Maestro: Η αποκάλυψη της Ανδριολάτου για τη σκηνή που δεν μπορούσαν να γυρίσουν από τα κλάματα

«Έχω απίστευτες ιστορίες να θυμηθώ, αλλά νομίζω η πιο δυνατή στιγμή ήταν στο γύρισμα που είχαμε για το τελευταίο επεισόδιο, όπου κατέληγε πλέον στο φεστιβάλ, το οποίο διοργανώνεται κατά τη διάρκεια του σίριαλ...

Είχαμε στήσει ένα πλωτό θέατρο στον Γάιο. Η Χάρις Αλεξίου βρισκόταν με τον Ορέστη Χαλκιά και τη Συμφωνική Ορχήστρα Μίκης Θεοδωράκης σε μία εξέδρα πάνω στη θάλασσα και όλοι εμείς, οι θεατές, σε βαρκάκια στολισμένα με φωτάκια ένα σούρουπο. Και ν’ ακούγεται η φωνή της Αλεξίου σε όλο το λιμάνι! Εκείνη τη στιγμή ο ουρανός, που δεν αποδίδεται ακριβώς στην κάμερα, είχε κάτι ανοίγματα σαν ζωγραφισμένος πίνακας», περιγράφει η ηθοποιός στο περιοδικό Glow και αποκαλύπτει:

«Ήταν τόσο συγκινητικό, που δεν μπορούσαμε να κάνουμε γύρισμα από τα κλάματα. Δεν έχουμε ωφέλιμα πλάνα από εκεί! Το μέγεθος που ζήσαμε ήταν τεράστιο»

Για την εμπειρία της από τη συνεργασία με τη Μαρία Καβογιάννη και την Χαρούλα Αλεξίου η ηθοποιός, είπε πως:

«Η ευγνωμοσύνη μου είναι πολύ μεγάλη για το ότι μπορώ να βλέπω τη Μαρία Καβογιάννη να παίζει και να συγκινούμαι, να είμαι η εγγονή στο έργο της Χάρις Αλεξίου… Πιστεύω πως μόνο σχολείο είναι. Στους Παξούς ήμασταν όλοι σε μία γειτονιά. Καθόμασταν και κρατούσαμε λόγια ο ένας στον άλλον. Τόσο όμορφες οι σχέσεις μεταξύ μας»