Χριστίνα Βραχάλη: «Μένω σε μια συνεργασία όσο μου επιτρέπεται να διατηρώ την αξιοπρέπειά μου»

Η Χριστίνα Βραχάλη εξηγεί τι είναι αυτό που την κρατά πολλά χρόνια σε μια δουλειά, αποκαλύπτει ότι έχει σκεφτεί να κάνει ψυχαγωγία και συνειδητοποιεί την ευθύνη της απέναντι στο κοινό, από τη στιγμή που εκφέρει δημόσιο λόγο.

Πώς προέκυψε η αθλητική δημοσιογραφία;

Η σχέση μου με τον αθλητισμό είναι σχέση ζωής. Με διάρκεια, ανταποδοτικότητα, αφοσίωση, πάθος και συναισθήματα. Όλα κινούνταν πάντα γύρω από αυτό. Η αγάπη μου για τον αθλητισμό με οδήγησε σε όλα όσα έχω κάνει στη ζωή μου. Από την επιλογή σπουδών μέχρι την επιλογή επαγγέλματος. Ήθελα με κάθε τρόπο να μοιραστώ τα συναισθήματα που ένιωσα και να μπορέσω να προτρέψω μέσα από την ενασχόλησή μου με τη δημοσιογραφία έστω και ένα παιδί να στραφεί προς τα εκεί και να νιώσει όλα όσα ένιωσα εγώ. Αυτό θα ήταν το κέρδος μου και παραμένει ο σκοπός της ζωής μου.

Έπαιζες μπάσκετ. Ποιο συναίσθημα δεν θα ξεχάσεις ποτέ από αυτή την εμπειρία;

Έπαιζα 25 χρόνια μπάσκετ. Περισσότερο από τη μισή μου ζωή. Οπότε δεν μπορώ να αναφερθώ σε ένα μόνο συναίσθημα. Μέσα από το μπάσκετ δημιουργήθηκε η δεύτερη οικογένειά μου, οι φίλοι που έχω μέχρι σήμερα. Με αυτή την «οικογένεια» έζησα ήττες νίκες τραυματισμούς κύπελλα και πρωταθλήματα εντός και εκτός αγωνιστικών χώρων. Είναι όλη μου η ζωή, η οποία είναι γεμάτη από συναισθήματα.

Η σχέση σου με το Open κρατά πολλά χρόνια. Τι σε κάνει να μένεις σε μια συνεργασία;

Ζούμε σε πολύ δύσκολες τηλεοπτικές εποχές. Εγώ έχω την τύχη να ανήκω στο τμήμα ειδήσεων και ενημέρωσης του Open και νιώθω υπερήφανη. Και το επισημαίνω αυτό, καθώς γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά πόσο δύσκολο είναι αυτή την περίοδο να κάνεις με αξιοπρέπεια τη δουλειά σου. Αυτό που με κάνει να μένω σε μια συνεργασία είναι το να μου επιτρέπεται να διατηρώ την αξιοπρέπειά μου και το μέσο το οποίο εκπροσωπώ να ανταποκρίνεται στον δικό μου ηθικό κώδικα. Οταν αυτό σταματήσει να συμβαίνει, αποχωρώ.

Τι απολαμβάνεις περισσότερο στη δουλειά σου;

Η δουλειά μας έχει λίγο παρεξηγηθεί. Κάποτε λέγαμε πως ο δημοσιογράφος ασκεί λειτούργημα. Δεν ξέρω αν ακόμα ισχύει, αλλά στο δικό μου μυαλό είναι έτσι. Έχω πει στον εαυτό μου πως όσο έχω τη δυνατότητα, θα δίνω βήμα σε ανθρώπους που δεν θα το είχαν αλλιώς. Και που αξίζει να ακουστούν. Αυτό απολαμβάνω περισσότερο. Να ακουστούν φωνές και ιστορίες που θα μας πάνε ένα βήμα παρακάτω ως ανθρώπους.

Απευθύνεσαι σε οπαδούς και αντιμετωπίζεις αντιδράσεις. Σου έχει συμβεί κάτι ακραίο;

Αυτό που δεν έχουμε συνειδητοποιήσει οι άνθρωποι που έχουμε δημόσιο λόγο είναι κυρίως η ευθύνη που έχουμε απέναντι στο κοινό. Πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί σε ό,τι λέμε. Φρόντιζα πάντα να προσέχω τις λέξεις που χρησιμοποιώ, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο θα μεταδώσω μια είδηση. Συνεπώς δεν έχω κάτι ακραίο να αναφέρω. Θέλω να πιστεύω πως υπήρχαν και υπάρχουν αλληλοσεβασμός αλληλοκατανόηση.

Πηγή: Reallife