Λένα Φλυτζάνη: Η απόφαση να εγκαταλείψει τη Θεσσαλονίκη, η δικηγορία & ο έρωτας με τη δημοσιογραφία

Το 2024, η ατζέντα της γράφει ήδη για επιμονή και εξίσου σκληρή δουλειά, με πίστη στο σετ των ικανοτήτων της!

Αξιοποίησε το χάρισμα του λόγου, εγκατέλειψε τον σίγουρο δρόμο, άλλαξε πλεύση προς τον κρυφό της πόθο και, τελικά, απέδειξε πως έχει και την αφοσίωση και το «γερό στομάχι» που απαιτείται. Η Λένα κλείνει το πρώτο της εξάμηνο στο νέο πόστο της, στο νευραλγικό μεσημβρινό δελτίο ειδήσεων του Σκάι, με τη χρονιά αυτή να την έχει επιβραβεύσει όπως της αξίζει.

Ας ξεκινήσουμε από τη Θεσσαλονίκη, ποια εφόδια πήρες μαζί σου, κινώντας προς Αθήνα;

Την αγάπη από τους ανθρώπους που γνώριζα, τους φίλους μου, την οικογένειά μου, και την οικειότητα που έχει αυτή η πόλη. Δηλαδή, η Θεσσαλονίκη, ακόμη κι αν δεν έχεις μείνει ποτέ, σε κάνει να αισθάνεσαι πως την έχεις ζήσει χρόνια. Αυτό δεν το συναντάς τόσο εύκολα, ειδικά στην πρωτεύουσα. Ναι, το θέμα της οικειότητας ήταν πολύτιμο, από αυτά που πήρα στη βαλίτσα μου για Αθήνα.

Γιατί το θεώρησες απαραίτητο να φύγεις από τη γενέτειρά σου και πώς ξεκίνησε το ταξίδι σου στη δημοσιογραφία;

Η αλήθεια είναι ότι κατέβηκα αρχικά για τη δικηγορία, για να κάνω την άσκησή μου σε δικηγορικό γραφείο. Ήθελα να αλλάξω παραστάσεις, διότι γεννήθηκα, μεγάλωσα και σπούδασα στη Θεσσαλονίκη, αλλά κι επειδή στην Αθήνα υπάρχουν περισσότερες ευκαιρίες, περισσότερες επιλογές. Αυτό ήταν, λοιπόν, το αρχικό πλάνο! Παρεμπιπτόντως, είδα ότι υπάρχει μία Σχολή Δημοσιογραφίας και καθώς με ενδιέφερε από πάντα ο κλάδος, αποφάσισα να ασχοληθώ και με τα δύο ταυτόχρονα. Πρωί, στο δικηγορικό γραφείο, απόγευμα, στη σχολή. Από την πρώτη κιόλας στιγμή, κατάλαβα ότι δεν υπάρχει περίπτωση να μπορέσω να ασχοληθώ όλη μου τη ζωή με τη δικηγορία. Έτσι, έστριψα το τιμόνι και ξεκίνησα πρακτική άσκηση στον Σκάι. Από εκεί και μετά, απορροφήθηκα στο δυναμικό του σταθμού.

Τι ήταν αυτό που δε σε κράτησε στη δικηγορία και εκείνο που σε κέρδισε στη δημοσιογραφία;

Η δημοσιογραφία έχει δράση, μια πολύ έντονη αίσθηση αδρεναλίνης αλλά και ταχύτητα. Η επαφή με την επικαιρότητα, από την άποψη του ότι είσαι εσύ ο διαμεσολαβητής της είδησης προς τον πολίτη σε γεμίζει με το αίσθημα της ευθύνης. Η δικηγορία, από την άλλη, έχει άλλους ρυθμούς, που, αν την αγαπάς πολύ, μπορείς να τους βρεις. Η δημοσιογραφία είναι μικρόβιο: αν την αγαπάς, την αγαπάς για πάντα. Υπάρχουν φυσικά στιγμές δύσκολες, αλλά έστω και αυτή η μία που θα είναι δυνατή για κάποιον λόγο στη δική μας δουλειά είναι σαν να σε «τρέφει» για τον επόμενο χρόνο.

Μία ή περισσότερες -εσύ θα μου πεις- ήταν αυτές οι στιγμές που όντως σου εντυπώθηκαν;

Για να είμαι ειλικρινής, όλες. Από τη στιγμή που «βούτηξα» στη δημοσιογραφία, άρχισα να κολυμπάω και σε όλο αυτό το ταξίδι, τα τελευταία 6 χρόνια, είναι η κάθε στιγμή μοναδική.

Πηγή: Glow