Μάνος Πυροβολάκης: Η αποκάλυψη για τις δουλειές που έκανε πριν γίνει μουσικός: «Βαριόμουν οικτρά»
Στην κάμερα της εκπομπής Στούντιο 4 μίλησε ο Μάνος Πυροβολάκης.
Ο τραγουδοποιός μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στην καλλιτεχνική του διαδρομή και στις δυσκολίες που συνάντησε στην αρχή ενώ αποκάλυψε και τις δουλειές που έκανε πριν γίνει μουσικός.
«Μέχρι να βγάλω τον πρώτο μου δίσκο, παντού πηγαίναμε και μας απέρριπταν. «Τι είναι αυτά; Ποπ με λύρα; Ποιος θα το ακούσει;». Εντάξει, το καλό που είχα τότε εγώ όμως ήταν πως δεν το έπαιρνα προσωπικά. Σκεφτόμουν ότι δεν με απορρίπτουν, απλά δεν το καταλαβαίνουν. Ξέρεις, είναι πολύ εύκολο να θυματοποιηθείς μετά και να πεις πως είσαι το θύμα που δεν αγαπάει και δεν θέλει κανείς. Είναι πολύ κακός συνοδοιπόρος αυτός μετά για τη ζωή σου»
«Πέρα από το τραγούδι έχω κάνει διάφορες δουλειές, όλες με αποτυχία και αυτό μου έδειξε τον δρόμο. «Μόνο μουσικός μπορείς να γίνεις» οπότε παράτα όλα τα άλλα. Έχω κάνει διάφορα, έχω δουλέψει ως χρυσοχόος στο εργαστήριο ενός θείου μου, έχω δουλέψει σε οικοδομή για λίγο, έχω κάνει γεωργικές δουλειές στην Κρήτη και έχω μαζέψει ελιές του παππού μου. Σε όλες τις δουλειές όμως νομίζω ότι βαριόμουν πάρα πολύ, οικτρά».
«Το τραγούδι μου, «Το χαμόγελο σου» έχει μια πολύ παράξενη ιστορία. Γράφτηκε το 1999 την ημέρα που είχε γίνει ένας πολύ μεγάλος σεισμός στην Αθήνα. Έχουμε βγει έξω και συναντάω εκεί στο πάρκο, στους Αγίους Αναργύρους, τον φίλο μου και η κουβέντα πάει στη μουσική.
«Έχω γράψει ένα τραγουδάκι αλλά μου λείπει το ρεφρέν» του λέω. Πάμε στο σπίτι, καθόμαστε στο πιάνο και αισθάνομαι εκείνη την ώρα ότι οι γείτονες ακούν δυο τύπους ενώ είχε γίνει ο πανικός του σεισμού να τσακώνονται δυο τύποι για τα ακόρντα. Εμείς όταν έκανε σεισμό σταματάγαμε και όταν δεν έκανε σεισμό συνεχίζαμε. Μάλλον οι γείτονες μου αντιλήφθηκαν ότι εκείνα τα παιδιά δεν ήταν πολύ καλά στο μυαλό τους και είναι το τραγούδι της ημέρας του μεγάλου σεισμούς » πρόσθεσε