Αυτή η Νύχτα Μένει - Ιωάννης Απέργης: «O Πόντικας είναι η ελπίδα της κοινωνίας μας»

Ο λόγος για τον Ιωάννη Απέργη, που μας απέδειξε με τον καλύτερο τρόπο ότι μπορεί να διαχειριστεί με δεξιοτεχνία τόσο δραματικούς όσο και κωμικούς ρόλους. Ο ίδιος έχει λατρέψει τον ήρωά του και πλέον είναι πεπεισμένος ότι αν στη ζωή υπήρχαν πολλοί... Πόντικες, τότε θα ήμασταν πολύ καλύτεροι ως κοινωνία.

Πόσα έχουν αλλάξει από την πρώτη σας τηλεοπτική εμφάνιση στη σειρά «Παρουσιάστε» μέχρι σήμερα;

«Νιώθω τα πράγματα να είναι ίδια, απλά με περισσότερες υποχρεώσεις».

Αισθάνεστε πλέον ότι καλλιτεχνικά πατάτε γερά στα πόδια σας;

«Ναι, αν και η δουλειά μα είναι αβέβαιη».

Πώς προέκυψε ο ρόλος τού Πόντικα στο «Αυτή η νύχτα μένει»;

«Είχα κλείσει ακρόαση για “Τα νούμερα” της ΕΡΤ. Και τις δύο σειρές τις έκανε ο ίδιος παραγωγός ο οποίος μου πρότεινε να παίξω στο “Αυτή η νύχτα μένει” για να δείξω ότι μπορώ να σταθώ και σε δραματική σειρά. Έκανα μια άτυπη οντισιόν με την Αναστασία Τσιλιμπίου και απ' ό.τι φαίνεται τους αρέσαμε μαζί».

nyxta

Ήταν μάλλον καρμικό.

«Εγώ πιστεύω στην τύχη. Κάνω από πλευράς μου το καλύτερο που μπορώ, γιατί λατρεύω τη δουλειά μου. και μετά αφήνω τα πράγματα να έρθουν μόνα τους. Δεν κυνηγάω τίποτα με μανία. Πιστεύω ότι αν δεν εκβιάζεις τις καταστάσεις, γίνονται τα πράγματα από μόνα τους, αρκεί να υπάρχει θέληση μέσα σου και να το πιστεύεις με την καρδιά σου. Είναι αυτό που λένε περί συνωμοσίας του σύμπαντος».

Ο Πόντικας είναι ένας ήρωας που έχει αγαπηθεί πολύ. Το λαμβάνετε από το κοινό;

«Ναι. Ο κόσμος ταυτίζεται με τις ιστορίες αγάπης γιατί δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει αγαπήσει, να μην έχει αγαπηθεί και να μην έχει πονέσει. Είναι ένας χαρακτήρας που δίνει πολύ και δεν ζητάει».

Γνωρίζατε πριν τη σειρά τον κόσμο μπουζουκιών;

«Τον καινούριο κόσμο, αυτόν της νέας εποχής ναι. Το 2006 δούλευα στα μπουζούκια αρχικά ως σερβιτόρος. Τραγούδησα κιόλας. Τα πρόλαβα ανοιχτά από Τετάρτη μέχρι Κυριακή. Υπάρχουν πολλές άγριες ιστορίες να πει κανείς που συμβαίνουν στη νύχτα. Στη σειρά, στο “Όνειρο" είναι πιο ήρεμα τα πράγματα».

Τελικά οι άνθρωποι της νύχτας στο «Όνειρο» είναι μάλλον πιο φωτεινοί από εκείνους της ημέρας.

«Νομίζω ότι η σειρά είναι μια μικρογραφία της ζωής, γιατί αν κρίνω κι εγώ από την προσωπική μου ενασχόληση στα μπουζούκια, μεταξύ των εργαζομένων υπήρχαν πονεμένοι άνθρωποι που έκαναν αυτή τη δουλειά για την επιβίωση της οικογένειάς τους».

Πηγή: TV-24