Αλειφερόπουλος: «Ένιωθα τη ζωή μου σβηστή Πάλευα να βοηθήσω την καταθλιπτική μου τάση»
Η συγκλονιστική εξομολόγηση του Προμηθέα Αλειφερόπουλου.
Ο ηθοποιός μέσα από πρόσφατη συνέντευξή του και με αφορμή την παράσταση «Έγκλημα και τιμωρία» που πρωταγωνιστεί αποκάλυψε πως έχει περάσει έντονη κατάθλιψη με τον ίδιο να νιώθει τρομακτικά. Τελικά χαρά και λύτρωση έπαιρνε μόνο από τη σκηνή.
Γοητεύει το κακό;
«Είναι αλήθεια ότι υπάρχει μια λαγνεία, μια γοητεία γύρω από το κακό. Πιθανώς επειδή το μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπότητας δεν το αγγίζει, έχει ανάγκη να το κοιτάζει. Να εξερευνά αυτή τη σκιά και να τη δαιμονοποιεί για να μην πάει κοντά της, γιατί φοβάται ότι θα πάει».
Εχετε περάσει κοντά από το κακό, έχετε βγει εκτός ορίων;
«Εκτός ορίων πολύ συχνά, αλλά πάντοτε αυτοκαταστροφικά. Κακό είναι κι αυτό. Πάντα φλέρταρα με τα όρια, ειδικά από την ενηλικίωσή μου. Ακόμα προσπαθώ να μάθω στον εαυτό μου να σέβεται τα ψυχικά του όρια. Εχω περάσει κατάθλιψη, αρκετά έντονη. Έκανα θεραπεία και αγωγή. Απλώς ήταν σε μια συγκεκαλυμμένη μορφή. Το μόνο που έκανα ήταν ότι δούλευα. Έχω υπάρξει κοντά στο κακό, έχω γοητευθεί από το κακό, αλλά δεν νομίζω ότι το έχω ασκήσει, όχι συνειδητά. Με το θέατρο είμαστε πολύ τυχεροί που μπορούμε να εξερευνούμε αυτές τις περιοχές».
Θέλετε να αφήσετε το στίγμα σας;
«Μεγαλώνοντας προσπαθώ να κάνω κάποιες επιλογές και με όρους καριέρας. Και φυσικά θέλω με έναν τέτοιον σπουδαίο ρόλο να καταφέρω, να καταφέρουμε, να βγει κάτι καλό. Κι αυτό να με βοηθήσει σε κάποιες επιλογές. Δεν βιώνω την κάθε μέρα μου έχοντας στον νου μου το στίγμα που θα αφήσω. Θέλω πάντα να φτιάξω μια ύπαρξη».
Τι ψάχνετε;
«Ψάχνω ένα νόημα και στη ζωή μου. Το έχω χάσει από μικρός. Πέρασα μια φάση που έλεγα ότι ζω μόνο πάνω στη σκηνή. Ένιωθα τη ζωή μου σβηστή. Έπαιζα τότε στο “Ξύπνημα της Ανοιξης” και σημαδεύτηκε σαφέστατα από τον θάνατο του Κωνσταντίνου Παπαχρόνη. Αλλά ήμουν ήδη στον δρόμο αυτόν. Πάλευα να βοηθήσω την καταθλιπτική μου τάση στην οποία και έμπαινα, αλλά ήρθε αυτό και με αποτελείωσε. Ηταν τρομακτικό: Χαρά μού έδινε μόνο η σκηνή. Αλλά η σκηνή είναι σκηνή και η ζωή, ζωή. Και η οικογένεια βοηθάει σε αυτό».
Πηγή Βήμα