ακόμα και σε ανθρώπους, οι οποίοι δεν είναι γνωστοί στην τηλεόραση, αλλά κάνουν απίστευτες ερμηνείες, όπως είναι ο Δημήτρης Ήμελλος ή η Μαρία Πρωτόπαππα στο “Σασμό”. Έκαναν ένα βήμα προς μια άλλη πλευρά και αυτό τους απέφερε καταρχήν πνευματικά και ποιοτικά κέρδη»