Μαριλένα Ράδου: «Τον έχασα όταν ήμουν 18 χρονών, ήταν η γνωστή καταραμένη ασθένεια»

Αρχικά ανέφερε η Μαριλένα Ράδου: «Οι γονείς μου θεωρούσαν ότι πρέπει να σπουδάσω κάτι και μετά να γίνω ότι θέλω. Δηλαδή δεν το αποδέχονταν μιας και αυτό είναι το άγχος των γονιών για την αποκατάσταση κυρίως την οικονομική, τα βιοποριστικά και όλα αυτά. Νομίζω πως ίσως ήθελαν να μου δώσουν και χρόνο γιατί γενικά ήμουν πιο επιπόλαιη και παρορμητική σαν παιδί. Ίσως να σκέφτονταν πως θα άλλαζα γνώμη, να δω και κάτι άλλο, να ωριμάσω και λίγο, όλα αυτά τα κλισέ.»!

Και συνέχισε λέγοντας: Οι γονείς μου χώρισαν όταν ήμουν εγώ μικρή, δεν θυμάμαι ακριβώς την ηλικία. Περίπου 13-14. Θα πω το ίδιο που πίστευα και τότε, στην ηλικία των 12 – 13 χρονών, πως όταν το ζευγάρι δεν μπορεί να συνυπάρξει και να συμβιώσει για οποιοδήποτε λόγο είναι καλό να χωρίζει.»

Και πρόσθεσε: «Τον πατέρα μου τον έχασα όταν ήμουν 18 χρονών. Ήταν η γνωστή, καταραμένη ασθένεια που για τον ίδιο τον ασθενή είναι κακό γιατί βασανίζεται και ταλαιπωρείται για καιρό, για τους συγγενείς είναι λίγο καλύτερο με την έννοια ότι φεύγει λίγο η τραγικότητα του γεγονότος που έχει να κάνει με το ξαφνικό και έχουμε λίγο χρόνο να προετοιμαστούμε. Αν με ρωτάς τι θα επέλεγα να μου συμβεί, είναι το ξαφνικό, έχοντας όμως φροντίσει στην καθημερινότητα μου να εξασφαλίσω τα ευχαριστώ, τα συγγνώμη, τα σ’ αγαπώ μου. Με την έννοια του να μην έχω εκκρεμότητες και να μην χρωστάω. Βέβαια, το λέω τώρα που δεν έχω γίνει μάνα, γιατί αυτό είναι το μόνο ίσως που με τρομάζει. Το να μην προλάβω να μεταλαμπαδεύσω στο παιδί μου πράγματα για να καταφέρει να πετάξει μόνο του.»

Και πρόσθεσε: «Πάντα μου λείπει αν και είναι πολλά τα χρόνια πλέον. Με κάποιον όμως τρόπο είναι παρών. Ίσως είναι και η δική μου ανάγκη πως πόσο το δουλεύω, αλλά είναι πάρα πολλές οι φορές που είναι παρών και δεν το εννοώ μεταφυσικά. Στέλνει όμως σήματα.

Απλά στεναχωριέμαι γιατί δεν πρόλαβε να με δει να παίζω και δεν πρόλαβε να δει την εξέλιξη μου γενικά σαν άνθρωπο, όχι μόνο επαγγελματικά. Τότε ήμουν μικρή, αγρίμι στο σχολείο και τα λοιπά. Επί της ουσίας, όμως, δεν πρόλαβα ούτε και γω να τον γνωρίσω»!

Δείτε το απόσπασμα παραπάνω