Σπύρος Παπαδόπουλος: Η απίστευτη ατάκα για τα ερωτικά του, το Στην υγειά μας και η… απιστία

«Με νοιάζει πια εγώ τι θέλω. Μέσα μου θέλω να παίξω ρόλους στο σινεμά και στην τηλεόραση που να είναι πιο απαιτητικοί και να περνάω καλά. Ωραίο είναι να βάζεις τον πήχη λίγο πιο ψηλά και στην τηλεόραση και στο θέατρο. Για την Ελλάδα είναι λογικό που υπάρχουν μιμητές του Στην υγειά σου. Δεν φταίνε οι μιμητές, φταίνε συνήθως οι άνθρωποι των καναλιών, πάντα έτσι λειτουργούσαν.

Όταν κάναμε τους Απαράδεκτους, μας έλεγαν οι παραγωγοί “Απαράδεκτους, τίποτα γείτονες γράψτε, 2-3 φίλους”. Δεν είναι σωστό. Έξω δεν θα γινόταν εύκολα. Ένα πράγμα που είναι πετυχημένο δεν το ξανακάνεις.
Δεν έχω δει κανένα Στην υγειά μας. Έχω δει κάμποσες εκπομπές του Πορτοκάλογλου και μου αρέσει πάρα πολύ.
Ο βασικός λόγος που το έκανα είναι γιατί έπαιρνα από τον κόσμο το “εμείς τι θα κάνουμε;”. Εγώ ήθελα 2-3 σεζόν και τέλος. Είχαμε πάει με έναν φίλο σε ένα χωριό με χιόνια και είπαμε να περπατήσουμε βράδυ και όποια τηλεόραση ακουγόταν έβλεπαν Στην υγειά μας»

Για τα ερωτικά του είπε

«Το κατάστημα υπολειτουργεί. Γλυκά γλυκά ήρθε μόνο του. Όχι ότι ξύπνησα μια μέρα και είπα “με τις γυναίκες τέλος” αλλά κατάλαβα ότι είμαι πάρα πολύ δύσκολος. Στο μυαλό μου είναι αυτό. Καμιά φορά όταν μου αρέσει πολύ ένα πλάσμα, δεν σκέφτομαι τίποτα παρά πέρα. Το κοιτάω. Ποτέ δεν λέω να βγούμε. Ακόμα κι αν πω κι αν γίνει, δεν θα πάει το μυαλό μου στα περαιτέρω.

Ναι, συμβαίνει να έρχονται γυναίκες να μου την “πέσουν”. Μέχρι καφέ. Έχω κάνει το χειρότερο παλιά. Είχα δώσει τον λόγο μου στον εαυτό μου ότι τα κόβω αυτά. Και πάνω εκεί έρχεται μια κούκλα πραγματικά, χάζεψε το στούντιο, κάναμε τον Εκατομμυριούχο τότε και μου λέει “για σένα ήρθα εδώ γιατί ήθελα να σε δω από κοντά” και έλεγα “μην ενδώσεις”. Έρχεται πάνω στο καμαρίνι μετά και μου λέει “επειδή φεύγω σε 4-5 μέρες, πάω Αγγλία, έλεγα μήπως πιούμε κανέναν καφέ”. Και της λέω “δεν πίνω καφέ ρε γαμώτο”. Το τι θα μου είπε από πίσω», είπε ενώ για την… απιστία, ανέφερε:

«Εγώ ξέρω για τους άντρες που απιστούν ότι είναι σαν σπορ. Μπορεί να αγαπάς μια γυναίκα και να την απατήσεις. Μπορεί να την αγαπάς πολύ και βαθιά και να τη σέβεσαι. Θα φανεί σαν δικαιολογία αλλά στο βάθος βάθος ξέρεις ότι θα πεις ότι θα μπορούσα να μην το κάνω γιατί αυτή είναι αυτή και δεν αλλάζει, άρα είναι λίγο υπέρ της.
Για ένα διάστημα έλεγα την αλήθεια, με είχε πιάσει ο εγωισμός ότι δεν φοβάμαι και σιγά μην καταδεχτώ να πω ψέματα και έγινε ένας χαλασμός. Ήρθε ένας μεγάλος και μου είπε “ποτέ δεν το παραδεχόμαστε!”»