Γιώργος Καραϊβάζ: Ραγίζει καρδιές το μήνυμα της συζύγου του για τα δύο χρόνια από τη δολοφονία του
Σαν σήμερα, στις 9 Απριλίου του 2021, ο Γιώργος Καραϊβάζ έπεφτε νεκρός έξω από το σπίτι του, την ώρα που επέστρεφε από τη δουλειά του και συγκεκριμένα από το Star καθώς εργαζόταν στην εκπομπή «Αλήθειες με τη Ζήνα».
To μήνυμα της συζύγου του, Στάθας Καραϊβάζ, δύο χρόνια μετά, ραγίζει καρδιές.
Συγκεκριμένα, έγραψε:
«Σε λίγες ώρες συμπληρώνονται δυο χρόνια που μου λείπεις. Τι μου λείπει με ρωτούν όλοι.
Μου λείπει η ζωή μου, θέλω τη ζωή μου πίσω, θέλω να ουρλιάξω και όμως σιωπώ. Έχω να σ ακούσω να μου μιλάς δυο χρόνια, ψάχνω να σε βρω μέσα στα σύννεφα, πάνω στα κύματα, μέσα από το καθετί και ναι Γιώργο μου συνεχίζω, γελάω, τραγουδάω, πού βρίσκω τη δύναμη αναρωτιέμαι, πώς ξυπνάω, και πάω στο γραφείο, πώς κοιμάμαι χωρίς την αγκαλιά σου. Πώς ζω χωρίς τα γλυκόλογά σου.
Κι όμως μπορώ, αναρωτιέμαι εάν είμαι άνθρωπος ή ρομπότ, η απουσία σου είναι βασανιστική και λέω δεν μπορεί κάποιος μου κάνει φάρσα, ένα κακόγουστο αστείο ότι ξαφνικά θα ανοίξεις την πόρτα και θα πεις ήρθα νανάκι μου. Μήπως βλέπω εφιάλτη αλλά μάλλον ο εφιάλτης είναι η καθημερινότητά μου, η παρέα μου, που ήρθε τόσο βίαια στη ζωή μου όσο απότομα χάθηκε ο ήλιος από τη ματιά μου, τόσο βίαια σκοτείνιασαν όλα γύρω μου και εγώ εδώ να περιμένω να ανατείλει πάλι, να ξημερώσει, αλλά μάταια.
Θυμάσαι το πουλάκι που κελαηδούσε στη βεράντα μας, δεν ξαναήρθε σα να έφυγε και αυτό λίγες μέρες μετά από εσένα. Αναρωτιέμαι μερικές φορές εάν θα ξημερώσει πάλι για μένα, αν θα νιώσω αληθινή χαρά, αν θα νοιώσω άνθρωπος πάλι. Λένε και άλλοι ότι τους λείπεις και όταν το ακούω θέλω να φωνάξω “δεν ξέρετε τι θα πει μου λείπει”. Θέλω να σου γράψω ένα στιχάκι από ένα τραγούδι, (έλα λίγο μόνο για λίγο).
Μάταια σε ψάχνω, δεν μπορώ να σε βρω πουθενά και συνεχίζω μόνη μου να προσπαθώ να βρω τα αχνάρια που άφησες. Σ αγαπώ και μου λείπεις και να σου πω κάτι, δεν φέρθηκες καλά, γιατί μου έλεγες “αγάπη μου θα είμαστε μαζί για πάντα”. Θυμάσαι όταν δεν ξυπνούσα από τη νάρκωση στο χειρουργείο που μου κρατούσες το χέρι και μου έλεγες “θα τα καταφέρουμε, τόσα έχουμε περάσει θα περάσει και αυτό” και είχες δίκιο πέρασε. Αυτό όμως Γιώργο μου δεν περνάει, γιατί δεν περνάει γιατί δεν μπορείς να έρθεις πάλι σπίτι μας, μου λείπεις σε θέλω δίπλα μου κοντά μου.
Έφυγες νωρίς, έφυγες μόνος σου, μ άφησες, δεν είμαι τόσο δυνατή και το ξέρεις, όμως τα καταφέρνω αλήθεια σου λέω προσπαθώ και τα καταφέρνω. Σ αγαπώ πολύ και μου λείπεις το νανάκι σου. Να πετάς ψηλά στους ουρανούς αγάπη μου και εάν βρεθείς με τον μπαμπά μου πες του ποσό τον αγαπούσα».