Αποκαλυπτική η Ευαγγελία Μουμούρη: «Σίγουρα είχα κατάθλιψη τότε, δεν μπορούσα να το διαχειριστώ»
Η Ευαγγελία Μουμούρη παραχώρησε τηλεοπτική συνέντευξη και υπήρξε άκρως αποκαλυπτική σχετικά με τους έρωτες της ζωής της, την οικογένειά της και την υποκριτική,
Η ίδια είναι μια από τις πιο αγαπημένες ηθοποιούς, που το τηλεοπτικό κοινό έχει αγαπήσει μέσα από τους ρόλους που έχει ενσαρκώσει τόσο σε θέατρο, όσο και σε κινηματογράφο και τηλεόραση.
Η Ευαγγελία Μουμούρη παραχώρησε τηλοπτική συνέντευξη στην εκπομπή της ΕΡΤ1 "Δυο στη Μια" και μίλησε για όλους και για όλα στη Ζωή Κρονάκη και τον Δημήτρη Γιαντζόγλου. Μεταξύ πολλών, αναφέρθηκε στην οικογένειά της και την σχέση που είχε με τον πατέρα της και τον παππού της, την σημασία της υποκριτικής στη ζωή της, αλλά και το πώς κατάφερε να ξεπεράσει μια μικρή κατάθλιψη, μετά από μια απώλεια ενός αγαπημένου της προσώπου.
«Είμαι μοναχοπαίδι και κόρη ναυτικού. Δεν είχα συνηθίσει να έχω τον μπαμπά μου. Τον είχα περισσότερο σαν αδελφό μου ενώ σαν πατρικό πρότυπο είχα τον παππού μου, τον πατέρα του πατέρα μου. Αυτός ήταν το πατρικό μου πρότυπο και τον σκέφτομαι ακόμα και τώρα. Ο μπαμπάς μου ήταν ο μικρός μου αδελφός, ας πούμε. Έτσι τον έβλεπα. Όταν ήμουν μικρή δεν τον ήθελα γιατί ερχόταν στο σπίτι, πήγαινε να με αγκαλιάσει και εγώ έβλεπα έναν ξένο. Δεν τον ήξερα. Φαντάζομαι πως για εκείνον θα ήταν πιο δύσκολο από ότι για μένα αλλά μετά, όταν ερχόταν και τον συνήθισα, κάναμε ότι βλακείες μπορούσαμε να κάνουμε».
«Όταν είχε πεθάνει ο μπαμπάς μου, μόλις τελείωνα. Δηλαδή έδινα εξετάσεις στο Εθνικό Θέατρο για να βγω στη δουλειά και μια μέρα πριν είχε πεθάνει ο μπαμπάς μου. Κάνουμε τις εξετάσεις, πάμε περιοδεία και μετά θυμάμαι πως για ένα, δυο χρόνια δεν μπορούσα να χαμογελάσω. Δεν μπορούσα να γελάσω. Και αποφάσισα ότι θα το κάνω επίτηδες, θα γελάω επίτηδες και έκανα στα ψέματα ότι γελούσα».
«Έλεγαν δηλαδή κάτι, δεν ένιωθα εγώ κάτι για να γελάσω και «έπαιζα» ότι γέλαγα. Με ρωτούσαν «γιατί γελάς έτσι;» μα δεν τους έλεγα γιατί γελούσα έτσι. Σιγά σιγά αυτό ήρθε και έγινε αλήθεια. Σίγουρα είχα κατάθλιψη τότε, σίγουρα δεν μπορούσα να διαχειριστώ όλο αυτό το πράγμα. Εγώ ζητάω βοήθεια, λέω συχνά «σε χρειάζομαι» και βεβαίως είμαι εκεί στους φίλους και τους ανθρώπους μου για να τους στηρίξω και εγώ»
Δείτε το σχετικό βίντεο παραπάνω