Τέμπη: Η συγκλονιστική ιστορία του Δημήτρη που έχασε πατέρα και αδερφό – «Λύγισε» η Κουτσελίνη

Η εξομολόγησή του συγκλονίζει καθώς ο Δημήτρης καλείται να γίνει πλέον και «πατέρας» για τη μικρή του αδερφή ενώ από τη ζωή έχει φύγει και η μητέρα του από καρκίνο.

«Ο πατέρας μου και ο αδερφός μου είναι νεκροί, δεν πρόκειται να αλλάξει αυτό. Εμείς θα προσπαθήσουμε να συνεχίσουμε όση δύναμη μας μένει. Έχω την οικογένειά μου, έχω ένα παιδάκι, έχω την αδερφή μου. Θα ήθελα μέσω αυτών των ανθρώπων που έφυγαν από αυτό το δυστύχημα να υπάρξει κάτι. Να μη ξανασυμβεί κάτι, να σταματήσουμε να αδιαφορούμε για την ανθρώπινη ζωή, που αυτό μένει στο τέλος. Να σταματήσουμε να ρίχνουμε ευθύνες σε ανθρώπους που όντως μπορεί να έκανα ένα λάθος εκείνη τη στιγμή. Λέμε τη λέξη "θύματα" και μιλάμε για ανθρώπους και παιδιά που είχαν τη ζωή μπροστά τους, όπως ο αδερφός μου που ήταν 15 χρονών παιδάκι. Ο οποίος είχε γενέθλια την 1η Μαρτίου.

Είδα καταστάσεις μέσα στο νοσοκομείο που με φρίκαραν. Είδα ανθρώπους με τόσο λύπη, τόσο κενό μέσα τους. Δεν υπάρχουν λόγια γι' αυτό το πράγμα, δεν μπορείς να το προσδιορίσεις. Πώς να καθησυχάσεις ένα άνθρωπο που έχασε δυο παιδιά; Λέγοντάς του τι; Ετοιμαζόμουν να πάω στη δουλειά μου και με παίρνει τηλέφωνο ο αδερφός του πατέρα μου και λέει να ανοίξω την τηλεόραση. Παίρνω τηλέφωνο, τίποτα. Αρχικά ήθελα να μάθω ποιοι τρένο ήταν, προσωπικά πήρα τηλέφωνο την ΤΡΑΙΝΟΣΕ, το καλύτερο που μπορούσα να κάνω.

Ζήτησα ενημέρωση να μου πούνε άμα το τρένο αυτό που τράκαρε ήταν το τρένο που ξεκίνησε από την Αθήνα για τη Θεσσαλονίκη στις 17:20. Η απάντησή τους ήταν -καταγράφονται οι κλήσεις αυτές- ότι δεν μπορούν να μου απαντήσουν. "Θέλω απλά να ξέρω εάν είναι αυτό το τρένο, δεν θέλω τίποτα άλλο". Μετά από πίεση με βοήθησαν, μου το επιβεβαίωσαν. Δεν έχω πάρει απάντηση γι' αυτό το πράγμα. Δηλαδή δεν μου έχει πει κάποιος, να με πάρουν τηλέφωνο έτσι για το γαμώτο, να μου πουν "Ρε φίλε, πέθανε ο πατέρας σου". Το ξέρω αυτό. Πέθανε και ο αδερφός μου, λίγη ανθρωπιά. Πίστευα ότι ο πατέρας μου είναι εντάξει γιατί είναι γερός άνθρωπος και ό,τι και να γινόταν θα κατάφερνε να επιβιώσει. Για τον αδερφό μου δεν ήξερα. Δεν μπορώ να πω ότι έχω συναισθήματα αυτήν τη στιγμή. Δεν ξέρω αν είμαι νευριασμένος, αν είμαι λυπημένος, αν έχω οργή μέσα μου. Δεν τα είχα σκεφτεί όλα αυτά, τώρα μου φαίνονται πολλά. Πρέπει να γίνουν όλα, να διαχειριστώ το πένθος και να γίνω ο μεγάλος αδερφός, ο μπαμπάς για τη μικρή μου αδερφή. Πρέπει να γίνει και θα γίνει».

Αμέσως μετά η Ζήνα Κουτσελίνη εμφανώς συγκινημένη και βλέποντας την αντίδρασή και του συνεργάτη της, είπε:

«Δεν είναι δουλειά αυτό που κάνουμε και πρέπει πολλοί άνθρωποι να το καταλάβουν. Είναι μοίρασμα αγκαλιάς και αγάπης. Είμαστε περαστικοί από τις ζωές τους ναι, αλλά δεν φεύγουμε ανώδυνα από το σπιτικό τους, πονάμε. Τώρα λέγαμε ότι ο Στρατής πήγε να πει μία άλλη είδηση γιατί δεν μπορούσε να διαχειριστεί αυτό που έπρεπε να πει τηλεοπτικά. Λυγίζουν τα πάντα, όπως και να είσαι σαν άνθρωπος δεν μπορείς να μη λυγίσεις στις τρεις απώλειες»