Άννα Μάσχα: To Προξενιό της Ιουλίας είναι πολύ διαφορετική σειρά. Θα τη χαρακτήριζα μυστηρίου»

Η ηθοποιός σε πρόσφατη συνέντευξή της μίλησε για τις εξελίξεις της ηρωίδας της, πώς κρίνει η ίδια θεσμούς που προβάλλονται μέσα από τη σειρά

Αυτή η απόφαση του αδερφού της κρύβει και μια ζήλια; Αυτός μπορεί θέλει να ξαναζήσει, να πετάξει το πένθος, εγώ γιατί δεν μπορώ;

«Ενδεχομένως και ναι. Αλλά οι άνδρες τότε είχαν άλλες ευκαιρίες. Τα πρότυπα για τις γυναίκες τότε ήταν άλλα Αλλά είναι και επιλογή της η μοναξιά της. Η ίδια έχει επιλέξει να τελειώσει τη ζωή της κλεισμένη σε ένα αρχοντικό και να βλέπει τον έξω κόσμο σε γόμους, κηδείες και βαφτίσια. Δεν είναι κοινωνική. Γι’ αυτό έρχεται και σε ρήξη με τον αδερφό της και τον νέο γάμο του. Γιατί αυτός τολμά μια νέα ζωή με συναισθήματα, γιατί θέλει να ξαναζήσει και ας πονέσει, ενώ αυτή έχει απομακρυνθεί από όλους και από όλα 0 Γιωργίκης συνεχίζει να εμπνέεται από την ομορφιά. Πόσο μάλλον όταν η Ιουλία τού θυμίζει τη γυναίκα του και τα νιάτα του. 0 Γιωργίκης είναι άνδρας, άρχοντας, θέλει μια κοινωνική ζωή, δεν έχει σκοπό να περάσει το υπόλοιπο της ζωής του κλεισμένος με την αδερφή του σε μια έπαυλη»

Τι σχέση έχει η Χάδω με τους εφιάλτες που βλέπει ο Χρήστος με τα μανιτάρια και τη μάνα του;

Α, δεν θα σας δώσω spoiler... Υπάρχει ένα μυστήριο γύρω από αυτό. Δεν είναι απλά όνειρα αυτά που βλέπει ο Χρήστος. Είναι αναμνήσεις. Είναι τραύματα. Κι έχουν να κάνουν με τον θάνατο της μάνας του. Αυτή η σειρά είναι πολύ διαφορετική. Θα τη χαρακτήριζα σειρά μυστηρίου. Το σπίτι της οικογένειας Προβιού έχει κάτι από θρίλερ σε σπίτι βικτοριανής εποχής. Σαν να κυκλοφορούν σ’ αυτό το σπίτι φαντάσματα και τους στοιχειώνουν»

Πώς κρίνετε τον θεσμό της προίκας, των προξενιών;

«Το προξενιό ήταν μια συναλλαγή. Μια συμφωνία ανάμεσα σε οικογένειες για να γίνουν πιο ισχυρές και δυνατές μέσα από έναν γάμο. Ενας κοινωνικός θεσμός. Οικονομικός θεσμός. Συμμαχίες κύρους, πλούτου και εξουσίας. Οι γονείς αγόραζαν με την προίκα έναν δυνατό άνδρα για την κόρη τους. Σαν αγοραπωλησία. Βέβαια αν μιλήσετε με μεγαλύτερους ανθρώπους που παντρεύτηκαν από προξενιά, θα σας πουν ότι μερικοί από αυτούς αγάπησαν τον άνδρα τους ή τη γυναίκα τους αντίστοιχα υπήρξε σεβασμός, εκτίμηση, δεν ένιωσαν ότι πουλήθηκαν, αλλά έκαναν ωραίες οικογένειες, παιδιά, είχαν αμοιβαία αγάπη. Για μένα είναι αδιανόητο βέβαια να παντρεύονται δύο άνθρωποι χωρίς να υπάρχει ερωτικό σκίρτημα Πώς θα πλαγιάσουν μαζί στο ίδιο κρεβάτι; Και μόνο ως σκέψη με απωθεί. Πώς θα με αγγίξει κάποιος που δεν θέλω, που τον είδα μια φορά, που δεν μου αρέσει, πώς γίνεται αυτό; Μπορεί να είναι καλός άνθρωπος, αλλά αν δεν σε τραβάει ερωτικά, πώς θα έχεις ερωτική επαφή μαζί του; Μου φαίνεται αδιανόητο. Και φυσικά ο θεσμός των συνοικεσίων δεν υπήρχε μόνο στην επαρχία αλλά και στην Αθήνα τη δεκαετία του 1950-60. Το να μην παντρευτείς από έρωτα είναι για μένα τουλάχιστον τραγικό. Είναι μια μορφή βίας», λέει στο ένθετο Enjoy.