Μάνος Πετούσης: «Δεν ξέρω αν στο τέλος και ο Δημήτρης θα θέλει να είναι μαζί με την Αιμιλία»
O Μάνος Πετούσης, ο γιατρός του Σασμού μιλά για τις εξελίξεις στην αγαπημένη σειρά του Alpha Σασμός αλλά και για τις σειρές που συμμετείχε στο παρελθόν κάνοντας ιδιαίτερη αναφορά στη γνωριμία του με τον Νίκο Σεργιανόπουλο.
Ο γιατρός του Σασμού μιλά για τις εξελίξεις του Σασμού αλλά και για τις σειρές που συμμετείχε στο παρελθόν μαζί με τον Νίκο Σεργιανόπουλο, τον Στέλιο Μάινα και την Μαρία Πρωτόππαπα.
Ποιο στοιχείο στο χαρακτήρα του Δημήτρη έχετε αγαπήσει περισσότερο;
Αυτό που μου αρέσει πολύ είναι το γεγονός ότι πρόκειται για έναν τίμιο και καθαρό άνθρωπο. Από ό,τι έχω καταλάβει, είναι ο μοναδικός ήρωας της σειράς που δεν είναι μπλεγμένος -τουλάχιστον μέχρι αυτήν τη στιγμή- σε κάποια ίντριγκα, δολοφονία ή μαφιόζικη σπείρα. Είναι το αντίπαλο δέος του Παύλου και του Ευθύμη, με τους οποίουζ υπήρξε παιδικός φίλος. Είναι ένας άνθρωπος που ξέρει να αγαπά, ξέρει να τιμά τις φιλίες του, ξέρει να δίνεται στους συνανθρώπους του.
Μπορεί να μην είναι μπλεγμένος σε εγκλήματα, αλλά συναισθηματικά είναι σίγουρα μπλεγμένος με την Αιμιλία.
Είδαμε ότι στην πρόταση της Αιμιλίας να χωρίσουν, εκείνος παίζει το τελευταίο του χαρτί λέγοντάς της «εγώ είμαι διατεθειμένος να συγχωρήσω και να ξεχάσω ό,τι έγινε».
Πώς θα κινηθεί η Αιμιλία;
Θα προσπαθήσει να κερδίσει χρόνο για να μπορέσει να σκεφτεί ποια θα είναι η τελική της απόφαση. Βεβαίως, αυτό δεν είναι κάτι που τιμά τον άνθρωπο Δημήτρη Μαραθάκη, καθώς εκείνος έχει δώσει όλη του τη ζωή για αυτήν τη σχέση. Δεν ξέρω αν στο τέλος και ο Δημήτρης θα θέλει να είναι μαζί με μια γυναίκα που αποδεικνύεται ότι δεν στάθηκε άξια των περιστάσεων και στην πρώτη δυσκολία τον παράτησε.
Να περιμένουμε, δηλαδή, την ανατροπή;
Δεν το ξέρει κανείς αυτό. Κανείς δεν γνωρίζει τι έχει στο μυαλό της η Εμμανουέλα Αλεξίου, η οποία γράφει το σενάριο. Το πάω με τη λογική, αν και στη μυθοπλασία δεν πάμε ποτέ με τη λογική.
Μετράτε τριάντα χρόνια ως ηθοποιός και σκηνοθέτης. Εκτός όμως από το θέατρο, έχετε περάσει από σειρές όπως οι «Δύο ξένοι», οι «Μάγισσες της Σμύρνης» και το «Νησί». Τι θυμάστε από αυτές;
Στους «Δυο ξένους» ήμουν πολύ μικρός και ήταν όλα πρωτόγνωρα, καινούργια και
μαγικά. Θυμάμαι τον Νίκο Σεργιανόπουλο,που δυστυχώς δεν είναι πια στη ζωή.
Μου έχουν μείνει η ευγένειά του, η καλοσύνη του, ο επαγγελματισμός του και η γλύκα που εξέπεμπε ως άνθρωπος στη διάρκεια των γυρισμάτων. Αυτό έχω κρατήσει από τη σειρά, το ότι γνώρισα τονΝίκο. Από τις «Μάγισσες της Σμύρνης», είναι πολύ έντονες οι μνήμες μου στην Κωνσταντινούπολη, που είχαμε πάει με τη Μαρία Τζομπανάκη, τον Νίκο Ψαρρά και τον Θανάση Κουρλαμπά. Είχαμε περάσει πραγματικά υπέροχα! Ήταν μια σειρά που την αγάπησε και ο κόσμος, αλλά και εμείς που συμμετείχαμε. Ήταν ξεχωριστές οι στιγμές που ζήσαμε με τους συναδέλφους στην Πόλη, γιατί, όταν είσαι εκτός Αθηνών και περνάς όλη την ημέρα μαζί τους, έχεις την ευκαιρία να τους γνωρίσεις καλά και να κρατήσεις μνήμες από αυτούς. Θυμάμαι με τον Νίκο φύγαμε, κάποια στιγμή, από το γύρισμα -όταν δεν είχαμε εμείς σκηνή-, και έτσι όπως ήμαστε ντυμένοι με ρούχα εποχής και με τα ψεύτικα μουστάκια μας, πήγαμε στην Αγιά Σοφιά. Είναι συγκλονιστικό το πώς μας αντιμετώπιζαν οι άνθρωποι εκεί. Μας έδειχναν με κάθε τρόπο την αγάπη τους, γνωρίζοντας πως κι εγώ και ο Νίκος είμαστε Έλληνες. Από το «Νησί», πάλι, έχω τις πιο πολλές μνήμες... Αυτό συζητάμε με τον Στέλιο Μάινα και τη Μαρία Πρωτόπαππα στα γυρίσματα του «Σασμού». Μείναμε για περισσότερο από ένα χρόνο στην Κρήτη - χειμώνα, καλοκαίρι. Εκεί, περιμέναμε ο ένας τον άλλο να τελειώσει το γύρισμα για να βρεθούμε όλοι μαζί κάτω στην Πλάκα, σε τραπέζια με ρακές και φαγητά, διασκεδάσεις και γλέντια. Ήμαστε όλη μέρα μαζί. Δεν είχαμε το άγχος να τελειώσουμε το γύρισμα και να φύγουμε γιατί είχαμε θέατρο ή κάποια άλλη υποχρέωση. Η δουλειά μας ήταν μόνο τα γυρίσματα της σειράς.
Τα τελευταία χρόνια έχουν δει το φως της δημοσιότητας μια σειρά από αποκαλύψεις κακοποιητικών συμπεριφορών, κυρίως στο θέατρο. Βιώσατε κάτι ανάλογο στα χρόνια που βρίσκεστε σε αυτόν το χώρο;
Βεβαίως, αλλά με κάποιον τρόπο τα πέταξα όλα μακριά, έβαλα συρματοπλέγματα
μπροστά μου. Μάλιστα, σε μια περίπτωση, θυμάμαι, ενώ ήμαστε σε δημόσιο χώρο, έγινε μια «πονηρή» κίνηση και εγώ εκσφενδόνισα ένα πιάτο με χόρτα, σηκώθηκα και έφυγα. Ήμουν πιτσιρικάς τότε. Μόλις είχα βγει από τη σχολή. Ηταν μια κίνηση παρορμητική. Δεν τη σκέφτηκα καθόλου. Το μετάνιωσα εκ των υστέρων, διότι θα μπορούσα να είχα αντιδράσει πιο ευγενικά και να είχα το ίδιο
αποτέλεσμα.
Μιλάμε για σεξουαλική παρενόχληση;
Ναι, αλλά μέχρι εκεί. Δεν ήμουν από τους ανθρώπους που θα ανέχονταν το οτιδήποτε. Αυτό ισχύει μέχρι και σήμερα. Μπορεί να κάνω υπομονή και να δίνω ευκαιρίες, αλλά κάποια στιγμή έρχεται η έκρηξη.
Πηγή: 7 Μέρες TV
Διαβάστε επίσης: