Στέφανος Μιχαήλ για Famagusta: «Είναι μια δουλειά που πρέπει να δουν όλοι οι Έλληνες»

Η σειρά είναι εμπνευσμένη από τα γεγονότα της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, το 1974, που παραμένει «ανοιχτή πληγή», όπως αναφέρει ο ηθοποιός. Φωτίζονται ιστορίες, οι περισσότερες εκ των οποίων θα ακουστούν για πρώτη φορά, όπως αναφέρει ο Στέφανος Μιχαήλ, που ανήκει στο εντυπωσιακό καστ μαζί με τους Γιάννη Μπέζο, Κοραλία Καράντη, Χρήστο Λούλη, Αιμιλία Υψηλάντη, Βασιλική Τρουφάκου και πολλούς ακόμη, με τον Γρηγόρη Βαλτινό να ενσαρκώνει τον ρόλο του Αρχιεπισκόπου Μακάριου και τη Δέσποινα Μπεμπεδέλη να εμφανίζεται στο πρώτο επεισόδιο.

Να υποθέσω πως το «Famagusta» έχει ιδιαίτερη βαρύτητα για σένα;

Έχει τεράστια βαρύτητα, γιατί είναι μια ανοιχτή πληγή για την Κύπρο και τον ελληνισμό αυτό το θέμα. Νιώθω πολύ τυχερός που συμμετέχω σε αυτή τη σειρά, κυρίως για το ηθικό και συναισθηματικό της κομμάτι. Θα ακούσουμε ιστορίες που είναι συγκλονιστικές. Είναι μαρτυρίες ανθρώπων που βίωσαν από πρώτο χέρι την εισβολή, τη βία του κατακτητή, που έχουν ξεριζωθεί από τα σπίτια τους, που έχασαν ανθρώπους, οι οποίοι μέχρι και σήμερα, 49 χρόνια μετά, δεν έχουν βρεθεί. Θα ακούσουμε ιστορίες ανθρώπων που ήταν αιχμάλωτοι στην Τουρκία. Πραγματικά, είναι μια δουλειά που πρέπει να δουν όλοι οι Έλληνες. Γιατί, δυστυχώς, μοιάζει σαν να το έχουμε κάπως αφήσει πίσω μας αυτό το θέμα και δεν θα έπρεπε, γιατί δεν έχει κλείσει.

Εσείς οικογενειακά έχετε τέτοιες ιστορίες;

Η οικογένειά μου δεν είναι πρόσφυγες, δεν καταγόμαστε από τη βόρεια Κύπρο, από το κατεχόμενο κομμάτι. Ο πατέρας μου - η μητέρα μου είναι Αυστριακή - και η γιαγιά μου έχουν ζήσει την προσφυγιά από την άποψη πως, όταν έγινε η εισβολή, το χωριό μας πλημμύρισε με πρόσφυγες, όπως και όλα τα άλλα χωριά. Ο θείος μου ήταν στον πόλεμο. Μεγάλωσα με αυτές τις ιστορίες, για γονείς που έψαχναν τα παιδιά τους, να μην ξέρουν που είναι, αν είναι ζωντανά ή νεκρά.

Ποιος είναι ο ρόλος σου στο σίριαλ;

Δεν μπορώ να πω πολλά στην παρούσα φάση. Είμαι στο σύγχρονο κομμάτι της ιστορίας. Μπορώ να πω πως τα πράγματα εξελίσσονται δύσκολα για τον χαρακτήρα μου, θα έχει πολλά σκαμπανεβάσματα, θα ταλαιπωρηθεί, θα κατηγορηθεί... Η ταλαιπωρία είναι κομμάτι της ζωής μας και πρέπει να υπάρχει ως ένα βαθμό, για να αποκτά νόημα και όλο το υπόλοιπο, να μπορούμε να εκτιμούμε όσα απολαμβάνουμε. Η ζωή η ίδια δεν είναι μόνο χαρές, έχει σκαμπανεβάσματα, πάντα θα έχει. Το θέμα είναι πώς τα διαχειριζόμαστε και τι μαθήματα παίρνουμε από όλα αυτά. Σε προσωπικό επίπεδο, ότι και αν συμβαίνει στη ζωή μου, μικροπαρεξηγήσεις, προβλήματα οικογενειακά ή επαγγελματικά, όσο σοβαρό ή ασήμαντο είναι, πάντα μου δίνει ένα μάθημα και με εξελίσσει ως άνθρωπο.

Πηγή: Hello